จะเอาอะไรกันนักกันหนา มนุษย์เอ๋ย

ฉันทะโส

เอาอันนั้น เอาอันนี้ มานี้หน่อย
ฉันจะคอย ฉันอยากได้ เอามาหนา
นี่ของฉัน นั้นก็ของ ฉันทุกครา
รีบเอามา ฉันจะเอา ฉันจะเอา

เกิดเป็นคน ก็ของฉัน ก็ของฉัน
ในวันนั้น ในวันนี้ ไม่มีเหงา
เอาได้มาก เท่าไร ไม่ทุเลา
ยิ่งมากเข้า ยิ่งดี มีสุขใจ

ทุกวันนี้  ถ้าจะเอา  แต่ฝ่ายเดียว
โดยไม่เหลียว  มองดู  กูอยู่ไหน
เอาคนเดียว  มันไม่ดี  หรืออย่างไร
โปรดตรองใน หทัย ของตนเอง

ความเอื้อเฟื้อ ถ้าไม่มี ไม่ปรากฎ
เพื่อนจะลด ลูกน้องหาย จะหงายเก๋ง
ความเมตตา กรุณา  ความยำเกรง
แม้ความเก่ง ก็พลัดพราก จากจำจร

จงสงสาร เพื่อนมนุษย์ ด้วยกันเถิด
อย่าเลอเลิศ คนเดียว เสียวสังหรณ์
เมื่อมอดม้วย มรณา ลาจากจร
ก็จะนอน ตายคนเดียว เปลี่ยวเอกา

เป็นมนุษย์  เอาอะไร  มากมายนัก
ให้รู้จัก  พอบ้าง  อย่าวางท่า
ยามถึงคราว  เจ้ามอดม้วย  มรณา  
ทรัพย์เงินตรา   แม้บาทเดียว  ไม่เกี่ยวเอย