2 ตุลาคม 2547 13:31 น.
ขุน
ฝนตกเป็นสาย
ความรักห่างหายร่วงหล่น
นั่งมองหน้าต่าง........น้ำตาเอ่อล้น
คิดถึงใครบางคนที่อยู่ใกล้
...ลมพัดไหวหวิว
เส้นผมปลิวอ่อนไหว
อยู่ไหนนะความอบอุ่นของคนใกล้
เมื่อไหร่นะจะได้เจอกัน
...คิดถึงเธอมากมายแล้วตอนนี้
มองดูเมฆเคลื่อนที่........จางหาย
เหมือนความรักที่ร่วงหล่น..หายไป
เหมือนความไกลที่ค่อยๆแทรกผ่านมา
...ความห่างระหว่าง........สองใจ........
ความไกลระหว่าง..........สองเรา......
ห่างกันเท่าไหร่ใจก็ยิ่งเศร้า
คิดถึงเรื่องราวเมื่อวันวาน
1 ตุลาคม 2547 10:52 น.
ขุน
สัญญาได้ไหม........
ว่าจะไม่มีใครมาแทนฉัน..........
ในยามที่เราต้องไกลกัน..........
เธอจะยังมีฉันอยู่เท่าเดิม...........
และไม่ว่าเวลาจะผ่านไป........
จะไม่ให้ใครมาเพิ่ม........
เธอจะยังรักฉันเท่าเดิม......
และจะคอยเติมวันที่ขาดหายไป...........
หน้าส่วนตัว
608
