29 มีนาคม 2545 02:52 น.
ข้าวปล้อง
คิดถึงเธอจังเลย - - จ๊ะคนดี
อยู่ทางนี้มันเหงามาก - - เธอรู้ไหม
อยู่ทางนั้นเธอล่ะ - - เป็นยังไง
คิดถึงใครทางนี้ - - บ้างไหมเธอ
จะคิดถึงก็ได้นะ - - ฉันไม่ว่า
จะโทรหาก็ได้นะ - - รอเสมอ
จะนั่งรอ นอนรอ - - หากเป็นเธอ
จะต้องเพ้อเป็นคนบ้า - - ก็จะรอ
ก็คิดถึง คิดถึง- - เธอนี่นา
ไม่เห็นหน้าในใจ - - มันก็ท้อ
บ่น บ่น บ่นไปยังงั้นแหละ - - แต่ก็รอ
แกล้งตัดพ้อหลอกให้ง้อ - - ไปงั้นเอง
27 มีนาคม 2545 02:38 น.
ข้าวปล้อง
เธอสองคนเคยเข้าใจความรู้สึก - - ของฉันไหม
ความรู้สึกของหัวใจที่ถูกพวกเธอ - - ทำเมินเฉย
ความรู้สึกที่พวกเธอไม่พยายามจะรับรู้ - - สักนิดเลย
ว่าเพื่อนสนิทคุ้นเคย ต้องฝืนทนปวดร้าว - - สักเพียงใด
ถ้าเพียงเธอจะหันมอง - - สนใจฉันอีกนิด
ด้วยความใกล้ชิด - - คงได้เห็นสายตาที่ฟ้อง - - ความสั่นไหว
หรือเป็นเพราะเธอทั้งสองกำลังหลงลืม - - เพื่อนคนนี้ไป
ไม่เป็นไร - - เพราะว่าฉันรับรู้และเข้าใจความรู้สึกของเธอดี
ขอเวลาอีกสักหน่อย - - แล้วฉันคนนี้จะกลับมา
มองภาพเธอทั้งสองให้เต็มตามากกว่าที่ - - เป็นอยู่นี้
แต่คงต้องรบกวนเพื่อนรักทั้งสอง - - อีกสักที
เวลานี้ - - ช่วยไปรักกันให้ไกล ไกล - - จากฉันได้มั้ยเธอ
26 มีนาคม 2545 00:00 น.
ข้าวปล้อง
รอยยิ้มนั้นฉันขอ -- จะได้ไหม
ขอยิ้มนั้นให้ฉันเถอะ -- ฉันขอร้อง
ไม่อยากเลย -- ไม่อยากให้ใครมอง
อยากครอบครองเป็นเจ้าของเพียงผู้เดียว
------------------------------------------------------------------ ข้าวปล้อง
เพียงแค่เห็นรอยยิ้ม -- ก็วูบไหว
บอกกับใจว่าไม่อยากให้ใครเหลียว
ขอเถอะนะ ขอให้ฉัน -- เพียงผู้เดียว
จะคล้องเกี่ยวรอยยิ้มนั้น ด้วยหัวใจ -- รักทั้งหมดที่ฉันมี
-------------------------------------------------------------------คะน้า
25 มีนาคม 2545 01:55 น.
ข้าวปล้อง
อยากจะมาโรงเรียนทุก ๆ วัน
อยากให้วันทั้งวันมีแต่เธอกับฉันอยู่เสมอ
อยากจะมาโรงเรียนเพราะได้พบเจอเธอ
เพราะทุกครั้งที่เผลอก็มีเธอเข้ามา...ในหัวใจ
อยากจะนั่งมองเธออยู่อย่างนี้
โต๊ะข้าง ๆ ตัวเธอที่ฉันพอจะมองได้
ที่ตรงนี้...ที่ไม่ว่าความเป็นจริงจะโหดร้ายสักเพียงใด
ก็ไม่เคยมีใครเข้ามากั้นตรงกลางระหว่างเรา
อยากจะพูดอยากจะคุยให้หายอยาก
ไม่อยากพรากจากเธอเพราะใจเหงา
อยากให้รักของฉันเป็นรักจริง...ใช่เพียงเงา
อยากให้เราเป็นมากกว่าคนสนิท...ใช่เพื่อนกัน
อยากให้เค้าเป็นใครอื่นที่ไม่สำคัญสำหรับเธอ
อยากให้เธอไม่ใช่เพื่อนคนสำคัญสำหรับฉัน
เพราะอยากจะเก็บความทรงจำที่ดี ดี ระหว่างกัน
ความรู้สึกเหล่านั้น...จึงเป็นได้เพียงแค่...ความอยาก...เท่านั้นเอง
20 มีนาคม 2545 04:19 น.
ข้าวปล้อง
ได้โปรดเถอะ อย่าเอ่ยคำ คำนั้นออกมา
ถ้าเธอไม่เคยเห็นคุณค่าของคำ..คำนั้น
อย่าเอ่ย..เลยว่าเราสองคนยังรักกัน
เพราะในความจริงนั้นมันไม่จริง...สักนิดเดียว
คำว่ารักของเธอยิ่งรับฟัง...ยิ่งปวดร้าว
เป็นแค่คำเก่าเก่า ที่คนพูดไม่เคยจะแลเหลียว
คนที่รู้สึกดีกับคำนั้น...คงมีฉันเพียงฝ่ายเดียว
ที่ลึกลึกภายในใจยังเปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย
กลับไปเถอะ..และอย่าเอ่ยคำใด ใดเลยดีกว่า
ถึงแม้ฉันมีน้ำตา...อีกไม่นานก็คงจะเหือดหาย
คงไม่เจ็บ..เท่ากับต้องทนฝืนอยู่กับคนที่หมดใจ
และรับฟังคำว่ารักที่ไร้ความหมาย...
...ที่ไม่ได้ออกมาจากหัวใจของเธอเลย
หน้าส่วนตัว
805
