4 ธันวาคม 2544 15:36 น.
ข้าวปล้อง
เธอคงไม่รู้หรอกว่ามันทรมานสักแค่ไหน
กับการที่คน คนนึงต้องตื่นขึ้นมากลางดึกทุกคืน
และพบว่าตัวเองกำลังร้องไห้ เนื้อตัวสั่นเทา
โหยหาและไขว้คว้าความรัก ที่เหลือเพียงแค่เงา
เธอจากไปพร้อม พร้อมกับใจเล็ก เล็กดวงหนึ่ง
ไม่มีแม้คำร่ำลา..ไม่มีแม้เงาของหัวใจ
มีเพียงคำสัญญา ที่ให้ไว้เพียงหนึ่งคำ
คำสัญญาที่เหมือนน้ำหล่อเลี้ยงของหัวใจ
คำสัญญาที่คอยปลอบประโลม เมื่อยามเหงาและอ้างว้าง
และหากวันใดที่ฉันรู้สึกท้อแท้ หมดหวังไม่มีใคร
อย่างน้อยฉันเองก็รู้สึกอบอุ่นทุก ๆ ครั้ง
ที่ได้รู้มีฉันยังใครอยู่ตรงนี้..นั่นคือคำสัญญา
03 ธ.ค. 44 / 22.20 น.
4 ธันวาคม 2544 15:21 น.
ข้าวปล้อง
ความรักกับคำสัญญา
สองสิ่งนี้ยังคงอยู่ในใจฉัน
พร้อม พร้อมกับการรอคอย
ที่ทุกวันนี้ยังคงไม่สิ้นสุด
เปรียบความรักของฉัน
ก็คงเหมือนลูกกวาดหลากสีสัน
ถึงจะถูกทิ้งไป..ก็ยังคงสดใส
รอเธออยู่เสมอ
แม้คืนและวันจะผ่านเลยไป
อะไร อะไรก็เปลี่ยนไปตั้งมากมาย
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยน
นั่นคือความรู้สึกของตนเอง
ความรู้สึกที่มั่นคงต่อคำสัญญา
ที่ถูกทิ้งให้อยู่กับการรอคอย
คงได้แต่หวังว่า..ความรักที่เอ่อล้น
จะส่งไปถึงใจเธอ..ในสักวัน
03 ธ.ค. 44 / 15.45 น.
หน้าส่วนตัว
587
