..สุดท้ายก็ลืม..

คนมัน..ว่าง

..สุดท้ายก็ลืม

จากคนหนึ่งซึ่งเคย..เอ่ยว่ารัก
จนหัวปักหัวปำถลำใหล
รักเธอมากท่วมท้นจนล้นใจ
ไม่ว่าใครทานทักไม่ยักจำ

ภาพทุกบททุกตอนย้อนรำลึก
เพียงแค่นึกก็ยิ้มกระหยิ่มขำ
ความหวานแว่วมากระทบความทรงจำ
คำทุกคำจำได้..ไม่ลืมเลือน

แต่เมื่อคราความรักมาจางจาก
น้ำตาพรากหัวใจเหมือนถูกเฉือน
ระทมเศร้าเรื่องเก่าๆไม่ลืมเลือน
คอยย้ำเตือนให้เศร้า..เหงาทุกวัน

วันเวลาผันผ่านมานานเนิ่น
ชิวิตเดินตามทางที่ใฝ่ฝัน
ทุกสิ่งอย่างคิดว่าใช่..มันสำคัญ
หลายอย่างนั้น..ต้องจดจำจนวันตาย

แต่วันนี้มีคนมาถามทัก
คนรู้จักคนเดิมที่ห่างหาย
ถามหาเบอร์โทรเก่า..เคยงมงาย
แต่อุ๊ยตาย..นึกไม่ออกบอกงัยดี 

มันเป็นความสะใจในความคิด
คงไม่ผิดใช่ไหมที่หน่ายหนี
ฉันหลุดรอดความรู้สึกที่ไม่ดี
สุดท้ายนี้สบายใจ..ไร้ความจำ..

..คนมัน..ไม่ว่างซะแล้ว..