26 มีนาคม 2548 23:45 น.
คนเมืองลิง
ผูกใจเจ็บ ฝังลึก นึกแล้วแค้น
เจ็บฝังแน่น รอชำระ และสะสาง
ยิ้มยะเยือก เลือดเย็น เช่นอำพราง
รอวันล้าง ด้วยเลือด เชือดทั้งเป็น
ใส่หน้ากาก ปากคอ แสนฉอเลาะ
หวานเสนาะ เอาใจ ให้เธอเห็น
ปรนนิบัติ ไม่ขัด ด้วยจัดเจน
ทุกเช้าเย็น ไม่ท้อ การรอเธอ
นานวันแล้ว วันเล่า เฝ้าปฏิบัติ
น้ำส้มจัด เตรียมไว้ ให้เสมอ
คัดส้มดี คั้นน้ำ นำปรนเปรอ
มอบเสนอ ให้ดื่มด่ำ ฉ่ำอุรา
ในที่สุด วันที่รอ ก็มาถึง
ณ วันหนึ่ง เธอปวด รวดร้าวหนา
เจ็บแสบท้อง ทดท้อ ต่อชีวา
จึงนำพา หาหมอ ขอช่วยที
แสนเป็นห่วง เป็นใย ในสีหน้า
แต่อุรา สาใจ ให้สุขี
ได้สะสาง ล้างแค้น แน่นฤดี
นานหลายปี ที่ฉัน นั้นเฝ้ารอ
พอกันที หนี้แค้น ที่แน่นอก
ถูกหยิบยก จากใจ เพราะใครหนอ
ลาจากกัน วันช้ำ น้ำตาคลอ
ด้วยคุณหมอ บอกกล่าว เขาสิ้นใจ
เหตุกระเพาะ ลำไส้ คนไข้รั่ว
พรุนไปทั่ว ยากคิด วินิจฉัย
มีแต่เลือด เต็มท้อง นองภายใน
เกินแก้ไข เยียวยา รักษาทัน
เรื่องความหลัง ครั้งก่อน ย้อนมาหา
ยังตรึงตรา ในห้วง ดวงใจฉัน
คำสัญญา กลิ้งกลอก หลอกลวงกัน
มาถึงวัน ที่ฉัน นั้นทวงคืน
ใครจะรู้ เรื่องนี้ ดีเท่าฉัน
น้ำส้มคั้น ปรนนิบัติ ไม่ขัดขืน
บดเศษแก้ว ผสม จนกลมกลืน
แล้วหยิบยื่น ความตาย ให้กับเธอ
3 มีนาคม 2548 21:48 น.
คนเมืองลิง
เพราะผูกพัน..เกินจิต คิดเมินเฉย
คนคุ้นเคย เจ็บหนัก ต้องรักษา
คนข้างเคียง เยี่ยงเรา เฝ้านำพา
คอยห่วงหา สร้างขวัญ กำนัลใจ
จะอยู่ข้าง..ร่างกาย ช่วยคลายหนาว
จะอยู่เฝ้า หากจิต คิดหวั่นไหว
จะคอยอยู่ ดูแล บาดแผลใด
เยียวยาให้ หายเจ็บ เหน็บบรรเทา
ถึงเธอแกร่ง เด็ดเดี่ยว ไม่เหลียวหา
คอยใครมา ปลอบขวัญ ในวันเหงา
แต่สำนึก ลึกล้ำ ซ้ำซึมเซา
ลวงสร้างเงา หลอกตน บนเดียวดาย
อย่าขับไล่ ไสส่ง จงรับรู้
ฉันจะอยู่ เคียงข้าง ไม่ห่างหาย
จะสร้างขวัญ กำลัง ทั้งใจกาย
สู้โรคร้าย หายขื่น กลับคืนดี..
ทำใจว่าง วางก่อน รอนรู้สึก
ในสำนึก ปล่อยวาง ช่างสุขี
ฟื้นคืนใหม่ ให้กระจ่าง ทางชีวี
นำวิถี..พ้นห้วง บ่วงบาศใจ
อยากขอโทษ..เคยทำ ให้ช้ำจิต
เรื่องเก่าผิด จริงแท้ ยากแก้ไข
เฝ้าวิงวอน งอนง้อ ขออภัย
เริ่มต้นใหม่ มอบให้ ใจทั้งดวง
ขอชดใช้ หนี้รัก สักครั้งหนา
นะแก้วตา ผิดนี้ ที่ใหญ่หลวง
ให้โอกาส อีกหน กับคนลวง
มิใช่ทวง สิทธิ์ก่อน ย้อนกลับคืน
หน้าส่วนตัว
3363
