20 พฤศจิกายน 2545 12:15 น.
คนเขียนกลอน
กระทงอันหึ่งลอยโดดเดี่ยว
กระทงอันหนึ่งเศร้าหมอง
กระทงอันหนึ่งอยู่ปล่าวเปลี่ยวอยู่ในคลอง
กระทงอันหนึ่งแม้มองก็ไม่เห็นแม้เปลวเทียน
กระทงทั้งหมดมีแต่คำว่าเศร้า
กระทงทั้งหมดไม่มีใครเอาใครสน
กระทงทั้งหมดต่างรู้อยู่แก่ใจว่าตน
กระทงทั้งหมดไม่มีใครมาสนอกสนใจ
น่าสงสารกระทงเหล่านี้
ที่ไม่มีใครมาลอยอยุ่เคียงคู่
หากมีคู่ก็คงจะน่าดู
แต่ดูตอนนี้ยังงัยก็เดียวดาย
เหมือนกับใจของฉันตอนนี้ที่ลอยเคว้ง
อยากจลอยตัวเองให้หายเศร้า
อยากจะมีสักคนมาอยู่ข้างข้างเรา
เพื่อจะได้มาช่วยเอาตังค์ในกระทง
18 พฤศจิกายน 2545 10:41 น.
คนเขียนกลอน
ขอบคุณที่เข้าใจกับความเหงาของฉัน
เพราะว่าไม่เคยมีใครเข้าใจมันได้เท่านี้
พอรู้ตัวก็อยู่กับความเหงาแล้วทุกที
แต่ก็ยังดีที่ตอนนี้ฉันนั้นมีเธอ
จริงจริงแล้วก็ไม่อยากให้เธอได้รู้สึก
กับความเหงาลึกลึกของใจฉัน
ไม่ได้ว่ารังเกียจรึอะไรทั้งนั้น
แค่อยากเก็บมันเอาไว้เพียงคนเดียว
แต่เพราะมันเปลี่ยวเหงาจนถึงที่สุด
ก็เลยอยากจะหยุดความเหงาเอาไว้บ้าง
ก็เลยทำให้เธอต้องมาเจอกับเส้นทาง
ที่อ้างว้างของฉันเข้าเต็มเต็ม
แต่ไม่ช้าไม่นานเดี๋ยวก็หาย
ก็เหมือนไม่สบายก็เหมือนกับปวดหัว
เดี๋ยวสักหน่อยก็คงรู้สึกตัว
ว่ายังมีขั่วอีกขั่วคอยค้ำจุน
แต่ตอนนี้ไม่อยากให้เธอต้องคิดมาก
ไม่อยากให้เธอลำบากกับความเหงาของฉัน
ตอนนี้ฉันได้รู้แล้วว่าเธอได้เข้าถึงกันและกัน
ดังนั้นจงหลับตานอนฝันหวานเถอะคนดี
18 พฤศจิกายน 2545 10:39 น.
คนเขียนกลอน
ฉันจะมีความสุขถ้ารู้ว่าเธอได้อ่านกลอนของฉัน
และจะส่งให้ทุกทุกวันเท่าที่ฉันคนนี้จะทำให้ได้
กลอนแต่ล่ะกลอนได้กลั่นมาจากความรัก
ของฉันที่มีอยู่มากมาย...
ซึ่งมันจะไม่จางหายหรือว่าลบเลือน
หากอยากได้เดือนก็จะหามาให้ได้
แม้หากเป็นดอกไม้ที่อยู่สูงก็ไม่หวั่น
หากมันทำให้เธอและฉันยังคงรักกัน
ฉันก็จะไม่หวั่นจะทำมันให้ดี
เพราะผู้ชายคนนี้มันได้รักเธอเข้าแล้ว
แต่ว่าจะแห้วรึเปล่านั้นฉันคนนี้ไม่สน
หากได้เพียงรักข้างเดียวก็จะทน
แม้เพียงได้เป็นฝนก็ดี...
ที่ได้อยู่ข้างกายเธอยามเปียกปอน
18 พฤศจิกายน 2545 00:22 น.
คนเขียนกลอน
ดอกไม้ก็อยู่ที่ใจเธอแล้ว
แต่บางทีฉันอาจจะได้ดอกแห้วก็เป็นได้
แต่ก็เป็นอะไรที่น่าเสียได้
เพราะที่ฉันอยากได้นะเป็นดอกใจ
ดอกอะไรก็ไม่สู้กับดอกรัก
แม้อยู่สูงก็จะหักมาให้ได้
รู้รึเปล่ามันยังมีดอกอื่นอีกมากมาย
แต่ที่อยากได้มันมีอยู่เพียงแค่ดอกเดียว
ก็ดอกที่อยุ่กับเธอนั้นงัย
รึว่าเธอได้ให้ใครไปแล้ว
ว้า...ถ้ายังงันฉันก็คงจะต้องแจว
แต่ที่แจวไม่ได้หนี..แต่จะไปแย่งของเค้ามา
18 พฤศจิกายน 2545 00:20 น.
คนเขียนกลอน
หากวันนี้เธอให้ความหวังกับฉัน
ฉันก็จะรอวันที่ฝันฉันมันจะเป็นจริง
รู้รึเปลาว่าฉันฝันว่าอยากได้ที่พักพิง
ที่ที่ไว้แอบอิงหัวใจของเราสองคน
ฉันสัญญาว่ากาลเวลาจะไม่เปลี่ยนใจฉํน
และทุกทุกวันฉันก็จะคิดถึงเธอเสมอ
แต่ตอนนี้ฉันอยากแค่เพียงได้เจอหน้าเธอ
ก็อย่างที่บอกฉันไม่อยากเพ้อไปคนเดียว
และตอนนี้เธอก็คงจะหนาวแล้ว
ฉันก็จะอยากไปแอ่วหาเธอให้หายหนาว
คอยฉันนะบางทีฉันอาจจะไปกับน้ำค้างที่พร่างพราว
รึไม่ก็แอบไปกับดาวเพื่อเจอเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนเขียนกลอน
หน้าส่วนตัว
593
