7 พฤษภาคม 2546 15:32 น.
คนเขียนกลอน
ส อ ง ทุ่ ม แ ล้ ว รู้ สึ ก ใ จ สั่ น ๆ
ส า ม ทุ่ ม แ ล้ ว อ ย า ก น อ น ห ลั บ ฝั น . . .
. . . แ ต่ ก็ ยั ง ห ลั บ ต า ไ ม่ ไ ด้
สี่ ทุ่ ม แ ล้ ว น อ น ยั ง งั ย ก็ ไ ม่ ส บ า ย
ห้ า ทุ่ ม แ ล้ ว ย า ย บ อ ก น อ น น ะ ค น ดี
ตี ห นึ ง แ ล้ ว ทำ มั ย ยั ง ไ ม่ ห ลั บ
ตี ส อ ง แ ล้ ว ยั ง ห ลั บ ต า ไ ม่ ไ ด้
ตี ส า ม แ ล้ ว คั่ น เ นื้ อ คั่ น ตั ว เ ห มื อ น จ ะ ไ ม่ ส บ า ย
แ ย่ แ ล้ ว วั น นี้ น อ น ตื่ น ส า ย . . .
. . . เ พ ร า ะ เ มื่ อ คื น มั ว แ ต่ คิ ด ถึ ง เ ธ อ
7 พฤษภาคม 2546 15:13 น.
คนเขียนกลอน
น อ น แ ล้ ว ยั ง เ พ้ อ
น อ น แ ล้ ว ยั ง ห ลั บ ฝั น
น อ น แ ล้ ว แ ม้ แ ต่ ต อ น ก ล า ง วั น
ใ น ฝั น ข อ ง ฉั น ยั ง งั ย ก็ มี เ ธ อ
ค ง เ พ ร า ะ รั ก เ ธ อ ก ว่ า ใ ค ร
ค ง เ พ ร า ะ ห ล ง ไ ห ล แ ล ะ ห่ ว ง ห ว ง
ค ง เ พ ร า ะ เ ธ อ คื อ อ ะ ไ ร ต่ อ มิ อ ะ ไ ร ทั้ ง ป ว ง
ค ง เ พ ร า ะ เ ธ อ เ ป็ น ด ว ง ด า ว ที่ เ จิ ด จ้ า อ ยู่ ใ น ใ จ
6 พฤษภาคม 2546 11:09 น.
คนเขียนกลอน
หากเป็นได้อยากเป็นดังตะวันส่อง
เพื่อเปล่งแสงนวลผ่องให้เธอให้เหน็บหนาว
หากเป็นได้อยากเป็นดังดาวที่สกาว
เพื่อให็เปล่งแสงสีขาวช่วยนำทาง
แต่ความจริงฉันเป็นเพียงหิงห้อย
เป็นแค่แมลงตัวกะจ้อยยามเธอเห็น
อยากให้รู้นี่แหละที่ฉันเป็น
เป็นแมลงที่เธอเห็นไม่สำคัญ
1 พฤษภาคม 2546 09:58 น.
คนเขียนกลอน
ไม่ว่าเธออยู่ห่างไกลแค่ไหน
ฉันคนนี้ก็ยังมีใจยึดมั่นเสมอ
เพราะฉันเชื่อว่าวันหนึ่งต้องได้เจอ
เพราะว่าฉันกับเธอยืนอยู่บนพื้นดินเดียวกัน
1 พฤษภาคม 2546 09:40 น.
คนเขียนกลอน
ดีใจจริงๆที่ได้รักเธอ
สุขใจเสมอยามได้เห็นหน้า
ยิ่งได้อยู่ใกล้หน้าฉันยิ่งรู้สึกชาชา
และก็แทบเป้นบ้าเวลาเห็นเธออยู่กับใครๆ
ขอบคุรที่รักคนบ้าคนนี้
ทั้งที่ไม่มีอะไรจะดีได้เลยสักอย่าง
ขอบคุณที่มาเป็นเพื่อนเดินร่วมทาง
ไม่งั้นฉันคงอ้างว้างเดินไปแค่คนเดียว
หน้าส่วนตัว
2192
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนเขียนกลอน
