16 กันยายน 2551 21:52 น.
จักรพรรดิหยก
อย่ามาโทษฉัน
เธอทิ้งฉันเอง
ก็เธอมันเก่ง
ฉันต้องเข้าใจ
ไปแล้วไปเลย
กลับมาทำไม
ต้องการสิ่งใหน
ที่นี่ไม่มี
รสรักห่างหาย
เลยเป็นแบบนี้
ฉันเหงานับปี
เธอไม่สนใจ
จบกันสิ้นกัน
สุดหล้าคว้าไขว่
เธอมาทางใด
กลับไปทางเดิม
16 กันยายน 2551 20:39 น.
จักรพรรดิหยก
อันบิดามารดาชราแล้ว
ท่านแก่แล้วดูเถิดมิตรสหาย
ส่งเราเรียนให้เราสุขสบาย
ทำสิ่งใดเพื่อท่านกันหรือยัง
ผ่านหนาวเย็นกว่าจะเป็นคนคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งพอโตกลับโอหัง
ท่านไม่บ่นไม่ร้องให้ใครฟัง
แต่รู้ใหมกี่ร้อยครั้งท่านแอบตรม
ลูกทั้งคนเลวกี่หนท่านทนได้
แล้วลูกเล่าทำสิ่งใดไม่เหมาะสม
ขอขมาท่านว่าน่าเชยชม
อย่าสะสมบาปหนานานช้าไป
ไม่กี่วันท่านกับเราต้องจากกัน
ถึงวันนั้นต่างลาอายุขัย
ใช้เวลาคุ้มค่าก่อนลาไป
เกิดชาติใหม่คงบรรจบพบอีกครา
16 กันยายน 2551 19:20 น.
จักรพรรดิหยก
นพเก้ามณีนางสำอางค์กาย
โฉมเฉิดฉายพิศพักตร์สลักจิต
ดั่งทองทาเสกสรรค์จันทราทิตย์
โสมประสิทธิ์ยวลเย้าเร้าเริงรมย์
พิศแลเนตรน้อยนางมิวางวน
เกษมล้นนารีทวีสม
อินทิราเทวีนาทย์ใคร่ดอมดม
จำนนโน้มแนบเนาว์เยาวณีย์
16 กันยายน 2551 18:56 น.
จักรพรรดิหยก
เพชรน้ำค้างกลางไพรไล้พฤกษา
ทวยเทวาประโคมศรีดนตรีศิลป์
อัคระสกุณาถลาบิน
นทีรินรอยร่องยลท้องธาร
สุรเสียงเรียงร้อยล่องลอยล้วน
พนายวลทาบไท้ไศลสาร
ดุสิตเสกผ่านภิภพบรรจบกาล
คล้องกังวาลหิรัญศรีมณีไพร
16 กันยายน 2551 16:47 น.
จักรพรรดิหยก
บรรพชนเฝ้ามองแล้วร้องให้
ลูกหลานไทยแบ่งข้างช่างอดสู
ตีกันเองฆ่ากันเองมิเคยดู
ไทยทั้งนั้นญาติโกโหติกา
คนรุ่นก่อนเขารักษาไว้อย่างไร
ก็เพื่อไทยเป็นไทในใต้หล้า
อย่าให้เขาตายเปล่าที่แล้วมา
บรรพบุรุษผู้กล้าเขาจ้องมอง
อายบ้างใหมหลานไทยของทวดปู่
สามัคคีตรองดูเถิดชนผอง
ดาบฟาดฟันผู้รุกไทยเป็นก่ายกอง
แม้นตัวต้องวายชนม์มิพ้นภัย
มาวันนี้หากไทยไม่สมาน
คงถึงวันโศกศัลย์วันสมัย
ทุกตัวขุนข้าทัพคงอาลัย
นี้หรือไรบ้านเมืองอันเรืองรอง
หน้าส่วนตัว
777
