7 สิงหาคม 2549 07:38 น.
คนดื้อ
เพิ่งเรียนรู้กติกาใจในวันนี้
เมื่อสิ่งดีให้กันพลันสิ้นสูญ
ขาดสิ้นแล้วความช่วยเหลือเคยเกื้อกูล
ทวีคูณคือช้ำและน้ำตา
รักไกลลิบหยิบยากลำบากยื้อ
แค่คนดื้อต่ำต้อยน้อยวาสนา
ความช้ำชอกบอกใจให้ชินชา
ถึงโหยหาทุกข์ท้อ..ก็ลาลับ
สิ่งดีดีมีให้ยังไม่จบ
รักยากลบคำพร่ำเอ่ยไม่เคยดับ
แม้นสะท้านสะทกอกย่อยยับ
ต้องยอมรับความจริงนิ่งขมกลืน
คืนฝนคลั่งคล้ายสั่งลาน้ำตาไหล
ร้องร่ำไรซ้ำซากยากจะฝืน
ทั้งทั้งรู้คร่ำครวญไปไม่หวนคืน
ขาดจุดยืนในใจ.....ไกลหมางเมิน
5 กรกฎาคม 2549 13:03 น.
คนดื้อ
คนดี เรียกไป ไร้ความหมาย
สุดอับอายเจ็บซ่อนหน้าน้ำตาไหล
คนสำคัญฉันรักหลงมิปลงใจ
ยังอาลัยคนเก่า...เศร้าเหลือทน
เสียงไม่หวานพาลโศกสู่โลกช้ำ
เขาไม่จำเราเอ่ยเลยสักหน
วันนี้รู้ใจจริงยิ่งมืดมน
แสนสับสนเจ็บแสบแทบขาดลม
หากฉันรู้คนนั้นเคยเอ่ยคำนี้
เรียกคนดี อยากเพียงไหนใจจะข่ม
ณ บัดนี้เตรียมพร้อมยอมตรอมตรม
ร้องให้สมความเศร้าเขาไม่แล
คนมาหลังสั่งใจให้ลืมรัก
ต้องปากหนักไม่สนคนรักแท้
พอเถิดใจอย่าถอนยามอ่อนแอ
เรา..ผู้แพ้รอเวลารักษาใจ
1 กรกฎาคม 2549 07:35 น.
คนดื้อ
ผ่านชีวิตเกินครึ่งถึงวันนี้
แม้จะมีทุกข์ปน....ต้องทนไหว
หากอ่อนล้าอย่ามัวเศร้าเฝ้าบอกใจ
สู้ต่อไปสมกำเนิดเกิดเป็นคน
มีบางคราแสนสลดหมดสิ้นหวัง
และบางครั้งบางทีที่สับสน
บางเวลาถูกข่มทับถมตน
ต้องอดทนสู้ไปด้วยใจทะนง
สู้สู้ สู้ตายถวายชีวิต
จนกว่าจิตแตกระเซ็นเป็นผุยผง
อย่าทุกข์ท้อหวาดหวั่นวันขาลง
สักวันคงสมหวังดั่งต้องการ
ดำเนินตามวิถีแกร่งแห่งคนกล้า
ฝากใจหาตามลมผสมผสาน
ขอคนดีตั้งจิตพิชิตมาร
อย่าร้าวรานระทมมัวตรมตรอม
ชำระใจให้หมดจดผ่องสดใส
อย่าปล่อยให้หมองหม่นจนผ่ายผอม
ปัญหามีให้ฟันฝ่าอย่าจำยอม
ทำใจพร้อมเดินต่ออย่าท้อทรมาน
19 มิถุนายน 2549 07:32 น.
คนดื้อ
ฉันคนดื้อชื่อมากหลากอารมณ์
บางครั้งซมบางคราหน้าสดใส
สีหน้าเปลี่ยนตามรู้สึกลึกข้างใน
บ้างอ่อนไหวบ้างอ่อนหวานบ้างมารร้าย
เที่ยวบ้านไหนเปลี่ยนชื่อไปไม่เคยซ้ำ
มีรอยคำมาฝากมากความหมาย
กล้าเอื้อนเอ่ยวาจากล้าระบาย
อาจจมีอายบางครั้งยังกลัวกลัว
หลายชื่อหลายอารมณ์ผสมผสาน
เปลี่ยนตามกาลตามใจเปลี่ยนไปเที่ยว
เปลี่ยนไปเรื่อยชื่อในเพราะเหมาะสมตัว
แต่ที่ชัวร์ฉันคนนี้มีใจเดียว
หลายเพียงชื่อแต่ใจไม่หลายรัก
ผูกสมัครเธอเท่านั้นฉันแลเหลียว
รักเธอจริงแน่นหนักรักกลมเกลียว
ยอมข้องเกี่ยวรักแท้แต่ลมลม
17 มิถุนายน 2549 16:20 น.
คนดื้อ
เหงาเพียงไหนคนไกลตาอย่าเพิ่งบ่น
ยังมีคนห่วงใยใจคิดถึง
แม้อยู่ห่างห่างแต่กายมิวายคำนึง
ยังรักซึ้งเพียงเธอเสมอมา
โอ้ความรักไกลลิบช่างหยิบยาก
ได้เพียงฝากหัวใจไห้โหยหา
คนทางโน้นอย่ามีใครในสายตา
นึกไว้ว่าฉันคนนี้ที่รอเธอ
มีสาวงามมาถามรักจงผลักไส
อย่าชิดใกล้พันพัวกลัวจะเผลอ
อีกไม่นานได้พานพบประสบเจอ
อย่าให้เก้อคอยลมตรมตรอมใจ
ทำได้เพียงเอ่ยคำพร่ำเพ้อหา
มิอาจมาเคียงกันอย่าหวั่นไหว
รักสมหวังเคียงคู่อยู่ไม่ไกล
ยังมีใครตรงนี้คอยพี่ชาย
โปรดจงคิดว่าใกล้แม้ไกลห่าง
อย่าเคว้งคว้างคิดพรั่นว่าฝันสลาย
สุดคิดถึงเหลือล้นคนไกลกาย
รักมากมายรักแท้แม้อยู่ไกล
หน้าส่วนตัว
1398
