10 มีนาคม 2547 00:54 น.
คนเขียนกลอน
ขอเธอคนดีอย่าไกลห่าง
ไม่อยากเศร้าอ้างว้างเหน็บหนาว
ไม่อยากพบเจอกับเรื่องราว
ที่เงียบเหงาเกินใจจะอดทน
หากเธอได้แค่จำทนอยู่กับฉัน
ขอเพียงแค่อีกวันหากไปฉันจะไม่ว่า
หากเธอต้องทนอยู่กับคราบน้ำตา
จะลาจากไปก็ขอแค่อีกเพียงหนึ่งวัน
ไม่ว่าเธอหรอกคนดีที่ฉันรัก
เพราะฉันก็รู้ว่ารั้งไว้ก็ไม่มีอะไรที่ดีกว่า
มันก็คงต้องเลิกจากกันไปตามเวลา
แต่ก็ขอบคุณที่เสียน้ำตาให้คนที่เลวกับเธอ
27 กุมภาพันธ์ 2547 21:09 น.
คนเขียนกลอน
สายลมที่ผ่านหาย
ไม่ใช่ใจชายคนนี้จะห่างเหิน
ยังรักเธอและยังร่วมทางเดิน
แม้บางทีอาจเพลินกับสิ่งรอบๆกาย
เธอจะอยู่ดีไหม หากไม่มีฉัน
หากฉันนั้นสักวันไม่อาจอยู่เคียงข้าง
เธอจะเดินคนเดียวได้ไหมไปตามทาง
เดินแบบคนอ้างว้าง เมื่อยามเธอไม่มีใคร
พรุ่งนี้อาจไม่มีฉันเดินด้วย
ไม่มีฉันคอยช่วยยามเธอมีภัย เธอจะอยู่ได้ไหม
คงต้องมีสักวัน วันที่ฉันต้องจากไกล
แต่ยังงัยหัวใจฉันก็ยังอยู่ที่เธอ
เดินเถอะนะคนดีหากไม่มีฉันในวันนั้น
เดินไปพบกับรางวัลที่เธอนั้นฝันใฝ่
เดินต่อเถิด เดินต่อ อย่าท้อแม้ทางไกล
ฉันจะคอยที่เส้นชัยคนดีฉันสัญญา
27 กุมภาพันธ์ 2547 21:00 น.
คนเขียนกลอน
รักเธอดังเพลงรักที่แสนหวาน
แม้เวลาผ่านไปยาวนานยังหวงแหน
ยังรักเธอสุดใจแม้ห่างต่างดินแดน
รักเธอแม้น เธอรักใคร ใจมั่นคง
รักเธอดังเพลงรักที่สมหวัง
แม้นสักวันจะไม่ได้ลั่นระฆังที่หวังไว้
รักเธอยังรักอยู่ และจะรักต่อๆไป
ขอแค่ได้เคียงใกล้ เท่านั้นฉันก็พอ
รักเธอดังเพลงรักที่แสนเศร้า
ทุกข์ระทมคลุกเคล้าความสุขยังทนไหว
เจ็บชอกช้ำแม้เธอคนดีมิมีใจ
แสนหวั่นไหว แต่ใจไม่เคยจะเปลี่ยนแปลง
5 กุมภาพันธ์ 2547 00:05 น.
คนเขียนกลอน
ท้องฟ้าผืนเดิมแต่ดูเศร้า
ท้องฟ้ามีเมฆเบาอยู่บางใส
ท้องฟ้าเป็นครึ่งหนึ่งของโลกทั้งใบ
ท้องฟ้าจะสดใสหากฟ้าไม่ขาดทะเล
ทะเลสีครามดูอบอุ่น
ทะเลสีขุ่นยิ่งเศร้าหมอง
ทะเลสะท้อนแสงตะวันดูเรืองรอง
ทะเลเป็นครึ่งที่สองของโลกใบกลม
เส้นขอบฟ้าช่วยแบ่งทั้งสองฝ่าย
ช่วยแบ่งเหมือนหญิงชายให้เหมาะสม
เส้นขอบฟ้าเจ้าช่างน่าชื่นชม
แต่ตัวเองกลับขมขื่นไม่รู้เป็นเช่นไร
ช่วยคนอื่นให้เขาอยู่เป็นคู่
ทั้งที่ตัวเองก็รู้ยังทนทำได้
จนตราบสิ้น ทะเลและท้องฟ้าจะมลาย
เจ้าก็กลายเป็นเพียงหนึ่งที่เติมเต็ม
4 กุมภาพันธ์ 2547 23:47 น.
คนเขียนกลอน
ทะเลจ๋าทะเล ช่วยฉันหน่อยได้ไหม
เธอคนนั้นทำใจฉันแตกสลาย
เธอคนนั้นช่างใจดำมาทำลาย
ใจที่สลายอยู่แล้วให้ยิ่งแย่กว่าเดิม
ภูเขาจ๋าภูเขา ช่วยฉันหน่อยได้ไหม
ฉันเจอปัญหาที่ยิ่งใหญ่มาขวางกั้น
ขอเถอะนะขอให้ผ่านไปได้สักวัน
วันนั้นแหละวันที่ฉันจะโชคดี
เธอคือปํญหาอันใหญ่อันนั้น
เพื่อนฉันก็เหมือนกันช่างชอบสร้างแต่ปัญหา
เธออยู่กลับเขาตอนนั้นตลอดเวลา
แล้วก็ลืมไปว่ายังมีฉันอีกทั้งคน
ฟ้าจ๋าฟ้าช่วยฉันหน่อย
ฉันไม่อยากเฝ้าคอยรักจากเธออีกแล้วหนา
ขอให้เค้าสองคนจากไปให้ไกลตา
แล้วก็ขอว่าอย่าได้กลับมาพบเจอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนเขียนกลอน
หน้าส่วนตัว
758
