21 ธันวาคม 2544 11:16 น.
คงอักษร
ถึงเวลา ต้องเข้าเรียน หัดเขียนอ่าน
ลอกการบ้าน...Intro...Thermo...ด้วย
ลอก Organic...วันนั้น ฉันเกือบซวย
ลอก Ad.-Math ก็โดนด้วย ซวยจริงเรา
เรียน Fluid หวิดโดน อาจารย์ด่า
Org-Lab ก็ โดนเพื่อนว่า . มันน่าเศร้า
ทั้งชีวิต คิดที่ไร โอ้ใจเรา
มันอับเฉา เยินยับ แสนอับจน
20 ธันวาคม 2544 14:24 น.
คงอักษร
คิดถึง...
เป็นเพียงคำคำหนึ่งที่เอ่ยอ้าง
ในยามเมื่อเหงาเศร้าอ้างว้าง
คิดถึงจึงเกิดกลาง...ระหว่างใจ...
ระหว่างใจฉันกับใจเธอ
ให้เพ้อให้ฝันหวั่นไหว
ให้รักคิดถึงห่วงใย
ยามไกลให้เหงา...เศร้าตรอมตรม...
20 ธันวาคม 2544 13:26 น.
คงอักษร
รักคือความคิดถึง
ตราตรึง...ติดใจ...ไม่ห่าง
รักคือความเหงา..เศร้า..อ้างว้าง
ยามห่าง...หว่งหา...อาลัย
รักคือสายใย...พันเกี่ยว
ลดเลี้ยว...รุมรัด...หลงใหล
รักคือ..แรงส่ง...สู่ใจ
ซาบซึ้ง...ตรึงฤทัย.....ยามได้...รักมา
20 ธันวาคม 2544 12:43 น.
คงอักษร
นายเอ๋ย....คันเก่งแลัวอย่าลืมเฮือนลืมชาน
อย่าลืมต้นผักหวาน ข้างชานเฮือนเก่า
พ่อ-แม่ เฒ่าถ้านายบ่เว่นหว่าง
แนมเบิ่งทางสู่มื้อสูเจ้าไปอยู่ไส
แนมบาดได๋ ..บาดได๋มิดซอยม่อย
โอ๊ยบักหำน้อย....จักมื้อได๋สิอ่วย...
ถิ่มพ่อ-แม่ละไป๊
20 ธันวาคม 2544 12:43 น.
คงอักษร
ต่างก็กลัวสุจริตแล้วสิทธิ์จะหลุด
จึงต้องมุดใต้โต๊ะทำโอ๊ะโอ๋
ทั้งออดอ้อนอ่อนพะเน้าเจ้านายโต
เลียแข้งขานึกว่าโก้....โถ..เจ้านาย
หน้าส่วนตัว
1007
