29 กันยายน 2548 13:09 น.
คนดื้อ
คนดื้อ...ดื้อถือดี จะมีรัก
เจ็บหนัก...หนักปานใด ใจทนฝืน
ยิ้มเศร้า...เศร้าเจ็บช้ำ จักกล้ำกลืน
วันคืน...คืนหมองหม่น อดทนไป
คนดื้อ...ดื้อต่อไป เสียให้พอ
ยามท้อ...ท้อสับสน ต้องทนไหว
เจ็บปวด...ปวดระกำ จนหนำใจ
จะได้...ได้จดจำ สำนึกดี
คนดื้อ...ดื้อมีรัก จนหนักจิต
รั้นคิด...คิดจนทุกข์ ไร้สุขี
มัวหลง...หลงรักเขา เศร้าชีวี
รักที่...ที่ขมขม ต้องลมลวง
คนดื้อ...ดื้อตัดใจ ให้ลืมช้ำ
จะทำ...ทำเพื่อตน คนติดบ่วง
จำลา...ลาคู่เชย คนเคยควง
หนีห้วง...ห้วงรักหมอง ของซาตาน
28 กันยายน 2548 09:18 น.
คนดื้อ
ครึ่งหนึ่งของชีวิตของพี่สาว
ครึ่งหนึ่งของชีวิตที่ผิดหวัง
หมดพลังแรงใจคล้ายถดถอย
อย่าเพิ่งท้อรอวันที่ฝันคอย
คงลบรอยร้าวรานเรื่องผ่านมา
เก็บไว้เป็นบทเรียนแห่งชีวิต
คราพลาดผิดเจ็บหนักต้องรักษา
เพียงลำพังคนเดียวคอยเยียวยา
ด้วยน้ำตารินหยดรดแผลใจ
หยาดหยดรดราดที่บาดแผล
เจ็บดวงแดลงรากยากแก้ไข
รักรันทดสลดนักปักทรวงใน
เจ็บจนให้ด้านชาจนจาบัลย์
ชีวิตนี้มีหลายอย่างช่างสับสน
มีรวยจนทุกข์เศร้าเคล้าโศกศัลย์
มีสนุกสุขชื่นสะอื้นรำพัน
มีคละกันปรวนแปรไม่แน่นอน
ครึ่งหนึ่งชีวิตของคนดื้อ
ครึ่งหนึ่งของชีวิตหมดสิทธิ์ฝัน
ทุกก้าวนั้นสับสนปนหวั่นไหว
มิรู้สึกอ้างว้างได้อย่างไร
เมื่อหัวใจโหยหาคนลาจร
หนึ่งชีวิตจิตใจให้เธอหมด
ยอมรันทดทั้งทรวงเธอลวงหลอน
เหลือเพียงลมหายใจที่รอนรอน
คนเคยอ้อนต่อไปไม่มีสิทธิ์
ครึ่งหนึ่งของหัวใจไม่มีค่า
หมดปัญญาคว้าชัยให้ชีวิต
ฝันลมลมแล้งแล้งแห้งเหี่ยวจิต
แต่อดคิดไม่ได้ในความจริง
อีกครึ่งหนึ่งของชีวันฉันเหลืออยู่
จะทนสู้ต่อไปด้วยใจนิ่ง
พร้อมฝ่าฟันภาระไม่ประวิง
ภาพเขาทิ้งวันเก่าเราไม่จำ
หน้าส่วนตัว
1218
