23 มิถุนายน 2552 09:35 น.

บทจะลาสิบทิศ..

จอมปราชญ์แดนอาคเนย์

275px-Compass_Rose_English_South.svg.png

บทจะลา...น้ำตาคลอถึงห่อเศร้า
มิอาจเนาว์เคียงกายถึงถ่ายถอน
กลัวก็แต่ฤดีช้ำย้ำอุทร
เจ้าอาวรณ์แต่ตอนลาน่าเศร้าจริง

ด้วยชีวิตคิดไปได้แต่เศร้า
ไร้รูปเงาสลักวางกลางใจหญิง
มันโหยอ่อนกร่อนในใจเสียจริง
จึงจมดิ่งลงฝังวังบาดาล

ปล่อยสายใจให้ไหลผ่านทั้งแปดทิศ
ไม่หวลคิดพร่ำอาลัยในอีสาน
หากอุดรก็จรหลีกปลีกอังคาร
ไม่อยู่นานแดนทักษิณ..กลัวสิ้นใจ

จำจรลีหนีไกลประจิมทิศ
ปล่อยชีวิตไร้อาวรณ์ผ่อนเงื่อนไข
เลยบูรพาให้ไกลฝั่งอย่าหวังใจ
ไม่หวังใครมารู้ใจในหรดี

อุษาคเนย์เหหันไม่ผันพบ
อาจไม่สบอารมณ์ระทมที่
จนพายัพก็หวังไกลไม่ใยดี
กลัวเหลือที่จะหมดใจในทิศลวง

เหลือสองทิศเป็นตัวแปรแน่ตระหนัก
คือ..ทิศรัก..เจ้าอยู่ใหนไม่ห่วงหวง
หรือเจ้าเป็น...ทิศไม่รัก..ถึงมักลวง
ใจจะล่วงพ้นภวังค์...ฝั่งทิศใหน..คริคริ

...แบบว่า				
20 มิถุนายน 2552 18:36 น.

รุ้งงาม...หวามใจ

จอมปราชญ์แดนอาคเนย์

18-07-51-03.gif

ทอดสายตาลากยาวสู่ราวรุ้ง
จดริมคุ้งท้ายน้ำอร่ามสวน
เห็นเม็ดใสแห่งละอองฟองเย้ายวล
อยากเดินสวนผ่านรุ้งปรุงแสงงาม

ดูแสงรุ้งวันนี้สีสวยสด
งามหมดจดชวนตื่นตาอะร้าอร่าม
แดงแสดเหลืองเขียวน้ำเงินม่วงคราม
คละหยดน้ำแห่งนภาน่าชวนมอง

ทอดอารมณ์เดียวดาย....ใต้ต้นดอกเหลือง
แลชำเลืองน้ำเจิ่งนาบ่าสู่หนอง
น้ำเคยใสก็กลับกลายเป็นสีทอง
ยิ่งแสงส่องทาบทาพาผ่องพรรณ

เมื่อสายฝนหล่นหมดหยดสุดท้าย
แสงรุ้งกลายเจือจางกลางใจฉัน
หยากแปลงร่างเป็นเม็ดฝนหล่นทั้งวัน
ให้รุ้งนั้นได้ก่อร่างสร้างรุ้งงาม..อิอิ

..แบบว่า...				
16 มิถุนายน 2552 19:55 น.

สิ้นแสงเพ็ญ..

จอมปราชญ์แดนอาคเนย์

01023_0.jpg

ดาวเลื่อนเดือนหลบเร้น          หรือไร
ถึงเปลี่ยวเหงาฤทัย                 ไม่เว้น
ก่อนงามเด่นอำไพ                  พราวพร่าง     สว่างเพ็ญ
กลับด่วนลาหลีกเร้น                หลบหน้า       ฟ้าไฉน

คอยเหงาหงอยปล่อยฟ้า          ให้คอย
คอยที่ไร้ร่องรอย                     หม่นฟ้า
ใจจะขาดล่องลอย                    ไปสุด            สายตา
มิอาจได้ยลหน้า                      แห่งเจ้า         เฝ้าคอย

ไม่อาลัยแผ่นฟ้า                     หรือดิน
ลาจากฟากเมฆินทร์               ถิ่นร้าง
เคยเคียงคู่โสภิณ                    อดีตก่อน       ฝังจำ
แม้นขาดเดือนดาวคว้าง         หวั่นค้าง         กลางสวรรค์

ดูเดือนดาวสกาวหล้าพาย่ามจิต
ย่ามใจคิดว่าสมหมายได้เสกสรร
หลงงมงายว่าได้รักภักดิ์นิรันดร์
แท้จริงนั้น..คว้าจับได้...เพียงสายลม

..แบบว่า...ชีวิตมันเศร้าอะ				
13 มิถุนายน 2552 15:58 น.

สำลัก..ภิรมย์..

จอมปราชญ์แดนอาคเนย์

fan-bing-bing-photos-9-450x299.jpg

บรรจงพรมอารมณ์รสจรดขอบคิ้ว
กรีดกรายนิ้วลูบเรีอนผมชมเกศา
กรุ่นปลายเนตรหวามฤทัยนัยน์แววตา
สะเทิ้นพาอารมณ์พลอยหลงกลอยใจ

ละมุลแก้มแย้มโอษฐ์โสตสะพรั่ง
ประดุจดังจะคลั่งนวลป่วนเหลือไฉน
เยิ้มลักยิ้มอิ่มเอมแล้วแก้วขวัญใจ
ครุ่นทรวงในแท้หน๋อ...ยอนวลนาง

สอางค์นวลยวลยิ้มปริ่มจะหลง
นั่งพะวงลงนอนห่อนบ่ห่าง
คิดถึงแก้มแต้มฝันวันแสงจาง
คงอ้างว้างหากห่างนางแม้นาที

แล้วยามใดฤดีโดยโปรยว่ารัก
ลงพำนักจอดใจมิหน่ายหนี
เกรงเหลือเกรง..เกรงว่าถ้าสิ้นนารี
อาจจะสิ้นฤดีเสียแต่ยังอ่อนวัย.....คริคริ

..แบบว่า				
12 มิถุนายน 2552 13:14 น.

เสียงครวญ...จากตองอู..

จอมปราชญ์แดนอาคเนย์

x1poKKs0nDau6K8bmn-rIXMVvTSe1KIsrcVQTyvU


..อิรวดีศรีกระแสว่าแลสินธุ์
ยลประทินฟ้าแดนแสนสุขสันต์
ลุ่มน้ำแห่งความหมายคลายจาบัลย์
สองฝั่งฝันเหยียบสะท้าน...ซ่านเหลือกมล

มาบัดนี้ลำน้ำทองถึงครองโศก
ในหล้าโลกยากหักใจได้สักหน
จากตองอูมาระกำด้วยน้ำทน
กลับเวียนวนถึงพ่ายแพ้..แก่นารี

นารีหนึ่งซึ่งภักดิ์ตระหนักยิ่ง
เป็นดุจมิ่งขวัญหล้าสง่าศรี
นามจันทราคู่ควรค่าแห่งราตรี
ใจเจ้านี้กว้างกว่าลำสาคร

อีกหนึ่งนางวางไว้ที่ในอก
ไม่อาจยกเจ้านั้นเหนือสิงขร
ตะละแม่กุสุมานามอรชร
ชู้สมสมรมิวางวายจะเสน่หา

อีกอเทตยากันทิมาข้าก็รัก
คะนึงนักปอละเตียงเวียงหงสา
เชงสอบูชู้รักมิสร่างซา
แม้นันทาเทวีที่เฝ้ารำพึง

หากหัวใจหมายหยุดสุดเศร้านัก
ด้วยเสน่ห์รักรุกเร้าเข้ารุมทึ้ง
เส้นสายสวาทบาดเหลือเจือรัดรึง
คำนึงซึ้ง...เพียงระกำ..ยามห่างไกล..อิอิ

..แบบว่า				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟจอมปราชญ์แดนอาคเนย์
Lovings  จอมปราชญ์แดนอาคเนย์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟจอมปราชญ์แดนอาคเนย์
Lovings  จอมปราชญ์แดนอาคเนย์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟจอมปราชญ์แดนอาคเนย์
Lovings  จอมปราชญ์แดนอาคเนย์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงจอมปราชญ์แดนอาคเนย์