18 พฤศจิกายน 2554 14:55 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
แม้เป็นนกปีกหักยังรักบิน
ยังมุ่งจินต์ ไม่ฟังแม้แต่คำห้าม
หมื่นคำปลอบ หรือจะย้ำแสนคำปราม
ไม่สนความคำเหล่านั้น ดันทุรัง
จะหารักแม้ในที่ไม่มีรัก
จะพิงพักในผืนดินที่สิ้นหวัง
จะคงรักด้วยเศษใจใกล้ภินท์พัง
จะอยู่ยั้งประทังใจไม่ยอมตาย
สารรูปสกปรกนกลากปีก
หัวอกฉีกใจช้ำชา แววตาหาย
ขาดริ้วๆคือเศษฝันพันตามกาย
มองไม่คล้ายเป็นสิ่งที่มีหัวใจ
ดื่มกินน้ำตาต่างอาหาร
ยิ่งร้าวราน ถะถั่งหลั่งรินไหล
ยิ่งกินกลับมาเติมตรมสะสมไป
จากน้ำใส ในวันนี้มีเลือดปน
อย่าปลอบฉันเลยหนา ขออย่าปลอบ
ทำความชอบกับคนนี้ไม่มีผล
เมื่อสิ้นรักก็สิ้นค่าราคาคน
โปรดอย่าสนคนไร้ค่าอย่าได้แล
อย่าเหนี่ยวรั้งยั้งไว้ในคำห่วง
อย่าเหนี่ยวหน่วงใส่คำหวานสมานแผล
อย่าได้ให้หางตามาเหลียวแล
เดี๋ยวโรคแพ้รักจะไพล่ไปเปื้อนเธอ
18 พฤศจิกายน 2554 14:51 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เครื่องบินบินได้เพราะอะไร
ไม่ใช่เพราะเครื่องกลไก กระไรนั่น
ปีกนิ่งๆนั้นบินได้อย่างไรกัน
.. เพราะว่าคนมีความฝัน จึงดั้นบิน
ฝันมุ่งมั่น ฟันฝ่ากล้าจะฝัน
พร้อมพยุงความมุ่งมั่นพลันโผผิน
ปลอบชีวิตปลิดจากทุกข์ปลุกชีวิน
สิ่งทั้งสิ้น มีรากจากความฝัน
6 พฤศจิกายน 2554 23:12 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เห็นกันไหมเพื่อนไทยเห็นไหมนั่น
เพื่อนแลเห็นเหมือนกัน กับฉันไหม
เห็น ความฝันมวลรวมประชาไทย
ยังยิ่งใหญ่ ยังยืนยงคงยืนยัน
..ว่ารอยยิ้มมวลรวมประชาชาติ
วันนี้อาจลดลงบ้าง ก็บางขั้น
ขอให้เรายังยิ้มไว้ ยิ้มให้กัน
รอยยิ้มนั้นจะเพิ่มยิ้มพิมพ์หัวใจ
ยิ้มสู้ภัยใจยิ้มสู้อยู่ทุกเมื่อ
ด้วยความเชื่อว่าไทยแน่แต่หนไหน
แล้ว ความสุขมวลรวมประชาไทย
จะยิ่งใหญ่ ตามจำนวนมวลยิ้มเรา
1 พฤศจิกายน 2554 13:25 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
แผ่วแผ่วโหยโรยระทมลมหายใจ
สะอื้นไห้ก่อนวายวางอย่างค่อย-ค่อย
สิ้นสุดแล้ว สิ้นสุดล้ากว่ารอคอย
คงลบรอยครั้งร้าวราญ แห่งวารวัน
ไร้อาลัย ใจแหว่งวิ่นสิ้นสภาพ
เต็มด้วยคราบน้ำตาไหลคราวไหวหวั่น
เกรอะตะกอนน้ำตากรัง ฝังตะกรัน
หัวใจนั้น ไม่คล้ายเป็นเช่นหัวใจ
เป็นก้อนเนื้อซีดจางๆอย่างหมางหมอง
เป็นแค่ของเขาทิ้งขว้างอย่างหม่นไหม้
เป็นหลักฐานประจานจำประจำไป
เป็นใคร ..ใครก็คล้ายตายทั้งเป็น
ก่อนภาพสุดท้ายสายตา จะลาลับ
ก่อนปิดดับขอเพียงแค่ได้แลเห็น
แววตาสงสาร หวานและเย็น
ให้เป็นเช่น ..แสงสุดท้ายก่อนวายวาง
1 พฤศจิกายน 2554 12:32 น.
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ขอมอบกำลังใจแต่ชาวไทยน้ำท่วมทุกๆคน
เราจะฝ่าข้ามภัยไปด้วยกัน
ขอให้เธอมุ่งมั่นไม่หวั่นไหว
ดูคนเข้มเต็มคนสู้ ดูที่ใจ
ไม่หวั่นไหวภัยคุกคามจะข้ามมัน
มองดวงตาเพื่อนทุกข์ทุกๆคน
อาจมีปน แววท้อใจและไหวหวั่น
แต่ก็เห็นแววที่กล้าฝ่าประจัญ
เก็บแววนั้นเป็นดั่งกำลังใจ
เหนื่อยก็สู้ อยู่อดทนอย่างคนสู้
ยังหายใจได้อยู่ ยังสู้ได้
กี่ภัยร้ายจะรุกราญกี่นานไป
ตั้งมั่นไว้ ตั้งใจสู้รู้ประคอง
รวมพลังหัวใจให้เป็นหนึ่ง
เป็นใจซึ่งร่วมไว้ใจทั้งผอง
หากน้ำตานองหน้ามันบ่านอง
เข้าประคองคอยซับรับน้ำตา
เงินทองบ้านช่องของนอกกาย
ยังไม่ตายจะหาใหม่ในวันหน้า
แค่เพียงส่งกำลังใจให้กันมา
มือจับกุมมือกล้าฝ่าผองภัย
เชื่อว่าใจทุกใจแน่ไม่แพ้ง่าย
ยังทนได้ทนดีแท้ ไม่แพ้ไหน
ถอยเพียงตั้งหลักให้มั่น ประจัญไป
มอบหัวใจไม่ยอมแพ้ แด่ทุกคน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
หน้าส่วนตัว
2538
