17 เมษายน 2545 21:50 น.
ข้าวปล้อง
แค่ได้ยินเสียงเธอก็อยากจะร้องไห้
ในหัวใจหวาดหวั่นแค่ไหนเธอรู้ไหม
ฉันเป็นคนขลาดกลัวตั้งแต่เธอจากไป
ฉันไม่เหลือความมั่นใจตั้งแต่วันสูญเสียเธอ
เคยคิดว่าเมื่อถึงวันที่เธอต้องลาจาก
ความรู้สึกดี ดีมากมายจะคงเดิมอยู่เสมอ
แม้ต่อไปวันข้างหน้าฉันไม่อาจจะพบเจอ
รักของฉันและเธอจะมั่นคงไม่เปลี่ยนแปลง
แต่เมื่อถึงวันที่เธอจากฉันไปจริง จริง
เหมือนหัวใจหยุดนิ่งจนไม่อาจจะแอบแฝง
ความรู้สึกคงมั่นเริ่มหวั่นไหวหวาดระแวง
หัวใจถูกเคลือบแคลงเพราะความอ่อนแอของหัวใจ
ไม่ใช่ ไม่เชื่อในความรักของเธอ
แต่ทุกครั้งที่เผลอหัวใจก็มักแสดงความอ่อนไหว
คำพูดหนึ่งคำที่เอื้อนเอ่ยบอกกับเธอว่าฉันไม่เป็นไร
นั่นไม่ใช่ว่าฉันจะไม่อ่อนไหว - - ในวันที่หัวใจนั้นกำลังอ่อนแอ
16 เมษายน 2545 16:33 น.
ข้าวปล้อง
บางคนว่ารักแท้นั้นคล้ายผี
ที่ไม่เคยมีตัวตนมาให้เห็น
หลายคนพูดถึงมันทุกค่ำเย็น
แต่น้อยคนจะเคยเห็นพบเจอมัน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ฉันคนนึงที่ไม่เคยพบรักแท้
เจอแต่รักแย่ แย่ไม่เหมือนฝัน
พอซะทีความรักที่เธอลวงหลอกกัน
สำหรับฉันคงไม่มีรักแท้ให้พบเจอ...!
13 เมษายน 2545 17:16 น.
ข้าวปล้อง
รักของเธอคล้ายเป็นฝุ่นละออง
ที่ใจฉันไม่สามารถปัดป้องและมองเห็น
หายใจเข้า หายใจออกฝุ่นรักทุกเช้าเย็น
รักกระเซ็นค่อย ค่อยซัด...ซึมลึกเข้ากลางใจ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
รู้สึกตัววันนี้ก็สายแล้ว
ด้วยกำแพง...ถูกหัวใจเธอเซาะจนสั่นไหว
ภูมิต้านทานถูกทำลายด้วยรักเธอหมดสิ้นไป
ไม่สบายเพราะติดเชื้อไวรัสรัก...รักเธอจนงอมแงม
10 เมษายน 2545 23:02 น.
ข้าวปล้อง
เกลียดความจริง - -ทุก ทุกสิ่ง - - ที่มองเห็น
เกลียดท่าทีเย็นชา - - เฉยเมย - - ของเธออยู่เสมอ
เกลียดสายตาที่ยังคง - - สอดส่ายมองหา - - แต่ตัวเธอ
เกลียดหัวใจที่หลงเพ้อ - - คิดไปเอง - - ว่าสองเรานั่นรักกัน
เกลียด เกลียด เกลียด - - เกลียดเธอที่สุดเลย
เกลียดจังเลย - - ที่ไม่เคย - - มองเห็นความรักฉัน
เกลียดเหลือเกินกับท่าทาง - - ที่แสดงออกมา - - ไม่รักกัน
เกลียดกระทั่งตัวฉัน - - ที่ไม่เคยเกลียดเธอ - - จริง จริงได้สักที
8 เมษายน 2545 11:45 น.
ข้าวปล้อง
สัญญานะว่าจะกลับมา
กลับมาหาฉันคนเดิมที่ตรงนี้
กลับมาบอกว่ารักกันอีกสักที
กลับมามีกันและกันตลอดไป
เพราะรู้ดีว่าวันนี้ต้องมาถึง
จึงร้อนรนคิดคะนึงทนไม่ไหว
กลัวคนดีเมื่อห่างร้างลาไกล
จะลืมใจใครคนนึงที่เฝ้ารอ
ก็รู้สึกภายในใจมันหวิว หวิว
ใจละลิ่วลอยไปแห่งไหนหนอ
มันรู้สึกเหงา ๆ กับการที่ต้องรอ
ใจบ้าบอกลัวคนไกลจะลืมกัน
อยากให้เธอคิดถึงและห่วงหา
กลับมาซับคราบน้ำตาให้ใจฉัน
บอกเลยนะถ้าไม่รีบกลับมาหากัน
ระวังฉันจะปันใจให้คนอื่น- - นะคอยดู
หน้าส่วนตัว
890
