10 กุมภาพันธ์ 2547 10:16 น.
คีตะ
จะให้ฉันลืมเธอได้ยังไง
กับผู้ชายที่มีความหมายมากมายขนาดนี้
ไม่โกรธหรอกนะถ้าเธอมีตัวเลือกที่ดี
ลืมฉันคนนี้ที่ไม่มีสิ่งดีดีให้จดจำ
เขาคงดีกว่าฉันใช่ไหม..........?
ถึงได้ทำให้เธอเปลี่ยนใจไปแบบนั้น
ไม่มีอีกแล้วสำหรับคำว่าคนรักกัน
เพราะในที่สุดปลายทางแห่งความฝันมันไม่มีเธอ
2 กุมภาพันธ์ 2547 14:12 น.
คีตะ
เหตุผลขอลงการจากลาในวันนี้
ไม่ต้องบอกก็เข้าใจดีเธอมีคนใหม่
เวลากับคนสองคนอาจดูเหมือนสั้นเมื่อถึงเวลาต้องจากไกล
จะไม่ดึงรั้งไว้ เพราะอยากได้หัวใจไม่ใช่แค่ตัว
ละครจบลงแล้ว...
อาจดูไม่หวานแหว๋วเหมือนเริ่มต้น
โชคดีนะ ถ้าจะเริ่มต้นใหม่กับใครอีกคน
ผู้หญิงที่สามารถจะทำให้ใจเธอสุขล้น มากกว่าคนที่เธอเดินจากมา
24 มกราคม 2547 14:42 น.
คีตะ
เกลียดตัวเอง......
เกลียดความอ้างว้างวังเวง เกลียดทุกสิ่ง
เกลียดผู้ชายทั้งโลกที่ทำเหมือนจะเป็นคนดีแต่ไม่เคยรักจริง
แต่ที่เกลียดเป็นอย่างยิ่ง คือ เกลียดเธอ
เกลียดการหลงไหลไปฝ่ายเดียว
เกลียดตัวเองที่ใช้น้ำตายึดเหนี่ยวเธอเอาไว้
แต่วันนี้ได้รู้ความจริงถึงสัจธรรมของหัวใจ
เมื่อหมดรักก็แค่เลิกกันไป ฟูมฟายทำไม เสียเวลา
23 มกราคม 2547 18:28 น.
คีตะ
ขอบใจนะที่เคยรัก
ขอบใจที่ทำให้รู้จักช่วงเวลาที่มีค่า
ถึงวันนี้เวลาแห่งความสุขต้องจบลงด้วยการจากลา
ก็จะถือซะว่าคนบนฟ้าไม่ได้กำหนดมาให้คู่กัน
จะไม่มีน้ำตาให้ใครเห็น
จะเป็นคนใหม่แม้ว่าหัวใจจะอ่อนล้า
จะร้องไห้อยู่คนเดียวให้กับอดีตที่ผ่านมา
จะลืมเธออย่างช้าๆ ปล่อยให้เวลาค่อยๆพาเธอจากไป
13 มกราคม 2547 16:12 น.
คีตะ
ขอบคุณที่เคยร่วมใช้ชีวิต
เธอทำให้ทุกวันที่มืดมิดมีคุณค่า
ขอบคุณสิ่งดีดีที่เคยมีให้ตลอดมา
ในวันนี้มีคำคำหนึ่งอยากบอกว่า ฉันซึ้งใจ
แต่ในวันนี้......
ก็เข้าใจดี เธอพร้อมที่จะมอบสิ่งดีดีให้กับคนใหม่
จะไม่ว่า ถ้าเธออยากจะไปร่วมใช้ชีวิตกับใครต่อใคร
จะเป็นไรไป ถ้าใครคนใหม่ทีเธอรักหมดใจ เขารักจริง
หน้าส่วนตัว
1180
