28 กันยายน 2547 12:30 น.
ขุน
เราจากกันทั้งที่ยังเข้าใจผิด
ต่างทิฐิคะนองทั้งสองฝ่าย
เรื่องทั้งเรื่องประติ๋วนักพารักคลาย
ผลสุดท้ายจาบัลย์ทั้งฉันเธอ
หากปรับความเข้าใจเสียใหม่แล้ว
คงไร้แววซอกช้ำน้ำตาเออ
คงจะมีแต่สุขทุกข์ไม่เจอ
ไม่ต้องเพ้อเหม่อคว้างอย่างเดียวดาย
อยากคุกเข่าตรงหน้าบอกว่ารัก
ใจก็มักหมองมัวกลัวแพ้พ่าย
เผยใจตัวกลัวรับความอับอาย
ทั้งที่คล้ายดวงใจมิใยดี
เก็บความทุกข์ซุกอกเกินยกออก
ครั้นจะบอกเกรงจักเสียศักดิ์ศรี
แกล้งปั้นหน้าว่าชังกันทั้งปี
แต่ใจสิแอบสะอื้นทุกคืนวัน.
24 กันยายน 2547 12:03 น.
ขุน
คิดถึงเธอมากจนอยากร้องไห้
ปล่อยน้ำตาไหลเหมือนสายฝน
ความรู้สึกเงียบเหงาและคิดถึงเธอ
อยากเจอหน้าเธอคนอยู่ใกล้
เธอจะรู้สึกเหมือนฉันบ้างหรือเปล่า..............
เคยได้รับข่าวคราวจากฉันบ้างไหม
ฉันเองไม่รู้ว่าเธอคิดถึงใคร
แต่ที่แน่ๆ ...........ใจฉันคิดถึงเธอ
23 กันยายน 2547 13:00 น.
ขุน
ก็เคยรักกันหมดใจ
ไม่ได้เรียกร้องให้เธอกลับมารัก.....
แค่อยากให้ทักเมื่อเราพบหน้า
อย่าทำหมางเมินอย่างน้อยก็เคยรักกัน
อย่าคิดมากน่ะ.....
อย่างน้อยก็เพื่อนกัน
ไม่ได้เรียกร้องให้กลับมาเริ่มใหม่
แค่อยากให้ทักทายเมื่อเธอเจอฉัน
ไม่เห็นต้องหมางเมินแม้วันนี้ไม่ได้รักกัน
แต่อย่างน้อยในหนึ่งความส่งจำที่ดีมีให้กัน......
22 กันยายน 2547 12:03 น.
ขุน
เพราะเคยมีรักและถูกรัก
และเพราะเคยอกหักร้าวไหว
เพราะเคยมีเธอดูแลห่วงใย
เลยต้องมีวันจากไกล...ร้าวราน
ขอบคุณความรักเก่าก่อน
ขอบคุณความร้านรอน..หลังรักหวาน
ขอบคุณ..เธอ...คนของวันวาน
ขอบคุณที่ผ่านมา..แม้จะเพื่อผ่านไป
........
วันนี้กล้าแกร่ง
ถึงแม้หัวใจจะไม่แข็งแรงสักเท่าไหร่
ยังคงไม่สามารถรักใคร
แต่ฉันก็พูดได้ว่า ....เคยรักเป็น
21 กันยายน 2547 13:21 น.
ขุน
รักคืออะไร
รักคือความจริงใจ
รักคือการใหอภัย
รักคือความห่วงใย
รักคือการพักดี
รักคือทุกสิ่งทุกอย่าง
เหมือนมีฉันมีรักใจเธอ
หน้าส่วนตัว
624
