29 ธันวาคม 2550 20:28 น.
จังงัง พรรคลิงรักลิง
สวัสดีปีชวดลืมปวดร้าว
ลบช่วงก้าวพลาดผิดหนูติดจั่น
กับพวกแมวหยอกหนูต้องรู้ทัน
รู้ว่ามันรอเขมือบเคลือบเล่ห์ลวง
แม้เป็นหนูทดลองยามาก่อนนี้
สามารถช่วยราชสีห์ที่ติดบ่วง
เรื่องเนื้อหนูปะเนื้อช้างคาค้างทรวง
ทั้งฉ้อราษฎร์บังหลวงต้องทวงคืน
กระพรวนผูกคอแมวเห็นแววอนาถ
คนโกงชาติชั่วช้ายังหน้าชื่น
บ้านรกเหมือนรังหนูสู้กล้ำกลืน
รอเพื่อนตื่นจากจมฝันงมงาย
ขอปีชวดอย่าชวดชมความสมหวัง
ได้ตกถังข้าวสารสำราญหลาย
โครงการเอื้ออาทรขจรขจาย
สนตะพายก็ไม่ว่าแลกหญ้าฟาง
6 กันยายน 2548 16:40 น.
จังงัง พรรคลิงรักลิง
๏ กลิ่นโรตีหอมกระจายคล้ายเย้ายวน
ลิงจอมป่วนน้ำลายสอขอได้ไหม
นะ...แบ่งหน่อยแบ่งสักชิ้นก่อนสิ้นใจ
หิวจนไส้จะขาดแล้วปู่แก้วเอย
ต้องรอนแรมกลางป่าพนาสณฑ์
ภัยผจญอนิจจาวานรเอ๋ย
ก่อนมากมีกล้วยน้ำว้ามาชิมเชย
ไพรไม่เคยเป็นดินแดนแสนกันดาร
เกิดอาเภทวิปริตจากทิศใต้
ภูเขาไฟพ่นลาวามาสังหาร
เสียงระเบิดตูมตูมสัตว์ลนลาน
เที่ยววิ่งพล่านชุลมุนดูวุ่นวาย
มวลพฤกษากลางไพรถูกไฟย่าง
ทุกเส้นทางถูกเพลิงรุมคลุมเสียหาย
บรรดาสัตว์ใหญ่น้อยพลอยล้มตาย
ดูคลับคล้ายวันสิ้นโลกด้วยโศกเจียน
ร่ายบทกลอนอ้อนปู่แก้วจิตแน่วแน่
โปรดเผื่อแผ่โรตีมาเป็นค่าเขียน
ลิงจังงังตาลายคล้ายวิงเวียน
หิวจนเพี้ยนแล้วปู่โปรดรู้ความ ๚ะ๛
28 พฤศจิกายน 2545 21:23 น.
จังงัง พรรคลิงรักลิง
เป็นทหารต้องอดทนจนขมขื่น
งานมากมึนฝืนทำจำไม่ไหว
ทั้งราษฏร์หลวงเหมาหมดคดเรื่อยไป
มองไม่เห็นเช่นเจ้านายให้เราคุม
นั่งนับหนึ่งสองสามสี่ห้าหก
แล้วก็วกนับใหม่ใจคิดกลุ้ม
ตอนฝึกหนักหักล้าไข้แทบรุม
ยังมาสุมงานแฉแบบงการ
รถที่ผ่านจารจรดขีดเป็นเส้น
ระยะห่างว่างเว้นให้สงสาร
อนาถตูรู้ถึงลูกผูกตำนาน
ว่าทหารนับรถเพราะคนคดโกง
ต้องเข้าผลัดนัดละแปดแดดก็เผา
นั่งหน้าเน่าดมควันมันโขมง
ความซวยนักจักพรากป่ามานั่งโยง
แสนมึนงงลงเรื่องให้ตูทำ
14 พฤศจิกายน 2545 17:57 น.
จังงัง พรรคลิงรักลิง
ลิงแก้มป่อง..
ลมตัวกลมชอบร่ำรำพรรณรัก
ตัวเจ้าหนักพัดไม่ขึ้นถึงช้นฟ้า
ลมเลยแน่นระอุนักในอุรา
เจ้าลมหนาแสนเว่ว้าเพราะห่วงใย
ลิงเร่ร่อน..
มาบ่นพร่ำพรรณาว่าอกหัก
เคยมีรักกับใครให้สงสัย
พล่ามทุกวันเป็นกลอนฉันท์เขียนกันไป
จำจะต้องถามไถ่ให้รู้จริง
มังกิ..
เฝ้ารำพันฝันเพ้อละเมอหา
ทุกเวลาเขียนได้เหมือนผีสิง
แถมยังลากเหล่าพี่น้องเพื่อนฝูงลิง
กวนใจจริงเกณฑ์มาอ่านได้ทุกวัน
มังกิ..
อ่านแล้วอ่านอีกจนตาแฉะ
พอลิงแป๊ะโผล่มาทักต้องเสียขวัญ
โดนอีกแล้วคราวนี้คงเสร็จมัน
ต่างหวาดหวั่นกับกลอนหวานน้ำตาคลอ
ลิงแก้มป่อง..
พี่ทั้งสามแสนอ่อนอุราและแสนหวั่น
เจ้าลมนั้นยังเด็กเล็กอยู่หนอ
ความรักมีอาจพาให้ตัวงอ
อาจจะพ้อจนผอมลงทันควัน
ลิงเร่ร่อน..
ที่เขียนกลอนสอนสั่งฟังนะเจ้า
เลิกกระเซ้าเย้าย้อนออดอ้อนฉัน
ประเด๋วดีดไปโน่นเข้าซุ้มพลัน
กลายเป็นลิง(หมู)โดนหันให้ช้ำทรวง ..
13 พฤศจิกายน 2545 14:34 น.
จังงัง พรรคลิงรักลิง
...เมื่อเมืองเปลี่ยนไป...
...ความศิวิไล เข้ามาแทนที่...
...น้ำใจก็หาแทบจะไม่มี...
...นี่หรือคือที่ ที่เราควรจะไป...
...เมื่อลิงป่ากลับคืนสู่...
...ไพรสณฑ์ดูครึกครื้นสดใส...
...เมื่อพญาลิงเรียกพรรคพ้องเมื่อใด...
...ต่อให้ไกล แสนไกล จักตามมา ...
พระเจ้าตา...
ป่าสะท้าน เปิดอ้า ตาถลน
เดินดั้นด้น แอบดู หมู่ไม้ไหว
พญาลิง ออกหน้า ป่าเกรียงไกร
ลิงใหม่ใหม่ เมาซบ สลบกัน....
ลิงจั๊กจั๊ก...
ทำอะไรทำเถิดจะเปิดป่า
เหล่าเสนาวานรจะสังสรรค์
จัดปาร์ตี้ลิงไพรในทุกวัน
ให้โลกลั่นลือเรื่องสามัคคี
ลิงเร่ร่อน...
ป่าร้องเรียกพร่ำเพรียกดั่งคราวก่อน
จำจากจรเมืองกรุงฟุ้งแสงสี
หลากผู้คนแต่ฉงน..น้ำใจไม่มี
สวมหน้ากากหลากสีคอยบีฑา
ลิงรุนแรง...
เสียงกู่แว่วแผ่วผ่านลำธารหมอก
สัญญาณบอกรวมพลรีบด้นหา
ตะกายผ่านไพรลึกพรึกพนา
รีบมาหาเพื่อนพ้องร้องเจี๊ยกเจี๊ยก
หน้าส่วนตัว
5056
