14 กรกฎาคม 2551 11:49 น.

..สุดท้ายก็ลืม..

คนมัน..ว่าง

..สุดท้ายก็ลืม

จากคนหนึ่งซึ่งเคย..เอ่ยว่ารัก
จนหัวปักหัวปำถลำใหล
รักเธอมากท่วมท้นจนล้นใจ
ไม่ว่าใครทานทักไม่ยักจำ

ภาพทุกบททุกตอนย้อนรำลึก
เพียงแค่นึกก็ยิ้มกระหยิ่มขำ
ความหวานแว่วมากระทบความทรงจำ
คำทุกคำจำได้..ไม่ลืมเลือน

แต่เมื่อคราความรักมาจางจาก
น้ำตาพรากหัวใจเหมือนถูกเฉือน
ระทมเศร้าเรื่องเก่าๆไม่ลืมเลือน
คอยย้ำเตือนให้เศร้า..เหงาทุกวัน

วันเวลาผันผ่านมานานเนิ่น
ชิวิตเดินตามทางที่ใฝ่ฝัน
ทุกสิ่งอย่างคิดว่าใช่..มันสำคัญ
หลายอย่างนั้น..ต้องจดจำจนวันตาย

แต่วันนี้มีคนมาถามทัก
คนรู้จักคนเดิมที่ห่างหาย
ถามหาเบอร์โทรเก่า..เคยงมงาย
แต่อุ๊ยตาย..นึกไม่ออกบอกงัยดี 

มันเป็นความสะใจในความคิด
คงไม่ผิดใช่ไหมที่หน่ายหนี
ฉันหลุดรอดความรู้สึกที่ไม่ดี
สุดท้ายนี้สบายใจ..ไร้ความจำ..

..คนมัน..ไม่ว่างซะแล้ว..  				
5 กันยายน 2550 21:46 น.

หัวใจในภาพลวง

คนมัน..ว่าง

ภาพวันเก่าที่เราเคยร่วมสุข
ภาพสนุกยามสองเราเฝ้าค้นหา
ภาพความหลังครั้งเก่าเรานำมา
ต่อด้วยภาพน้ำตาที่ไหลริน

เป็นจิ๊กซอร์รอภาพที่ท้ายสุด
ภาพจะหยุดตรงไหนคนใจหิน
ภาพสุดท้ายของเราคือโบยบิน
กลับสู่ถิ่นที่มาอันแสนไกล

ภาพที่เหลือคืออะไรใครรู้บ้าง
ภาพที่สร้างลวงตาหรือไฉน
ภาพความหลังเหลือไว้แค่อาลัย
มีบ้างใครที่คิดถึงจึงจดจำ

เก็บภาพเก่าเข้าแฟ้มแถมผนึก
เขียนรำลึกถึงเรื่องเศร้าเล่าให้ขำ
เอาภาพเก่ามาเรียงร้อยถ้อยคำ
ขึ้นคำนำ " หัวใจในภาพลวง "				
1 สิงหาคม 2550 23:50 น.

น้ำตา..หยดสุดท้าย

คนมัน..ว่าง

น้ำใสใส คล้ายหยดฝน	
ที่ร่วงหล่นจากใบหน้า	
พร่างพรูคือ..น้ำตา
ที่หลั่งมาจากหัวใจ

อ่อนล้า..จากความรัก
ที่เหนื่อยนักขอพักไว้
โหยหา..กำลังใจ
ใครหนอใคร..หยิบยื่นมา

โหยหา และคว้าไขว่
ให้เหนื่อยหน่าย และท้อแท้
สุดท้าย..หาใครแล
มีเพียงแต่..หยดน้ำตา..
				
4 มิถุนายน 2550 18:59 น.

นาน..นานเจอกันที...

คนมัน..ว่าง

สวัสดีเพื่อนสนิทมิตรสหาย		
เธอกะนายสบายดีหรือเปล่าหนอ		
หลายปีแล้วที่เราเฝ้าแต่รอ		
เพียงจะขอให้มาเจอกันซักที

ได้มารวมหมู่มิตรที่ชิดชอบ
คนนั้นตอบคนนี้ถามตามวิถี
ต่างคนไปใช้ชีวิตนานนับปี
เจอกันทีเมาท์แตกให้แหลกลาน


" เธอเป็นงัยเมื่อไหร่จะได้ลูก
ทำไม่ถูกหรืองัยอยากได้หลาน
นายล่ะหนอไหนว่าจะแต่งงาน
สาวข้างบ้านคนนี้คงดีจริง

แล้วลูกเธอเป็นงัยไม่เห็นหน้า
ไม่เห็นพามาด้วยทั้งสองหญิง
สวยแต่เด็กตัวเล็กซนเหมือนลิง
แม่ยังพริ้งสวยเริดเชิดเหมือนเดิม "

มานั่งเล่าความหลังวันเก่าก่อน
คนนี้งอนคนนี้แกล้งคนนี้เสริม
แม้ที่พูดจะเป็นเรื่องเดิมเดิม
แต่ช่วยเพิ่มความผูกพันวันผ่านมา

แล้วเมื่อไหร่จะได้พบกันอีก
ช่วยสับหลีกวันเวลาแล้วมาหา
มารวมมิตรเพื่อนรักพักกายา
หัวเราะร่าเหมือนวันเก่าเราเฝ้าคอย				
8 เมษายน 2550 14:30 น.

ไม่รักเธอวันนี้..แล้วจะไปรักวันไหน

คนมัน..ว่าง

เหมือนฟ้าผ่ากลางวันฝันหรือจริง
เหมือนทุกสิ่งที่เคยหวังพลันสลาย
เหมือนหลายสิ่งที่สร้างมาพังทลาย
ใจแทบวายเมื่อโรคร้ายมาใกล้ตัว

ในวันนั้นฉันมีเธออยู่เคียงข้าง
จากเวิ้งว้างบนเส้นทางมืดสลัว
จับมือมั่นสัญญาอย่าได้กลัว
ใจและตัวเคียงข้างไม่ห่างไกล

กำลังใจที่เธอให้ใจสุดซึ้ง
ใครคนหนึ่งใช่ญาติแต่ชาติไหน
พร้อมดูแลใกล้ชิดสนิทใจ
พาหัวใจให้หายสั่นไม่หวั่นเลย

ไม่รักเธอวันนี้แล้วเมื่อไหร่
จะอยู่ได้อีกกี่ปี..มิเฉลย
หากวันนี้ขอรักเธอที่สุดเลย
ใจขอเอ่ยมอบรัก..และขอบคุณ
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคนมัน..ว่าง
Lovings  คนมัน..ว่าง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคนมัน..ว่าง
Lovings  คนมัน..ว่าง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคนมัน..ว่าง
Lovings  คนมัน..ว่าง เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงคนมัน..ว่าง