13 กันยายน 2546 19:35 น.
กุหลาบไร้ใจ
ดอกไม้ช่อนี้
ไม่สวยงามดั่งที่คิด
แล้วเธอนั้นคิด
จะเก็บมาชื่นชมไหม
ดอกไม้ที่ไร้ค่า
แม้ใครผ่านมาก้อเหยียบย้ำ
หวังเพื่อทำลายให้ไร้ค่า
จนไร้ค่าสำหรับแจกกัน
ดอกไม้หลากร้อนพัน
คนอย่างฉันเปรียบเหมือนอะไรหน่อ
คงเปรียบได้เหมือนดอกไร้ใจ
ใครต่อใครก้อหมางเมิน
ดอกไม้ดอกนี้
ยังเหลือค่าบางไหม
ที่พอที่จะให้ใครสักคน
เก็บไว้บนแจกกันที่สวยงาม
ดอกไม้ช่อนนี้
คงไร้ค่าเกิน
คงมีแค่คนหมางเมิน
ยามเดินผ่านก้อเหยียบผ่านเลย
ถ้าเธอคิดว่าฉันคือดอกไม้ที่ไร้ค่า
หันมองฉันให้ดีนะที่นี้
ต่อไปนี้เธอจะหวนกลับคืนมาใหม่
จะเด็ดดมดอกไม้ช่อไร้ใจ
ขอบอกไว้นะตรงนี้เลย
ว่าเสียใจ....ฉันดอกไร้ใจ
จะไม่ไร้ค่าสำหรับใครอีกต่อไป
ต่อให้เธอมองฉันไม่มีค่า
ต่อแต่นี้ดอกไร้ใจ
ขอทำใจจะทำดีเข้าไว้
สักวันฟ้าสดใส
ดอกช่อไร้ใจ
คงมีวันสดใสเหมือนดั่งฝัน
จะไม่สิ้นหวัง
ที่ไร้ค่านะวันนี้
ดอกไม้ช่อนี้
ต่อไปนี้จะสู้ทนเลยไป
ตราบโลกใบนี้
ยังมีพื่นที่ให้ดอกไร้ใจ
ได้พักพิงอาศัย
ดอกช่อไร้ใจจะไม่เศร้าและเสียใจ
ต่อไปดอกไร้ใจจะสดใสขึ้นเลยไป
นะโลกอันไร้ค่า
ในโลกแห่งความศธรา
แห่งแสงธรรมที่เราเชื่อมั่น
สักวันสิ่งที่เราทำดีเลยไป
คงส่งแสงทางให้สุขใจ
เลยไปในวันข้างหน้า
วันนี้เศร้าเพราะเรามีกรรมแต่ปางก่อน
ชาตินี้เกิดมาใช้หนี้กรรมให้หมดไป
ชาตินี้ทำดีเข้าไว้
ชาติหน้าฉันใด
สุขใจได้ใช้บุญที่ทำแต่ชาตนี้
ชาตินี้มีกรรมอย่าคิดเศร้าเสียใจ
ชาติหน้าฟ้าใหม่
สุขเกินใครใจชื่นบาน
วันนี้เราเศร้าเอาธรรมะเข้าปลอบใจ
ถึงไม่สุขดั่งใจฝันไว้
ค่อยทำใจรับเข้าสู้ชีวิต
ธรรมะสอนให้คนสงบ
ชีวิตที่รนทดไม่มีอะไรช่วยได้
ลองหันกลับมามองธรรมะ
แล้วลองฝึกฝนไป
สักวันสุขเกินใจที่ฝันไว้
ในโลกแห่งแสงธรรม
13 กันยายน 2546 08:33 น.
กุหลาบไร้ใจ
เสียใจกันพอหรือยัง
ถ้ายังไม่พอ
ตอบได้ไหม
จะเศร้าไปเพื่ออะไร
เคยถามใจกันบ้างไหม
ว่าต้องการอะไรในโลกใบนี้
หรือไม่รู้....ไม่เคยคิดกันสักนิด
ว่าตัวเองต้องการอะไร
หรืออยู่ไปวันวัน
เพื่อให้เวลามันหมดไป
ถ้าเป็นเช่นนั้น
ก้อจงอย่าฝันต่อเลย
เพราะอยู่เฉยเฉย
ชีวิตคงไม่ต้องดิ้นรน
ถ้าคิดจะมีฝันก้อจงสู้ต่อไป
ถ้ามั่วแต่นั่งเสียใจ
อยู่อย่างนี้
ถ้าคิดว่าทำดีได้แค่นี้
เธอคิดผิดที่เธอทำ
อยากร้องไห้ใช่ไหม
ก้อปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมา
จะกลั่นมันไว้ทำมัย
ปล่อยมันออกมาเถอะน่า
ชีวิตเธอมีค่า
ถึงเขาไม่แยแส
อย่างน้อยเพื่นคนนี้
ก้อรักและใจจริงกับเธอ
อย่าเสียใจกับคนอย่างเขา
ฉันคนเศร้าไม่เห็นด้วย
เธอจะแคร์อะไร
กับการที่เขาจากไป
เพราะเขาไม่เคยรักเธอ
ถึงเธออยู่กับเขาต่อไป
ชีวิตของเธอจะเศร้าไปทั้งชีวิต
เช็ดน้ำตาเสียนะเพื่อนรัก
อย่าน้อยใจกับโชคชะตา
ชีวิตในวันข้างหน้า
เธอจะมีใครอีกมากมายที่เห็นค่าเธอ
เพื่อนเธอเอ๋ยหน้าจะขอบคุณเขา
ที่เขาทิ้งเธอไปนะวันนี้
รู้บ้างไหมถ้าเธออยู่กับเขาต่อไป
ชีวิตจะเป็นอย่างไร
เธอก้อเปรียบเสมือนคนตายทั้งเป็น
ทุกวินาทีเขาคิดแค่ผลประโยชน์
จะนั่งงมงายหรือเธอกับรักจอมปลอบ
คิดให้ดีนะเพื่อน
เราเตื่อนเธอด้วยความห่วงใย
เธอรักเขานั้นไม่ผิดเลยสักนิด
ผิดที่ตรงเขาไม่เคยมีใจ
เธอจะทนต่อไปอย่างนั้นหรือ
แต่ฉันคิดว่าเธอยังรักเขาอยู่
เพื่อนคนนี้ขอเตือน
ควรเผื่อใจไว้ยามเธอเจ็บ
เพราะคนอย่างเขาไม่เคยพอ
จะมีต่ออีกหลายหน
วันนี้เขาเอ๋ยขอโทษตน
อีกไม่นานเขาก้อเหมือนเดิม
หากเธอจะทนต่อไป
ฉันขอให้เธอทำใจให้เข้มแข็ง
ชีวิตที่เธอจะเลือกมัน
เพื่อนคนนี้มองเห็นมัน
มันไม่สวยอย่างที่คิดฝัน
เธอมองโลกใบนี้ดีเกินไป
เธอจะเสียใจไปทั้งชีวิต
รู้ไหมในการที่เธอทำฝืนทนทำไป
จะทำให้ชีวิตเธอตกนรกทั้งเป็น
ทุกเช้าเย็นไม่มีความสุขใจ
13 กันยายน 2546 07:49 น.
กุหลาบไร้ใจ
หนึ่งชีวิตกับลิขิตฟ้า
ชีวิตต้องดำเนินไป
ต้องเดินสู้ไปกับโชคชะตา
ชีวิตอาจต้องผันแปล
กับความไม่แน่นอน
ของโชคชะตา
ทุกคนต่างต้องการ
ทุกคนต้องการมีชีวิตที่สุขสบาย
แต่กว่าจะต้องเป็นอย่างฝันไว้
ก้อต้องทนสู้ถึงที่สุด
ชีวิตในโลกกว้างไกล
ไม่ได้สุขสบายอย่างที่คิด
แต่ทุกคนเลือกที่จะดำเนินชีวิต
ของตนเองให้ดีที่สุด
บางครั้งสุขสันต์
บางครั้งผิดหวังบ้าง
แต่หนทางของแต่ละคน
เราต้องเลือกเดินทางชีวิตของตัวเอง
ในโลกใบนี้ไม่มีใคร
อยู่กับเราได้ชั่วชีวิต
แม้แต่คนใกล้ชิด
สักวันก้อต้องจากไป
ชะตาฟ้าลิขิต
ไม่มีใครรู้ได้
จะอยู่หรือจะไป
แต่ทุกคนเลือกทำได้
คือทำดีเข้าไว้
สักวันคงฟ้าคงเห็นใจ
ลิขิตให้สุขสันต์เลยไป
คนเราทุกคนสามารถทำดีได้
ทำดีแล้วไม่หนักใจ
ทำความชั่วนั้นไซ้ร์
ไม่สุขใจดั่งที่คิด
11 กันยายน 2546 18:02 น.
กุหลาบไร้ใจ
ด้วยรักที่ฝังใจ
ด้วยใจที่รักมั่น
รักมีไว้เพื่อเป็นกำลังใจสู้ก้าวไป
แต่ฉัน..............
ทำมัยจึงไม่เคยเจอ
หรือฟ้าลิขิต
ให้ฉันต้องเดี๋ยวดาย
ในโลกอันกว้างไกล
แต่ไม่เป็นไร
สักวันฟ้าคงเห็นใจ
คนไร้ใจเช่นฉัน
อาจมีใครมองเห็นกัน
เข้าใจฉันคนไร้ใจได้ดี
ว่าเพราะอะไร
ฉันถึงเป็นคนไร้ใจ
และด้านชาเช่นนี้
ยังมีหวัง.......ยังมีฝัน
อาจมีสักวันที่ฉันสุขเกินใคร
ในวันข้างหน้า
วันนี้ยิ้มทั้งน้ำตาที่ไหลริน
สักวันคงยิ้มอย่างชื่นบาน
น้ำตาที่ไหลอาบลงในส่วนลึกของหัวใจ
มันกลั่นไว้ไม่ไหว
คงต้องปล่อยมันออกมา
เวลานี้นอนกอดหมอนที่เดี๋ยวดาย
ชั่งอ้างว้างอยู่คนเดี๋ยวแสนไกล
ในโลกอันกว้างไกล
ไม่มีใครสนใจ
ไม่มีใครเข้าใจ
ยามนี้.........นะที่นี้
ทุกคนหันมาสนใจ
ส่งข่าวคราว
ดีใจนักหนา
จะดีใจหรือเสียใจดีหนา
ทุกคนส่งข่าวมา
แค่ต้องการในสิ่งที่ตัวเองปราถนา
ไม่ถามสักคำว่าฉันเป็นอย่างไร
ทำมัย.........
ฉันมีค่าแค่เวลาที่ทำประโยชน์ให้แค่นั้นหรือไร
ใช่ซิ...........
ฉันไม่มีค่าพอให้ใครใครมาสนใจ
แต่เมื่อทุกคนเดือดร้อน
ก้อคิดถึงคนอย่างฉัน
เข้าใจกันบ้างไหม
ว่าฉันก้อน้อยใจเหมือนกัน
ยามมีสุขกัน
ปล่อยฉันไม่แยแส
ยามนี้มีเรื่องร้อนใจ
ก้อคิดถึงกัน
เสียใจจริงจริง
ฉันเป็นแค่คนสร้างฝันให้แก่พวกเขา
มีไหมยามสุขกัน
คิดถึงกันแต่ช่วงวินาทีหนึ่ง
ไม่เคยแม้สักคราว
เสียใจน้ำตาไหนริน
เรามีค่าแค่เติบสุขให้พวกเขาเหล่านั้น
ฉันคนนี้ก้อมีหัวใจ
ไม่ใช่ก้อนอิฐหรือเม็ดทราย
ยามนี้ทุกคนต้องการฉัน
ก้อหันหน้ามาสนใจกัน
ยามใดฉันหมดค่า
ก้อปล่อยฉันลอยแพ
ไม่มาแยแสหรือสนใจกัน
เห็นใจกันบ้างได้ไหม
ฉันทำได้แค่นี้
ยังไม่พออีกใช่ไหม
เหนื่อยเอ๋ยเหนื่อยใจ
ทำไปเท่าไร
ทุกคนก้อไม่เคยพอสักที
11 กันยายน 2546 17:14 น.
กุหลาบไร้ใจ
ยามนี้มีคนรัก
แต่ไม่อาจที่จะรับได้
เพราะฉันไม่ไว้ใจ
คนที่จะมาดูแลใจฉันคนนี้
ไม่ใช่ไม่อยากมีรัก
แต่เพราะรักคนรอบข้างมอบให้กัน
ทิ้งคนอย่างฉันไว้ให้ไร้ค่า
จะรักกันจริงหรือแค่หลอกเล่น
ฉันไม่ใช่ของเล่นชั่วคราว
ที่เธอเห็นกันก้อหยิบชื่นชม
เบื่อหนายก้อโดยนทิ้งเลยไป
ไม่คิดรักกันจริง.......อย่างจริงใจ
ก้อไปให้ไกลห่างกัน
ไม่ต้องแวะมาทักทาย
เพราะฉันไม่ใช่ดอกไม้ริมทาง
ถึงจะไม่เคยมีค่าในสายตาใคร
แต่ไม่เคยท้อถอยด้วยรัก
ด้วยแรงแห่งรัก
จึงเฝ้าฝันเลยไป
สักวันคงมีใคร
ที่มีใจอย่างแท้จริง
ชีวิตที่ไร้ค่า
เคยเจ็บด้วยความรักมาสาหัส
ชีวิตที่แสนทรมาร
กับการที่บูชารัก
ไม่ท้อไม่ถอย
รักยังรอคอย
วันนี้เจ็บแทบขาดใจ
สักวันมีรักใหม่
ฉันอาจเป็นคนที่สุข
ไร้ทุกข์มากำกาย
...............กุหลาบไร้ใจ............
หน้าส่วนตัว
1422
