10 มีนาคม 2547 15:26 น.
ข้าวปล้อง
สวัสดี ตอนเช้า พ่อรูปหล่อ
ดูซิพ่อ หล่อได้ ขนาดนั้น
หล่อแบบนี้ เค้าเรียก ไม่เกรงกัน
หล่อมาดมั่น ขนาดนี้ มันแทงใจ
อยากรู้จริง ใครหนอ เป็นเจ้าของ
คนจับจอง มากน้อย สักแค่ไหน
หากไม่มี ขอได้ม๊ะ เจ้าของใจ
จับจองใจ เอาไว้ก่อน ได้ไหมเธอ
ก็ดูซิ ตัวเธอ ออกน่ารัก
ยิ่งรู้จัก ก็ยิ่งรัก เฝ้าพร่ำเพ้อ
เช้าไม่เห็น ตกเย็นย่ำ ก็อยากเจอ
เธอนะเธอ ทำฉันบ้า ไปหลายวัน
เนี่ยก็กะ จะเข้าบ้าน ตีสนิท
เผื่อใกล้ชิด มากกว่านี้ หวังไปนั่น
จะไปเยี่ยม เยียนเธอ ทุก-ทุกวัน
ให้เธอนั้น เห็นหน้า อยู่ร่ำไป
หากว่าทำ ขนาดนี้ ยังไม่รัก
ก็จะปลัก ค้างบ้านเธอ ไม่ไปไหน
พ่อกับแม่ ไม่ว่าหรอก ท่านเข้าใจ
ผิดตรงไหน ก็ที่รัก นะหลานตัว
8 มีนาคม 2547 23:09 น.
ข้าวปล้อง
ตลอดเวลาที่คบกันมา
เธอไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกถึงความเหว่ว้าเลยสักหน
ตลอดมา...เธอคือคนที่อยู่เคียงข้างฉันยามทุกข์ทน
แม้ในยามที่หมองหม่น ก็มีเธอเป็นเพื่อนคอยปลอบใจ
เธอเป็นคนแรกเสมอ
ที่เข้ามายามเมื่อฉันพบเจอแต่สิ่งที่โหดร้าย เกินรับไหว
เป็นเธอเช่นกัน ที่โอบกอดฉัน ด้วยความรัก ความเข้าใจ
เป็นคนสุดท้ายที่จากไป ยามที่ฉันมีใครอีกคนนั้นเข้ามา
แต่ฉันกับไม่เคยรู้
ว่ามีอีกหนึ่งสายตาเธอมองอยู่ ข้าง-ข้างกาย หากมองหา
สิ่งที่เห็น กลายเป็นภาพเดิม-เดิม ที่มองเห็นจนคุ้นตา
จึงไม่เคยรู้เลยว่า เธอที่มีค่าสำหรับฉันมากเพียงใด
และแล้ววันเวลา
ก็ทำให้ฉันได้เรียนรู้ ว่าความรักของเธอมีค่ามากแค่ไหน
ความรู้สึกที่ครั้งหนึ่งเคยมองข้าม มองไม่เห็น ไม่ใส่ใจ
วันนี้มันกลับทำให้ฉันร้องไห้ เพียงเพราะว่าวันนี้ไม่มีเธอ
หน้าส่วนตัว
1996
