5 กรกฎาคม 2549 13:03 น.
คนดื้อ
คนดี เรียกไป ไร้ความหมาย
สุดอับอายเจ็บซ่อนหน้าน้ำตาไหล
คนสำคัญฉันรักหลงมิปลงใจ
ยังอาลัยคนเก่า...เศร้าเหลือทน
เสียงไม่หวานพาลโศกสู่โลกช้ำ
เขาไม่จำเราเอ่ยเลยสักหน
วันนี้รู้ใจจริงยิ่งมืดมน
แสนสับสนเจ็บแสบแทบขาดลม
หากฉันรู้คนนั้นเคยเอ่ยคำนี้
เรียกคนดี อยากเพียงไหนใจจะข่ม
ณ บัดนี้เตรียมพร้อมยอมตรอมตรม
ร้องให้สมความเศร้าเขาไม่แล
คนมาหลังสั่งใจให้ลืมรัก
ต้องปากหนักไม่สนคนรักแท้
พอเถิดใจอย่าถอนยามอ่อนแอ
เรา..ผู้แพ้รอเวลารักษาใจ
1 กรกฎาคม 2549 07:35 น.
คนดื้อ
ผ่านชีวิตเกินครึ่งถึงวันนี้
แม้จะมีทุกข์ปน....ต้องทนไหว
หากอ่อนล้าอย่ามัวเศร้าเฝ้าบอกใจ
สู้ต่อไปสมกำเนิดเกิดเป็นคน
มีบางคราแสนสลดหมดสิ้นหวัง
และบางครั้งบางทีที่สับสน
บางเวลาถูกข่มทับถมตน
ต้องอดทนสู้ไปด้วยใจทะนง
สู้สู้ สู้ตายถวายชีวิต
จนกว่าจิตแตกระเซ็นเป็นผุยผง
อย่าทุกข์ท้อหวาดหวั่นวันขาลง
สักวันคงสมหวังดั่งต้องการ
ดำเนินตามวิถีแกร่งแห่งคนกล้า
ฝากใจหาตามลมผสมผสาน
ขอคนดีตั้งจิตพิชิตมาร
อย่าร้าวรานระทมมัวตรมตรอม
ชำระใจให้หมดจดผ่องสดใส
อย่าปล่อยให้หมองหม่นจนผ่ายผอม
ปัญหามีให้ฟันฝ่าอย่าจำยอม
ทำใจพร้อมเดินต่ออย่าท้อทรมาน
หน้าส่วนตัว
1183
