28 พฤศจิกายน 2547 07:10 น.
คุณภูมิ
สัททุลวิกกีฬิกฉันท์ ๑๖
น้อมบังคมอธิภูมิพลนฤบดินทร์
เอกองค์สยามมินทร์ ธเรศ
ปกป้องปวงนรทั่วทิศานครเขต
มุ่งมิตรสมานเทศ ณ ไกล
เสรีภาพรฐธรรมนูญอธิปไตย
เกริกเกียรติประทานไทย สถิต
เอกองค์อัครราชินีสิริกิติ์
เฉิดโฉมเฉลานิตย์ นิรันดร์
ชาวไทยคารวะสองพระจอมคุณอนันต์
ครองราชย์เฉลิมขวัญ ประชา
ทรงกอปรกิจกรณีย์ประจักษ์พระกรุณา
ธำรงพระเมตตา อภัย
ขออัญเชิญคุณพระเดชพระศรีรตนตรัย
ปวงเทพ ณ แดนไตร พิภพ
จรรโลงเดชะพระบารมีอริสยบ
ปกเกศประชาสบ สราญ
ขอจงทรงวรพรพลังจตุประการ
สุขทุกทิวาวาร ชไม
ปวงเหล่าข้าสดุดีพระภัทรภิไธย
น้อมเกล้าถวายชัย ชโยฯ
ขอจงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะข้าพุทธเจ้า
คุณภูมิ
ศาลาพระเกี้ยว,๒๕๔๗
28 พฤศจิกายน 2547 02:32 น.
คุณภูมิ
ภุชงคประยาตรฉันท์ ๑๒
ตะวันชายจะบ่ายคล้อย วิหคน้อยจะคืนรัง
ประดาเสียงประชันดัง เสนาะก้องนภาพราย
ผิว์หมายมองจะจ้องดู จะเห็นหมู่วิหคหลาย
จะพร้อมเพรียงจะเรียงราย จะบินพรากจะจากกัน
ตะโกนลั่นสนั่นก้อง ตะโกนร้องเกษมสันต์
เสวยสุขสนุกพลัน ฤดีปลื้มสุเปรมปรีดิ์
เสมอเพื่อนเสมือนมิตร สมานจิตรสนิทดี
สมานรักสมัครพลี ทวีสุขสนุกใจ
มนุษย์เราจะเอาอย่าง วิหคบ้างจะเป็นไร?
ประกอบกิจชนิดใด สมานรักสมัคคี
จะรวมหมู่จะชูช่วย จะร่วมด้วยมิถอยหนี
สกัดทุกข์สนุกพลี ประกอบกิจพินิจผล
จะแบ่งสันจะปันส่วน มิคิดล้วนประโยชน์ตน
จะชูช่วยจะอวยผล เฉลียวทั่วมิมัวหมอง
ณ หมู่ใดมิพร้อมพรรค มิร่วมรักและปรองดอง
พิบัติภัยจะได้ครอง สลายแยกจะแตกพลัน
ฉะนั้นไซร้จะใคร่ชวน มนุษย์มวลเพราะเพรียงกัน
และพร้อมพรรคสมัครมั่น สโมสรสมาคม
นิยมไว้ ณ ธรรมนี้ สมัคคีและเกลียวกลม
ประพฤติดั่งวิหคสม ลิขิตฉันท์ประพันธ์เทอญ
26 พฤศจิกายน 2547 15:06 น.
คุณภูมิ
กลบทเบญจรงค์ห้าสี
ร้อนรุ่มเร่าร้าวรวด...ปวดกายก่อ
โน่นนั่นหนอนี่น้ำ...มัน มันแพงแสน
หลบหลีกลี้ลอบลัก...ชักขาดแคลน
คนคับแค้นเครียดคัด...นะรัฐไทย
ฝอยฝนฝัดฝากฝั่ง...คลุ้มคลั่งฝาย
คูคลองคล้ายคดคุ้ง...ท่วมทุ่งไถ
พัดพังพรากพืชพันธุ์...ทรัพย์บรรลัย
ชนชั้นใช่ชาติเชื้อ...บ่นเบื่อคุณ
จงใจแจกแจ้งจิต...คือพิษร้าย
มองเมียงหมายมอบมัด...เงินรัฐหมุน
สร้างเสียงสืบส่อสาน...คล้ายทานบุญ
เตรียมตักตุนต่อแต้ม...แย้มกลโกง
ชักชวนเชิญชี้ชัด...กำจัดแหลก
ปกป้องแปลกปลายปืน...ยื่นตายโหง
ข้าขุนเขื่องขืนขัด...ยัดเข้าโลง
ยอดใยโยงหยาบหยาม...กาม โกง กิน
กลมเกลียวโกงเกริกไกร...ในทุกหน
ชาติชั่วชนชอนไช...ไทยทั้งสิ้น
ราษฎร์ร่ำร้องเร่าร้อน...นอนกลางดิน
ยังยลยินยากอยู่...หรือผู้นำ
สื่อสารเสาะสืบสวน...ล้วนการหลอก
เบี่ยงเบนบอกเบิกบุก...ทุกฉนำ
ว้าวุ่นวายเวียงวัด...รัฐสร้างกรรม
ทุกข์ทัณฑ์ทำทั่วไทย...บอกให้เอย ฯ
คุณภูมิ
วังผักกาด,๒๕๔๖
26 พฤศจิกายน 2547 07:08 น.
คุณภูมิ
มีตำนานเก่าเก่า, เล่าว่า
ณ เวิ้งน้ำเวิ้งฟ้า-คุ้งน้ำเขียว
มีนกขาวว่ายฟ้าฟ้อนปีกเรียว
โฉบท่องบินเที่ยว อย่างเป็นไท
ลิบลิบแหล่งนั้น-ที่ไกลโน้น
คลื่นฟาดตัวโยนเป็นเกล็ดใส
ผู้กล้าก่อนเก่าเคยบุกไป
บอกว่า-คลื่นใหญ่นั่นเหมือนยักษ์
เหมือนดังปราการ-เหมือนด่านน้ำ-
เหมือนด่านลม, ที่คร้ามเมื่อประจักษ์
แต่งามนกฟ้านั้น-ก็งามนัก
คือเสน่ห์ดึงชักให้ไปชม
จึงผู้กล้าก่อนเก่าเมื่อปรากฏ
ด่านคลื่นลมทั้งหมดก็เกินข่ม
เพียงกางใบสำเภา ผูกช่อปม
ท่านก็ฝ่าคลื่นลม-ออกทะเล ฯ
คุณภูมิ
อันดามัน,๒๕๔๖
26 พฤศจิกายน 2547 04:40 น.
คุณภูมิ
ธวัชสะบัดโบก วรโชคประชุมชัย
ติรงค์สะบัดไหว ศุภพพลิ้วและปลิวงาม
เพราะสัญลักษณ์มี คติสีจะบ่งความ
ดิลกดิเรกราม สุรกล้าประชากร
ดรุณและรุ่นเยาว์ ฐิตเข้า ณ แถวตอน
ประเทศไผทฯ ธร จิตเพ่งและเปล่งเสียง
จรุงผดุงด้าว มนน้าวเพราะพร้อมเพรียง
พิรัชจรัสเรียง กถซ้องระบือบิล
พระศาสน์ประกาศคำ วรธรรมประจำจินต์
ประชาผคมคิน นิติธรรมจรรยา
กษัตริ์ย์วิเศษสิฏฐ์ ทศพิธราชา
ธ มั่นเผดิมมา ปณิธานสถิตคง
...จะครองพสุธนำ ยุติธรรมประโยชน์ยง
สุขาปริดิ์เปรมพงษ์ มหชนสยามขวัญ...
อโห!เพราะนี่เหตุ ลุประเทศประสบสันต์
วิกรมวิไกวัล ทยชาติพิบูลย์เพ็ญ
ประหนึ่งบุรีสรวง นรปวงบ่ ทุกข์เข็ญ
ปะสุขและร่มเย็น พจิเพรียกประเทศไทย
ก็โลกสิร้อนรุ่ม ดุจรุมประหนึ่งไฟ
สยามมิเป็นไร เพราะกษัตริย์พระทรงบุญ
ประชาประชุมชน ตริกมลระลึกคุณ
พระเปี่ยมพระการุญ มนเทิดและภักดี
คุณภูมิ
อุทยานแห่งชาติรามคำแหง,๒๕๔๔
หน้าส่วนตัว
1961
