3 มกราคม 2555 13:14 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
วันหมุนเปลี่ยนเวียนเวลามานานครัน
วันเป็นวันก็เมื่อมันได้ผันเปลี่ยน
วันเป็นวันเมื่อมันผันวันมาเวียน
เราได้เรียนอะไรไหมในทุกวัน
ว่าคนเราก็เช่นวันที่ผันเปลี่ยน
เราวุ่นเวียนวุ่นแท้ไม่แปรผัน
หากวันเปลี่ยนไม่ได้เรียนอะไรกัน
เสียดายวัน มันหมุนไปไม่หมุนทวน
บางทีที่จิตไหวใจก็หวั่น
ในบางวันอาจว่าวอน ขอย้อนหวน
ถึงวันเก่าที่เราร่ำเคยคร่ำครวญ
แต่ก็ล้วนครวญเปล่าปลี้ไม่มีมา
ผ่านวันหนึ่งซึ่งผ่านแล้ว แล้วผ่านพ้น
ผ่านทุกหนพ้นทุกแห่งเสียแรงหา
ไม่มีใคร อาจหาญหวนทวนเวลา
จงจำว่า "ฆ่าเวลา คือ ฆ่าตน"
.
..จำทุกหน "ค่าเวลา คือ ค่าเรา"
3 มกราคม 2555 00:26 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เข้าใจอย่างเบ็ดเสร็จและเด็ดขาด
รสชาติของน้ำตาที่ไม่ไหล
ตระหนักว่า น้ำตานี้ที่ตกใน
มันกร่อนไหม้ดวงฤดีเช่นนี้เอง
28 ธันวาคม 2554 14:20 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
คราคนรักจากไปไม่ค่อยเศร้า
ยังเหมือนอยู่คู่เราไป ในทุกที่
แม้บางคราวอาจหวิวหวามก็ตามที
ยังอยู่ดี ไม่หวั่นไหวเท่าไรเลย
จนมาครบบรรจบปีที่เธอจาก
พลันไหลหลากอารมณ์เศร้าเร้าเฉลย
เคยไม่เศร้า กลับไม่เป็นอย่างเช่นเคย
ย้อนมาเย้ย ยิ่งเหยียบย้ำย่ำยีใจ
ความเศร้ามาถึงช้า แต่มาถึง
สุดโศกซึ้งซึ่งสุดหม่นทนไม่ได้
มาถึงแล้วแล้วมาท่วมอ่วมหทัย
ช้ำอะไรไม่เท่าช้ำย้ำใจตน
ย้ำชัดใจว่าไร้เธออย่างแน่ชัด
ทุกข์ถนัดปัจจุบันอันปวดป่น
อดทนมาถึงจุดสุดอดทน
น้ำตาล้นไหลหลั่งถั่งน้ำตา
เป็นน้ำตาของทั้งปีที่ไม่หลั่ง
วันนี้พรั่งพรูไหลเต็มใบหน้า
ไม่อาจขังความเศร้าไว้ ในอุรา
มันเกินกว่าใจใกล้พัง จะขังมัน
27 ธันวาคม 2554 22:46 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
กลอนนี้ มิได้มีเจตนาชักชวนให้เสพสุรา
เป็นโวหารคำกลอนเท่านั้น
เด็กและเยาวชนควรได้รับการแนะนำในการอ่านนะครับ
ไม่ต้องดูแลใจใครจะเหงา
ขอแค่ดูแลเหล้า อย่าให้พร่อง
ขอแต่แค่หางตามาแลมอง
อย่าให้ฟองโซดามันล้าแรง
เติมเข้าไปใส่เข้ามาอย่าให้ขาด
เหล้ามันบาดก็ช่างเหล้า คอเราแข็ง
ใจเราอ่อนก็รับไป ไม่ตะแบง
ไม่อาจแข่งกับรักแน่ ขอแพ้บาย
ผ่านรักมาก็หลาย พ่ายทั้งสิ้น
เจียนดับดิ้น ก็ทุกครั้งที่พังพ่าย
คงต้องพอก่อนใจพับจะดับวาย
หากต้องตายก็ขอตายด้วยมือตน
ด้วยมือเราที่ยกเหล้าเข้ามาดื่ม
เมาให้ลืม ทุกข์ขังที่คั่งข้น
เมาให้ลืมหมดเลยเคยเป็นคน
เมาให้ล้นจนลืมไป เอ๊ย ครายมาว (ใครเมา)
หากเห็นใจ ขอให้เห็นเป็นคนหนึ่ง
เป็นคนซึ่งไม่เหลือใจเอาไว้เศร้า
ไม่สมัครรับคนงามดามใจเรา
รับสมัครคนชงเหล้า.. เร่เข้ามา
27 ธันวาคม 2554 01:03 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
วันนี้ที่เราสองต้องลาไกล
ฟ้าสดใส เป็นฟ้าดีที่มันกว้าง
ไม่หวั่นเลยไกลแค่ไหน แค่ไกลทาง
หากต้องไกลกันบ้างก็วางใจ
วางใจไว้ตรงไหนใจก็อุ่น
เก็บความกรุ่นบรรยากาศตอนเราใกล้
เป็นที่ตั้ง รังนอนตอนต้องไกล
ไม่หวั่นไหว ฝันยังงามเมื่อยามนอน
วางใจไว้ในวันชื่นและคืนสุข
ยังปลอบปลุกได้ทุกทีที่ใจอ่อน
วางใจไว้ให้ห่างว่างอาวรณ์
เก็บไว้ก่อนตอนไกล ไว้ใจวาง
เดินคนเดียวดูบ้างสักบางครั้ง
ไม่เหนี่ยวรั้งอารมณ์ใดในวันว่าง
เหมือนว่ามีเธอร่วมไปในเส้นทาง
ไม่อ้างว้างแม้เดินเดี่ยวไม่เปลี่ยวใด
ที่วางใจใช่แต่แค่ว่าวาง
ในวันที่อ้างว้างอาจหวั่นไหว
ให้เอาใจมาวางเรียงเคียงหัวใจ
วางเอาไว้ใจเราวางระหว่างเรา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
หน้าส่วนตัว
1124
