25 กุมภาพันธ์ 2548 11:33 น.
คิดถึงผมมากๆนะ
หนุ่มนิติที่เพิ่งจบมาใหม่ เค้ามีภาระหน้าที่ ที่ต้องทำ แม่ที่ป่วยเป็นแรงพลักดันให้เค้าต้องขนขวาย หาเงินมาเพื่อรักษาแม่ แม่เค้าป่วยด้วยโรคมะเร็ง ต้องทำการผ่าตัดหลายครั้ง
สาวคาวบอย ที่เพิ่งจบจากคณะสัตวบาลมา เธอค้นหาความเป็นอิสระ งานที่ทำด้วยตัวเอง สร้างทุกอย่างจากสองมือ แต่จะมีที่ใดรับหญิงสาวเข้าทำงาน สาวร่างเล็กบอบบาง เธอจึงต้องผันตัวเองจากงานที่ฝัน มาเป็นงานที่ต้องทำเพื่อเงิน
และทั้งคู่ก็ได้พบกัน และรักกัน แต่
เธอมีชีวิตอยู่กับความฝัน แต่เค้ามีชีวิตอยู่เพื่อความจริง เค้ารู้ตัวดีว่าไม่สามารถให้ความสุขแก่เธอได้ ถ้าเธออยู่กับเค้าเธอคงต้องลำบาก เค้าเคยถามว่า มาอยู่กับผมไหม เธอตอบโดยไม่คิดว่า ไม่ เค้ารู้ดีว่าเธอมีความฝัน เธออยากทำประโยชน์เพื่อสังคม อยากอยู่บนดอยสอนหนังสือเด็ก แต่ถ้าเธออยู่กับเค้าเธอก็ต้องทิ้งฝัน เค้ารู้ดีว่าเธอทิ้งฝันไม่ได้ และเค้าเองก็คงจะดูแลเธอได้ไม่ดี เพราะเค้าต้องหาเงินมารักษาแม่ เค้าคงไม่มีเงินมากพอที่จะให้ความสุขแก่เธอ เค้าจึงต้องทิ้งเธอไป ปล่อยให้เธอได้พบกับคนที่ดี และทำให้เธอมีความสุข
แล้วเค้าก็ปล่อยเธอไป โดยไม่มีคำลาใดๆ เธอคิดว่าเค้าไม่รักเธอแล้วจึงได้จากไปอย่างนั้น เธอจึงไม่ยื้อเค้าไว้
ซีกหนึ่งของเมืองไทย เสียงสวดดังกังวาน ทั่วทั้งศาลา ดังพร้อมๆกับเสียงสะอื้นของคนเบื้องหลังที่หลั่งให้แก่คนที่จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ เธอประสบอุบัติเหตุจากรถทัวร์ เธอตั้งใจจะเดินทางไปหาเค้า เธอตัดใจจากเค้าไม่ได้ และเธอก็รู้ดีว่าเค้าเองก็คงไม่ต่างกัน แต่ตอนนี้เธอคงไม่มีทางได้พบเค้าอีกแล้ว และเค้าก็ไม่มีทางรู้เลยว่าเธอจากไปแล้ว
ซีกหนึ่งของเมืองไทยชายหนุ่ม มีชีวิตอย่าไร้หัวใจ เค้ายังคงคิดถึงเธออยู่แต่เค้าไม่กล้าที่จะโทรหาเธอ เพราะเค้าได้ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่พบเธออีก จะไม่ฉุดรั้งให้เธอมาจมปลักกับเค้าหรอก เค้าหวังเพียงให้เธอมีความสุขเท่านั้นพอ แม้เค้าต้องเจ็บปวดอย่างนี้ตลอดไปก็ตาม
จะมีประโยชน์อันใดเล่ากับสิ่งที่เค้าทำ เธอจะเป็นอย่างที่เค้าคิดหรือ ถ้ารักทำไมไม่ดูแลเธอด้วยตัวเองเล่า ใยปล่อยให้เวลามาตัดสิน ปล่อยให้เวลาผ่านเลย เวลาที่ไม่มีวันหวนคืนมา จะมาเสียใจทีหลังกับสิ่งที่ผ่านพ้นคงไม่มีประโยชน์ หากคุณไม่ลงมือทำเสียตั้งแต่วันนี้คุณอาจต้องเสียใจไปตลอดก็ได้
ฉันต้องทำ ทำอะไรสักอย่างแล้วให้เธอนี้ไม่แคล้วไม่คาดกัน
24 กุมภาพันธ์ 2548 16:18 น.
คิดถึงผมมากๆนะ
การได้รักใครสักคน และได้ทำอะไรเพื่อใครมันเป็นความสุขอย่างนึง แม้ว่าคนๆนั้นจะไม่รู้ไม่สนใจกับการกระทำของเรา แต่เราก็ดีใจที่แม้เรื่องเล็กๆที่เราทำให้เขานั้นได้ช่วยอะไรเขาบ้าง นี้แหละนะความรักกว่าจะรู้ว่ารักที่แท้จริงเป็นเช่นไรก็ต่อเมื่อเราเข้าใจที่จะ ให้ และ รู้จักให้ ในสิ่งที่ควรให้ และพอใจกับสิ่งที่เขาเป็น แม้ว่าเขาจะมีใคร เขาไม่เคยมองมา เขาไม่ได้ใส่ใจ แต่การได้ให้ มันก็ทำให้ผู้ที่ให้มีความสุขแล้วไม่ใช่หรือ การได้มองดูคนที่เรารักยิ้มอย่างมีความสุข แค่นั้นมันก็เพียงพอแล้ว เพราะเมื่อยามที่เขามองไม่เห็นใครอย่างน้อยก็ยังมีเรายืนอยู่ข้างๆเสมอ
24 กุมภาพันธ์ 2548 16:05 น.
คิดถึงผมมากๆนะ
การเดินทางชีวิตของเรามาถึงจุดไหนแล้วนะ?? คำถามที่เกิดขึ้นในใจ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะไม่รู้จะใช้อะไรมาวัดว่าได้ระยะทางเท่าใด ถ้าจะใช้วัน เวลา มาตัดสินใจคงเป็นไปไม่ได้ เพราะบางช่วงจังหวะชีวิตมีทั้งการดำเนินชีวิตอย่างรีบร้อน เหมือนทุกอย่างจะผ่านไปอย่างรวดเร็วหรือ บางที่เวลาก็ผ่านไปอย่างช้าๆ หรือบางทีก็หยุดนึกหยุดคิดที่จะหวังที่จะฝัน เพราะบางสถานะการณ์ก็ควรหยุดพักเพื่อรอฟ้าหลังฝน จึงยากเหลือเกินที่จะบอกว่าตอนนี้เราเดินทางมาใกล้จะสิ้นสุด หรือยังไม่ถึงไหนเลย แต่ถ้าวันนี้เราพอใจแล้วกับที่เป็นอยู่กับที่มี มันก็เท่ากับเราได้ถึงจุดสูงสุดแล้วล่ะ แม้มันจะไม่ใช่จุดหมายปลายทางของใครคนอื่น แต่มันเป็นจุดหมายปลายทางของเราเอง ที่แม้บางคนอาจมาไม่ถึงจุดนี้ก็ได้
23 กุมภาพันธ์ 2548 16:44 น.
คิดถึงผมมากๆนะ
ซีกหนึ่งของเมืองไทยชายหนุ่มดำเนินชีวิตอย่างเรียบง่าย
ซีกหนึ่งของเมืองไทยหญิงสาวใช้จิตนาการณ์และอยู่กับความฝัน
ต่างคนยังคงเดินตามฝัน ฝันทีไม่มีทางมาบรรจบพบเจอกัน
แต่ทั้งคู่ยังมีหัวใจเดียวกัน ไม่เปลี่ยนแม้กาลเวลาผ่านเลยไป
" ฮัลโหล อยู่ไหนเนี่ยะ " หญิงสาวถามอย่างเป็นห่วง
" ที่ทำงานจ้า" ชายหนุ่มรีบตอบ "แล้วเธอล่ะอยู่ไหน หือ" ชายหนุ่มถามบ้าง
"ไม่บอก" หญิงสาวตอบกวนๆ
" บอกหน่อยน้า " ชายหนุ่มอ้อน
" เดอะมอล์งามวงษ์วาน " หญิงสาวตอบแบบใจสั่นๆ
เพราะชายหนุ่มมาอบรมที่กทม. หลายวันแล้วแต่ทั้งคู่ยังไม่ได้พบเจอกันเลย
หญิงสาวร้อนใจ อยากพบเจอเหลือเกิน แต่เพราะชายหนุ่มยังคงเงียบเฉยและไม่ยอมมาหาซักที หญิงสาวจึงต้องทำเป็นไปห้างที่อยู่ใกล้กับที่ชายหนุ่มอยู่ เผื่อว่าชายหนุ่มจะออกมาเจอบ้าง
" หา ทำไมมาไม่บอกก่อนล่ะ ผมก็เพิ่งไปมาเมื่อกี้เอง" ชายหนุ่มตอบอย่างรู้สึกเสียดาย
" เหรอ " หญิงสาวตอบแบบเศร้าๆ เพราะรู้ดีว่าสิ่งที่ตั้งใจไว้คงไม่เป็นผล
" แล้วกลับยังไงล่ะ นั่งรถฝั่งไหนเหรอ " หญิงสาวถาม
" ก็นั่งรถตรงฝั่งหน้าเดอะมอล์นั่นแหละ" ชายหนุ่มตอบ
"เหรอ งั้นแค่นี้นะ" หญิงสาวตอบเสียงสั่น
" คร้าบ "
แน่นอนว่าสิ่งที่หญิงสาวตั้งใจไม่เป็นผลอย่างที่คิด สร้างความผิดหวังแก่หญิงสาวมาก เธอเดินคอตก น้ำตาคลอ แต่คนเยอะแยะเหลือเกิน เธออายเกินกว่าจะร้องไห้ออกมา นั่นยิ่งทำให้สิ่งที่อัดอั้นยิ่งเพิ่มมากขึ้น เธอกลับมาถึงห้องพักเขื่อนกั้นน้ำตาก็พัง หญิงสาวร้องไห้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนร้องจนตัวงอ ตาบวม เพราะความน้อยใจ ที่สั่งสมมานานทำให้ครั้งนี้เกินใจจะอดทน หลายต่อหลายครั้งที่ชายหนุ่มไม่ใส่ใจถึงความน้อยใจที่หญิงสาวมีปล่อยให้ทุกอย่างเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก จนเป็นปมในใจอยากเกินกว่าจะเยียวยา
ีซีกหนึ่งของเมืองไทย ชายหนุ่มปล่อยให้ทุกๆอย่างผ่านไปอย่างไม่อาจจะหวนคืน
เค้ายังคงมีชีวิตต่อไป แต่ไร้หัวใจ
ซีกหนึ่งของเมืองไทย หญิงสาวดำเนินชีวิตอย่างเพ้อฝัน เธอยังคงอยู่ในความฝัน ฝันว่ายังคงมีเค้าไม่เปลี่ยนแปลงและหวังเพียงเค้าจะกลับมาในสักวัน
โดยไม่รู้ว่าชาตินี้จะได้พบเจอเค้าอีกหรือไม่แต่เธอยังคงฝันต่อไป
และชายหนุ่มก็ยังหวังเพียงให้หญิงสาวพบเจอคนดีและเหมาะสมกับเธอและมีความสุขแม้เค้าจะต้องเสียใจก็ตาม................................................................
หนทางที่ไม่อาจมาบรรจบ จะดำเนินต่อไปอย่างไรติดตามตอนต่อไป............
22 กุมภาพันธ์ 2548 19:53 น.
คิดถึงผมมากๆนะ
ความรักของฉันเริ่มต้นขึ้น พร้อมกันกับที่ฉันซื้อแก้วกาแฟใบใหม่มาไว้ใช้ เป็นแก้วใบที่ชอบที่สุด และฉันก็ใช้ทุกวัน เวลาผ่านเลยไปนานหลายเดือน ฉันใช้แก้วกาแฟใสๆใบนั้นทุกเช้าและทุกๆเวลา ใช้ใส่ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นกาแฟ โคล่า น้ำเย็น ฯลฯ และไม่นานเวลานั้นก็มาถึงฉันเผลอชนแก้วเพียงเล็กน้อยเท่านั้นแก้วใบนั้นก็แตกอย่างไม่น่าเชื่อ แก้วบาดมือเลือดออกไหลไม่หลุด พร้อมๆกันกับที่ความรักของฉันก็จบลงเช่นกัน เหมือนๆกับแก้วใบนั้น ฉันยังคงใส่อารมณ์ เอาแต่ใจ เรียกร้องทุกอย่างจากเค้า เอาแต่ใจตัวเองไม่ใส่ใจว่าเค้าจะรับไหวไหม บีบคั้น กดดันเค้าเสมอมา แล้วรักก็แตกพร้อมๆกับแก้วใบนั้น ฉันรู้ดีว่าแก้วใบนั้นที่ร้านยังคงมีในร้านอีกมาก ทั้งที่เป็นลายเดิม ราคาเดิม แต่ความชอบที่มีต่อแก้วใบนั้นไม่เหมือนเดิม มันไม่มีแก้วใบไหนแทนที่ได้ แม้จะเหมือนกันมากแค่ไหน ฉันตัดสินใจที่จะไม่ซื้อแก้วแบบเดิมนั้นมาใช้เพราะมันทดแทนกันไม่ได้ เหมือนๆกับที่ไม่มีใครแทนเค้าคนนั้นได้ ไม่มีใครทดแทนได้.............กลับมาได้ไหมคนดี........คิดถึงเหลือเกิน(T__T)
ฉันยังไม่ลืมคำๆนั้นของเธอ("คิดถึงผมมากๆนะ) เพราะตอนนี้ฉันคิดถึงจนใจจะขาดอยู่แล้วคนดี หากเธอจะยังได้ยินเสียงของใจฉันโปรดรู้ไว้ไม่อาจมีใครมาแทนเธอได้แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน....................................................
หน้าส่วนตัว
883
