11 กันยายน 2552 18:42 น.
คนโง่ๆคือฉันเอง`
เราพูดคุยกันผ่านระบบเครือข่ายนี้
และได้พูดคุยกันทางโทรศัพท์ แล้วก็ได้เจอกัน
แล้วก็พูดคุยกันตลอดมา
รวมระยะเวลาคงประมาณหนึ่งปีได้
เธอยังคนเสมอต้นเสมอปลาย ไม่เคยแปรเปลี่ยน
จนสุดท้ายฉันได้ถามความหมายของการกระทำที่เธอได้ปฏิบัติมาตั้งแต่ต้น
ซึ่งคำตอบแรกที่ได้รับ ทำให้ฉันนิ่งไปชั่วขณะ
เพราะมันไม่ได้เป็นอย่างที่ฉันหวังไว้
ฉันถึงกับหยุดพูดไป แล้วก็แก้ตัวเก้อ ๆ ก็ออกมา
ฉันถามไปเพื่อจะได้วางตัวถูก
แล้วสิ่งใดก็ไม่ทราบได้ดลใจให้เธอพูดขึ้นมาอีกทีว่า
จริง ๆ แล้วเธอรู้สึกดี ๆ กับฉัน แต่ไม่กล้าพูด
เพราะกลัวฉันจะมองเธอว่าเป็นเพียงพี่ชายที่แสนดี
พอได้ยินคำนี้ฉันได้แต่หัวเราะในความขี้อายของเธอ
เธอก็ได้บรรยายมาว่าเธอนั้นหน้าตาไม่ดี
ไม่ค่อยมีอะไรดี กลัวฉันไม่ชอบเธอ
สิ่งเดียวที่ฉันตอบเธอไปก็คือ เธอเป็นคนดี
ฉันไม่รู้หรอกว่าจริง ๆ แล้วเธอเป็นคนดีสำหรับใคร ๆ มากแค่ไหน
แต่สำหรับฉันแล้ว ตอนนี้ เวลานี้ เธอคือคนดีที่สุดของฉัน
ในชีวิตฉันเคยผ่านความรักมาหลายครั้งหลายหน
ทุกครั้งก็ทำให้ฉันเจ็บช้ำมา แต่มาเจอเธอ...
ความหวาดระแวง เคลือบแคลงในใจของฉันกลับไม่มีเลย
มีแต่ความไว้วางใจ เชื่อใจเธอ
หรือนี่คือคนที่ฉันตามหา
อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน เราสองคนต่างก็รู้อยู่แก่ใจ
ฉันและเธออาจจะต้องมีเหตุที่ทำให้ความตั้งใจของเราสองคนมีอันต้องสลายไป
ฉันจะไม่นึกเสียใจเลยที่ได้เจอเธอ
มีความรู้สึกดี ๆ ให้เธอคนนี้ของฉัน
การนับวันนับเดือนที่รอคอยใครสักคนได้จบสิ้นลงที่ตรงนี้แล้ว
ฉันยอมรับได้เต็มที่ว่าเธอคนที่ฉันมีความรู้สึกดี ๆ ด้วยอย่างมาก ....
11 กันยายน 2552 18:33 น.
คนโง่ๆคือฉันเอง`
จุดเริ่ม...ต่าง จุดจบ...ต่าง
สวยงาม...แสนเศร้า...ไม่เหมือนกัน
เส้นทางเหล่านั้นอาจบังเอิญมาบรรจบเป็นเส้นเดียว
แต่ก็หลายต่อหลายครั้งที่มันเพียงแค่ตัดกันในช่วงสั้นๆ
แล้วก็แยกจากกันไป...คนละทิศ
บางเส้นสายแยกไปแล้วยังกลับมาเชื่อมกันอีกครั้ง
หรือหลายต่อหลายครั้ง
บางเส้นเชื่อมกันไป...และจบลงด้วยกัน
ตอนนี้เส้นทางของฉัน...เชื่อมอยู่กับเส้นทางของเธอ
เราพบกัน...และตกลงใจจะไปด้วยกัน
แต่ชีวิตคนเรามีทางแยกแตกแขนงไปเสมอ
จะเลี้ยวซ้าย...ขวา หรือตรงไป ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจ
หลายคนเรียกเส้นทางที่หันเหออกไปนี้ว่า "โอกาส"
โอกาสที่แต่ละคนพบ ต่างกันไป
เส้นทางที่ให้เลี้ยวเล็กบ้างใหญ่บ้าง
บางเส้นขรุขระ บางเส้นสวยงาม
แล้วแต่จังหวะและการตัดสินใจที่ต่างกัน
และตอนนี้เธอก็ได้พบโอกาส...ทางแยกที่สวยงาม
แต่เธอก็กลัวและลังเล...กับการที่ต้องเลี้ยวไปตามทางสายใหม่
ยังรักเธออยู่...ไม่ใช่ว่าไม่รัก
กับการบอกให้เธอไป...ห่างไกลจากฉัน
รู้ไหมว่าเธอไม่ได้เจ็บปวดเพียงคนเดียว
แต่ยังมีฉัน...ที่รู้สึกไม่ต่าง
เข้าใจดีว่าการตัดสินใจให้เธอไปครั้งนี้
อาจทำให้สายลมพัดพาเธอไปจากชีวิตฉันตลอดกาล
แต่ตราบใดที่เราไม่กล้าที่จะก้าวเดิน
แล้วเมื่อไรเล่าที่ชีวิตเราจะก้าวไป
จงมั่นใจในหัวใจของเราทั้งสอง...ทั้งของฉันและของเธอ
เพียงเชื่อเอาไว้ว่า...
สิ่งใดที่เป็นของเรา มันจะเป็นของเราเสมอ
หากการที่เธอเดินไปตามทางสายนั้นทำให้เธอพบใครที่"ใช่"กว่า
ก็โปรดจงเลือกเขา...อย่าลังเล
เพราะโอกาส...คือการค้นหาสิ่งที่ดีกว่าให้กับชีวิต
เหยียบดินคนละผืน แต่เรายังอยู่ร่วมฟ้า
ก้าวย่างไปตามทางคนละสาย แต่ยังคงเป็นโลกใบเดียวกัน
กายห่าง แต่ใจใกล้...
ไม่เห็นหน้า แต่เรายังอยู่ด้วยกันเสมอ...
แม้อนาคตจะมองไม่เห็น แต่ฉันรู้ได้ด้วยหัวใจฉัน
ไม่ว่าเส้นทางจะอยู่ห่างไกลกันแค่ไหน
เธอจะเป็นส่วนหนึ่งของหัวใจฉัน...เสมอไป
เมื่อครั้งหนึ่งเธอกับฉันเราสองคนเป็นเหมือนเส้นขนาน
แต่เส้นขนานสองเส้นนั้นได้มาพบมาบรรจบกัน
สองเส้น ได้พาลพบสิ่งต่างๆ เหตุการณ์ที่คล้ายกัน
แต่วันนี้ เราสองคนได้เติมเต็มส่วนที่หายไปไหนในอดีต
ต่อไปนี้หัวใจดวงนี้จะขอดูแลหัวใจอีกดวง
ที่อยู่ใกล้ๆ ขอเธอจงจำไว้ฉันจะรักเธอตราบสิ้นลมหายใจ
11 กันยายน 2552 18:31 น.
คนโง่ๆคือฉันเอง`
จุดเริ่ม...ต่าง จุดจบ...ต่าง
สวยงาม...แสนเศร้า...ไม่เหมือนกัน
เส้นทางเหล่านั้นอาจบังเอิญมาบรรจบเป็นเส้นเดียว
แต่ก็หลายต่อหลายครั้งที่มันเพียงแค่ตัดกันในช่วงสั้นๆ
แล้วก็แยกจากกันไป...คนละทิศ
บางเส้นสายแยกไปแล้วยังกลับมาเชื่อมกันอีกครั้ง
หรือหลายต่อหลายครั้ง
บางเส้นเชื่อมกันไป...และจบลงด้วยกัน
ตอนนี้เส้นทางของฉัน...เชื่อมอยู่กับเส้นทางของเธอ
เราพบกัน...และตกลงใจจะไปด้วยกัน
แต่ชีวิตคนเรามีทางแยกแตกแขนงไปเสมอ
จะเลี้ยวซ้าย...ขวา หรือตรงไป ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจ
หลายคนเรียกเส้นทางที่หันเหออกไปนี้ว่า "โอกาส"
โอกาสที่แต่ละคนพบ ต่างกันไป
เส้นทางที่ให้เลี้ยวเล็กบ้างใหญ่บ้าง
บางเส้นขรุขระ บางเส้นสวยงาม
แล้วแต่จังหวะและการตัดสินใจที่ต่างกัน
และตอนนี้เธอก็ได้พบโอกาส...ทางแยกที่สวยงาม
แต่เธอก็กลัวและลังเล...กับการที่ต้องเลี้ยวไปตามทางสายใหม่
ยังรักเธออยู่...ไม่ใช่ว่าไม่รัก
กับการบอกให้เธอไป...ห่างไกลจากฉัน
รู้ไหมว่าเธอไม่ได้เจ็บปวดเพียงคนเดียว
แต่ยังมีฉัน...ที่รู้สึกไม่ต่าง
เข้าใจดีว่าการตัดสินใจให้เธอไปครั้งนี้
อาจทำให้สายลมพัดพาเธอไปจากชีวิตฉันตลอดกาล
แต่ตราบใดที่เราไม่กล้าที่จะก้าวเดิน
แล้วเมื่อไรเล่าที่ชีวิตเราจะก้าวไป
จงมั่นใจในหัวใจของเราทั้งสอง...ทั้งของฉันและของเธอ
เพียงเชื่อเอาไว้ว่า...
สิ่งใดที่เป็นของเรา มันจะเป็นของเราเสมอ
หากการที่เธอเดินไปตามทางสายนั้นทำให้เธอพบใครที่"ใช่"กว่า
ก็โปรดจงเลือกเขา...อย่าลังเล
เพราะโอกาส...คือการค้นหาสิ่งที่ดีกว่าให้กับชีวิต
เหยียบดินคนละผืน แต่เรายังอยู่ร่วมฟ้า
ก้าวย่างไปตามทางคนละสาย แต่ยังคงเป็นโลกใบเดียวกัน
กายห่าง แต่ใจใกล้...
ไม่เห็นหน้า แต่เรายังอยู่ด้วยกันเสมอ...
แม้อนาคตจะมองไม่เห็น แต่ฉันรู้ได้ด้วยหัวใจฉัน
ไม่ว่าเส้นทางจะอยู่ห่างไกลกันแค่ไหน
เธอจะเป็นส่วนหนึ่งของหัวใจฉัน...เสมอไป
เมื่อครั้งหนึ่งเธอกับฉันเราสองคนเป็นเหมือนเส้นขนาน
แต่เส้นขนานสองเส้นนั้นได้มาพบมาบรรจบกัน
สองเส้น ได้พาลพบสิ่งต่างๆ เหตุการณ์ที่คล้ายกัน
แต่วันนี้ เราสองคนได้เติมเต็มส่วนที่หายไปไหนในอดีต
ต่อไปนี้หัวใจดวงนี้จะขอดูแลหัวใจอีกดวง
ที่อยู่ใกล้ๆ ขอเธอจงจำไว้ฉันจะรักเธอตราบสิ้นลมหายใจ
หน้าส่วนตัว
802
