24 เมษายน 2553 19:54 น.

+ : เธอ : +



โลกยามนี้เดียวดาย
ท่ามกลางสายลมนิ่ง
ชีวิตอยู่ในความจริง
บางสิ่งสำหรับเธอ...ปวดร้าว

เธอเหงาเกินจะเขียนบทกวี
ไม่อาจระบายสีห้วงหาว
ไม่อยากมองแม้แสงดาว
ที่เคยสุกสกาวกลางใจ

เธออยากเพียงหลับตา
ปรารถนาในความเป็นไปได้
เธอไม่อยากมีหัวใจ
ไว้สำหรับรักใครเลยสักคน

เธอ...
ยังพลั้งเผลอไม่ข้ามพ้น
คิดถึงท่ามความกังวล
สมมติตนให้เปลี่ยนไป...

สมมติว่ารัก-ไม่รัก
เกินใจจักไขว่คว้าได้
สมมติสิ่งที่ทำไป
คือหวังสุดท้ายของชีวิต