11 กุมภาพันธ์ 2551 12:11 น.
จิตจวง
ปลายเอ๋ยปลายภาค
สุดแสนยาก กว่ากลางภาค มากเหลือหลาย
ทุกวิชา ประดังมา ให้เหนื่อยกาย
อ่านตำรา มากมาย แทบเป็นลม
ครั้นอยากอ่าน แต่งานมี ให้ทำก่อน
ครั้นจะนอน ความพะวง ก็ทับถม
ต้องเจียดแบ่ง แข่งเวลา อ่อนระทม
เพื่อเกรด สี่ ไว้ชื่นชม ต้องทนทำ
2 กุมภาพันธ์ 2551 00:57 น.
จิตจวง
อันตัวเรา มีปัญหา ก็ทุกข์อยู่
ดันมีผู้ ทับถม ข่มขู่ขวัญ
ให้ตัวด้อย น้อยใจ ในชีวัน
เหตุใดเล่า จึงแดกดัน ให้เศร้าใจ
แทนจะพูด ปลอบจิต คิดเป็นห่วง
แต่คำพูด แทงทะลวง ด้วยหมั่นไส้
คนเราทุกข์ อยากจะมี คนห่วงใย
ใจหนอใจ ทำเราได้ ให้ระทม
31 มกราคม 2551 23:43 น.
จิตจวง
สายลมหนาว เคล้าลมฝน หม่นชีวิต
เหนื่อยอ่อนจิต คิดวิตก ถกปัญหา
แสนสับสน หลายเรื่อง หมดปัญญา
อยากให้ลม ช่วยพา พ้นชีวี
ครั้นจะถอย ก็ดูถ่อย กับชีวิต
ครั้นจะสู้ กลัวเดินผิด ปิดวิถี
อยากจะได้ ใครสักคน ปลอบฤดี
มาช่วยชี้ ทางรอด ปลอดวังวน
11 มกราคม 2551 20:53 น.
จิตจวง
เด็กเอ๋ยเด็กไทย
เจ้าเติบใหญ่ เป็นคนดี ศรีแก่ชาติ
รู้หนังสือ รู้วิชา เจ้าเปรื่องปราชญ์
เจ้าฉลาด ในตำรา วิชาการ
เจ้าจงหัน เรียนรู้ คุณธรรม
จงหนุนนำ ชาติของเจ้า อย่าแผ้วผลาญ
เอาความดี มีความรู้ จำจดจาร
ให้รากฐาน แผ่นดินเจ้า นั่นยืนยง
อย่าได้รู้ แค่เพียง ในเนื้อหา
มีเมตตา สามัคคี อย่าลุ่มหลง
ในสิ่งยั่ว มั่ววัตถุ พาฉุดลง
ชาติของเจ้า มิอาจคง อยู่ได้เอย
8 มกราคม 2551 17:44 น.
จิตจวง
อันตัวฉัน นั่นคือ ดอกกุหลาบ
ทุกคนทราบ ว่าฉันแทน เรื่องความรัก
ฉันงามสด คนชอบ ซื้อมาปัก
ยามเหี่ยวหัก ใยทิ้ง มิใยดี
ก็คงเหมือน ยามฉันสวย เธอชื่นชอบ
ยามฉันดรอป ความสวยลง เธอทิ้งหนี
เหตุไฉน ไม่เหมือนแรก แปลกฤดี
หรือฉันนี้ เป็นดอกไม้ ในแจกัน
หน้าส่วนตัว
1617
