26 มิถุนายน 2546 09:42 น.
ขวัญข้าว
ขอร้อยรสบทกลอนย้อนสมัย
กวีผู้ยิ่งใหญ่ในสยาม
เกียรติก้องฟ้าร่ำลือระบือนาม
ทั่วเขตคามสรรเสริญเกินบรรยาย
ขนานนามยามนี้กวีเอก
ใช่เสแสร้งปั้นเสกเอาความหมาย
เป็นความจริงยิ่งยศเพริศพริ้งพราย
ไม่สิ้นสายนิยมสมค่าควร
นามสุนทรภู่นั้นสำคัญไฉน
กวีไทยไร้เทียมทานเทิดสงวน
ทั้งโลกาทั่วแคว้นแดนทั้งมวล
ก็รู้ถ้วนนามสุนทรกระฉ่อนไกล
กำเนิดชนสามัญที่บ้านกร่ำ
ได้เคยร่ำบวชเรียนเพียรนิสัย
จากเมืองแกลงหมายมุ่งสู่กรุงไกร
ได้รับใช้เบื้องบาทยุคลธร
รัชกาลที่หนึ่งจนถึงสี่
อุปสรรคประดามีสุดถ่ายถอน
ทั้งติดคุกติดสุราน่าสังวร
แต่โคลงกลอนพาพ้นได้ดี
ทั้งนิราศนิทานท่านเพียรแต่ง
อีกสำแดงเสภามาถ้วนถี่
รู้จักกันทั่วไปอภัยมณี
สุภาษิตสอนสตรีบรรจงจาร
นับเวลาที่ผ่านนานไม่น้อย
ร่วมสองร้อยปีแล้วยังเล่าขาน
ผลงานสร้างสรรไว้ติดใจนาน
ชั่วกัลปาวสานดั่งสายชล
ยี่สิบหกมิถุนามาบรรจบ
ขอน้อมนบครูกวีนี้อีกหน
เทิดทูนทั่วฟ้าดินถิ่นสกล
เชิดชูผลงานไว้ทั่วไทยเอย
16 มิถุนายน 2546 23:36 น.
ขวัญข้าว
จะเย้ยสิ้นดินฟ้าท้าชีวิต
ข้าลิขิตเส้นทางทุกย่างก้าว
หนทางเดินกว้างไกลใหญ่และยาว
ร้อนหรือหนาวร้าวรวดเจ็บปวดไย
มิพักพอท้อแรงให้แล้งอก
มิหยิบยกอ้างเหตุมาขวางได้
ลุยและสู้กู้กรรมให้หนำใจ
ใครจะใหญ่ค้ำฟ้าดั่งข้านี้
หน้าส่วนตัว
1249
