21 มิถุนายน 2547 13:48 น.
ฉันเอง
อยากมีใครสักคนที่เดินเข้ามาให้ความหวังและให้ไออุ่น
ฉันก็อยากมีใครสักคนนึงนะที่เป็นเหมือนเพลงเพลงนั้น
และฉันก็มีโอกาสได้เจอสิ่งที่ฉันโหยหามานานแต่ทว่า
มันเป็นเหมือนสายลมที่พัดผ่านไม่จีรังยั่งยืนเหมือนที่ฉันหวัง
มันเป็นเพียงแค่ช่วงเวลาระยะสั้นๆเท่านั้นเองนะ
ทั้งที่รู้และก็เตรียมใจไว้แล้วแต่เมื่อถึงเวลานั้นฉันแทบขาดใจ
เมื่อคนที่เป็นเจ้าของตัวจริงของเขามาฉันต้องเป็นฝ่ายเจ็บช้ำ
ฉันพยายามที่จะปลีกตัวออกมาทั้งๆที่ฉันเจ็บมากมายเหลือเกิน
ฉันรู้ดีว่าตอนนี้เธอเปลี่ยนไปแล้วนะไม่เหมือนคนก่อนที่ฉันเคยรัก
เราห่างกัน ห่างกัน และห่างกัน และฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นอีกนานแค่ไหน
เธอมีคนของเธอและฉันก็มีคนก้าวเข้ามาในชีวิตแต่...ฉันยังสับสน
สำหรับฉันแล้วมันไม่ใช่ความรักเลยนะฉันพยายามทำหลายครั้งแล้ว
ที่ฉันจะรักเขาเหมือนที่เคยรักเธอแต่ฉันก็ทำไม่ได้เสียทีนึงนะ
ฉันไม่สามารถบังคับหรือห้ามหัวใจของตัวเองไม่ให้รักเธอไม่ได้
บ่อยครั้งเสียงหัวเราะที่ไปตามสายเธอคงคิดว่าฉันมีความสุข
แต่มันไม่ใช่หรอกนะ มันไม่ใช่เลยถึงฉันจะพยายามฝืนสักแค่ไหน
ฉันไม่อยากหลอกตัวฉันเองเลยนะว่าฉันยังรักเธอไม่เสื่อมคลาย
สำหรับเธอมันคงไม่มีความหมายหรอกนะเธอยังมีคนอื่นอีกมากมาย
เกินกว่าที่จะคิดถึงฉันแต่สำหรับฉันซึ่งโดดเดี่ยวอ้างว้างหันไปทางไหน
ก็ไม่มีใครเลยที่ฉันจะพูดความในใจทุกอย่างได้นอกจากเธอเท่านั้น
น้ำตาจากไหนมันไหลรินออกมาไม่รู้จักหมดฉันห้ามมันแล้วนะแต่ทำไม่ได้
ฉันอาจจะหลอกคนอื่นได้แต่ฉันไม่เคยหลอกตัวได้สำเร็จเลยว่าฉันยังรักเธอ
รัก รัก รัก ไม่เคยเสื่อมคลายไปจากใจฉันบ่อยครั้งที่ฉันเหนื่อยหล้ากับใจตัวเอง
เธอช่วยบอกฉันหน่อยสิว่าฉันต้องทำอย่างไรดีถึงจะเลิกรักและคิดถึงเธอได้
21 มิถุนายน 2547 13:38 น.
ฉันเอง
วันนี้เป็นวันจันทร์แล้วสินะตอนนี้เธอกำลังเดินทางหรือว่า
เธอกำลังนอนหลับอยู่ในห้องของเธอฉันไม่อยากโทรถึงเธอ
ในตอนเช้าเพราะว่าเธอเป็นคนชอบนอนตอนเช้ามากที่สุด
เมื่อก่อนฉันเคยพยายามแซะให้เธอตื่นจากที่นอนไปวิ่งด้วยกัน
แล้วฉันก็รู้ว่ามันการฝืนใจเธอฉันก็เลยออกไปวิ่งคนเดียว
บางครั้งฉันก็ไม่ได้ไปวิ่งเพราะเธอไม่อยากให้ฉันไป
และฉันก็อดใจอ่อนไม่ได้อีกเพราะว่าฉันอยากอยู่ภายใต้
อ้อมกอดของเธอกับคำพูดที่ออกมาจากใจของเธอซึ่ง
ในตอนนี้ฉันไม่เคยได้ยินเลยนะฉันรู้ดีว่าเพราะอะไร
คงจะเหมือนสุภาษิตที่ว่ารักยาวให้บั่นรักสั้นให้ต่อ
และตัวฉันเองก็ไม่เคยพูดแบบนั้นกับเธออีกเลยนะ
เป็นเพราะว่าฉันกลัวหัวใจของฉันเองต่างหากหละ
ฉันกลัวว่าฉันตัดใจจากเธอไม่ได้เพราะว่าฉันยังรักเธอ
แต่ฉันก็ไม่ได้บอกให้เธอรู้หรอกนะเพราะว่ามันไม่ถูกต้อง
สิ่งที่เราคุยกันนั้นสั้นลงมากและไม่ใช่เรื่องนี้เราต่างคน
ต่างเลี่ยงที่จะคุยถึงมันฉันยอมรับว่ามันฝืนใจตัวเอง
ไม่มีอีกแล้วที่เคยใกล้เธอมันไม่มีเวลาอย่างนั้นอีกแล้วนะ
มันเป็นไปได้เพียงแค่ความทรงจำในอดีตเท่านั้นเอง
เหนื่อยหล้าเท่าไรอ่อนแรงกับความจริงที่เป็นกับรักที่เห็น
ที่เคยไขว่คว้ามันแต่แล้วความรักก็พลันจางและเลือนหาย
เคว้งคว้างลอยไปไม่เหลืออะไรสักอย่างมันเป็นแค่เพียงมายา
24 พฤษภาคม 2547 14:20 น.
ฉันเอง
ฉันฝันว่าได้ไปเที่ยวทะเลและดำน้ำดูปะการัง
ฉันฝันว่าฉันเจอพายุมรสุมอย่างรุนแรงน่ากลัว
ฉันฝันว่าฉันไปยืนอยู่บนตึกสูงมากๆกลางทะเล
ฉันมองลงมาจากข้างบนมันสูงหน้ากลัวมาก
แต่ในฝันฉันไม่เห็นเธอเลยเธอไปอยู่เสียที่ไหน
ถึงแม้ไม่ได้เจอตัวจริงฉันก็อยากฝันเจอเธอบ้าง
ฉันคงจะมีความสุขไม่น้องเลยนะถ้าได้เจอ
แม้แต่ในความฝันฉันก็ไม่มีเธอเลยสักครั้งนึง
ฉันควรจะตื่นจากความฝันและเผชิญกับความจริง
ถึงแม้ในโลกแห่งความเป็นจริงมันจะเจ็บปวดแค่ไหน
ฉันก็ต้องยอมทนและยอมรับความเป็นจริงในชิวิต
เราสองคนไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นของกันและกัน
แต่อย่างน้อยมันก็ยังดีที่ทำให้ฉันรู้ว่าความรัก
และความอบอุ่นนั้นเป็นอย่างไรเพราะฉัน
แสวงหามันมาตลอดชีวิตของฉันนอกจากเธอแล้ว
สิ่งที่ฉันโหยหามาตลอดฉันก็ไม่เคยได้เจอมันอีกเลย
มันจบลงแล้วนะตอนนี้สิ่งที่ต้องทำก็คือหน้าที่
มันไม่ใช่ความรักและฉันไม่รู้จะทนได้นานแค่ไหน
ไม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นอย่างไรฉันพยายามทำดีที่สุดแล้วนะ
ถ้าอะไรมันจะเกิดมันก็ต้องเกิดถ้าความอดทนสิ้นสุดลง
ฉันก็อาจจะเดินออกมาใช้ชีวิตตามที่ฉันเคยใช้อยู่
ชีวิตที่โดดเดี่ยวไม่มีใครแต่เป็นชีวิตที่อิสระ
ฉันคงจะชินเสียแล้วกับการที่ต้องอยู่คนเดียวมาน
ฉันจึงรู้สึกอึดอัดถ้าฉันต้องมาใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่น
ยกเว้นเธอคนเดียวที่ฉันไม่เคยรู้สึกอย่างนั้นเลย
24 พฤษภาคม 2547 14:07 น.
ฉันเอง
ถนนสายนี้ช่างดูเงียบเหงาตั้งแต่วันที่เราจากกัน
ฉันยังไม่เคยลืมเลือนภาพในอดีตในครั้งนั้น
ไม่เคยลืมเลยว่าเราไปไหนมาไหนด้วยกัน
เราต่างเก็บเกี่ยวความสุขที่เราไม่เคยได้รับ
ฉันรู้แต่ว่าฉันรักเธอมากรักเธอเสียหมดใจ
บ่อยครั้งที่มีทั้งหัวเราะและร้องให้ในเวลาเดียวกัน
มันเป็นความผิดของฉันเองนะที่ไปรักเธอ
ฉันคิดว่าเรื่องของเราคงจะจบลงแค่วันนั้น
แต่เปล่าเลยยิ่งนานวันเรายิ่งรักกันมากยิ่งขึ้น
การที่เรารักใครมากๆเวลาที่เราเจ็บเราก็เจ็บหนัก
จนถึงเวลานี้แล้วฉันก็ยังเหมือนเดิม
เพียงแต่ว่าฉันกลัวใจของตัวฉันเองมากกว่า
เธอคิดหรือว่าทุกวันนี้ฉันมีความสุข
มันไม่ใช่เลยมันเป็นแค่ภาพลวงตาเท่านั้น
ฉันเองยังไม่รู้ตัวเลยนะว่าฉันและเขาจะไปด้วยกันได้ไหม
ระหว่างเธอและเขาต่างกันมากมาย
หากแม้ว่าเธอไม่มีใครฉันจะขอเลือกเธอ
ฉันอบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้เธอความอบอุ่นที่ไม่เคยได้รับจากใคร
แม้แต่เขาซึ่งดีกับฉันแต่ฉันกับอึดอัดเหลือเกินนะ
ถ้าเปลี่ยนเธอเป็นเขาได้คงจะดีนะฉันคงมีความสุขมาก
แต่ความเป็นจริงมันเป็นได้แค่ความฝันเท่านั้นเอง
24 พฤษภาคม 2547 14:02 น.
ฉันเอง
เราต่างเก็บเกี่ยวความสุขที่เราไม่เคยได้รับ
ฉันรู้แต่ว่าฉันรักเธอมากรักเธอเสียหมดใจ
บ่อยครั้งที่มีทั้งหัวเราะและร้องให้ในเวลาเดียวกัน
มันเป็นความผิดของฉันเองนะที่ไปรักเธอ
ฉันคิดว่าเรื่องของเราคงจะจบลงแค่วันนั้น
แต่เปล่าเลยยิ่งนานวันเรายิ่งรักกันมากยิ่งขึ้น
การที่เรารักใครมากๆเวลาที่เราเจ็บเราก็เจ็บหนัก
จนถึงเวลานี้แล้วฉันก็ยังเหมือนเดิม
เพียงแต่ว่าฉันกลัวใจของตัวฉันเองมากกว่า
เธอคิดหรือว่าทุกวันนี้ฉันมีความสุข
มันไม่ใช่เลยมันเป็นแค่ภาพลวงตาเท่านั้น
ฉันเองยังไม่รู้ตัวเลยนะว่าฉันและเขาจะไปด้วยกันได้ไหม
ระหว่างเธอและเขาต่างกันมากมาย
หากแม้ว่าเธอไม่มีใครฉันจะขอเลือกเธอ
ฉันอบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้เธอความอบอุ่นที่ไม่เคยได้รับจากใคร
แม้แต่เขาซึ่งดีกับฉันแต่ฉันกับอึดอัดเหลือเกินนะ
ถ้าเปลี่ยนเธอเป็นเขาได้คงจะดีนะฉันคงมีความสุขมาก
แต่ความเป็นจริงมันเป็นได้แค่ความฝันเท่านั้นเอง
หน้าส่วนตัว
553
