26 มีนาคม 2545 00:00 น.

รอยยิ้มนั้นฉันขอจะได้ไหม

รอยยิ้มนั้นฉันขอ -- จะได้ไหม
ขอยิ้มนั้นให้ฉันเถอะ -- ฉันขอร้อง
ไม่อยากเลย -- ไม่อยากให้ใครมอง
อยากครอบครองเป็นเจ้าของเพียงผู้เดียว

------------------------------------------------------------------ ข้าวปล้อง

เพียงแค่เห็นรอยยิ้ม -- ก็วูบไหว
บอกกับใจว่าไม่อยากให้ใครเหลียว
ขอเถอะนะ ขอให้ฉัน -- เพียงผู้เดียว  
จะคล้องเกี่ยวรอยยิ้มนั้น ด้วยหัวใจ -- รักทั้งหมดที่ฉันมี

-------------------------------------------------------------------คะน้า

789

love

comment

25 มีนาคม 2545 01:55 น.

ก้อแค่อยาก...เท่านั้นเอง

ข้าวปล้อง

อยากจะมาโรงเรียนทุก ๆ วัน
อยากให้วันทั้งวันมีแต่เธอกับฉันอยู่เสมอ
อยากจะมาโรงเรียนเพราะได้พบเจอเธอ
เพราะทุกครั้งที่เผลอก็มีเธอเข้ามา...ในหัวใจ

อยากจะนั่งมองเธออยู่อย่างนี้
โต๊ะข้าง ๆ ตัวเธอที่ฉันพอจะมองได้
ที่ตรงนี้...ที่ไม่ว่าความเป็นจริงจะโหดร้ายสักเพียงใด
ก็ไม่เคยมีใครเข้ามากั้นตรงกลางระหว่างเรา

อยากจะพูดอยากจะคุยให้หายอยาก
ไม่อยากพรากจากเธอเพราะใจเหงา
อยากให้รักของฉันเป็นรักจริง...ใช่เพียงเงา
อยากให้เราเป็นมากกว่าคนสนิท...ใช่เพื่อนกัน

อยากให้เค้าเป็นใครอื่นที่ไม่สำคัญสำหรับเธอ
อยากให้เธอไม่ใช่เพื่อนคนสำคัญสำหรับฉัน
เพราะอยากจะเก็บความทรงจำที่ดี ดี ระหว่างกัน
ความรู้สึกเหล่านั้น...จึงเป็นได้เพียงแค่...ความอยาก...เท่านั้นเอง

613

love

comment

20 มีนาคม 2545 04:19 น.

เพราะถ้อยคำนั้น มันไร้ค่า..หมดความหมาย

ข้าวปล้อง

ได้โปรดเถอะ อย่าเอ่ยคำ คำนั้นออกมา
ถ้าเธอไม่เคยเห็นคุณค่าของคำ..คำนั้น
อย่าเอ่ย..เลยว่าเราสองคนยังรักกัน
เพราะในความจริงนั้นมันไม่จริง...สักนิดเดียว

คำว่ารักของเธอยิ่งรับฟัง...ยิ่งปวดร้าว
เป็นแค่คำเก่าเก่า ที่คนพูดไม่เคยจะแลเหลียว
คนที่รู้สึกดีกับคำนั้น...คงมีฉันเพียงฝ่ายเดียว
ที่ลึกลึกภายในใจยังเปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย

กลับไปเถอะ..และอย่าเอ่ยคำใด ใดเลยดีกว่า
ถึงแม้ฉันมีน้ำตา...อีกไม่นานก็คงจะเหือดหาย
คงไม่เจ็บ..เท่ากับต้องทนฝืนอยู่กับคนที่หมดใจ
และรับฟังคำว่ารักที่ไร้ความหมาย...
                                              ...ที่ไม่ได้ออกมาจากหัวใจของเธอเลย