19 กรกฎาคม 2547 06:09 น.
ฉันเอง
ฉันยังไม่รู้เลยนะว่าชีวิตของฉันมันจะจบสิ้นลงไปเมื่อไร วันไหน
มีสิ่งหนึ่งที่ฉันอยากจะบอกให้เธอรู้ว่า เธอยังอยู่ในใจของฉันเสมอมา
ฉันรู้ว่าฉันผิดนะแต่เรื่องของหัวใจมันห้ามกันไม่ได้ เวลาที่คิดถึงเธอทุกครั้ง
น้ำตาของฉันมันต้องไหลรินออกมา เพียงแต่ว่าเธอคงจะไม่ซึ้งเหมือนตัวฉัน
เธอมีคนมากมายล้อมรอบตัวเธอแล้วฉันหละมีใครมาเหลียวแลเวลาที่ฉันป่วย
ฉันรู้ดีนะว่ามันไร้ประโยชน์ที่จะคิดถึงเธอและรักเธอเพราะว่าทุกอย่างมันเป็น 0
ไม่มีหนทางใดเลยที่ฉันจะฉุดรั้งเธอไว้ ฉันไม่ต้องการแต่ตัวแต่ไม่มีหัวใจของเธอ
มันจะมีความหมายอันใดเล่า ทำให้ฉันเจ็บมากกว่านี้เพื่อที่ฉันจะตัดใจจากเธอได้
เวลาฉันโทรไปเธอไม่ต้องรับสาย บอกฉันสิว่าเธอไม่ได้รักฉัน ฉันอยากจะได้ยิน
เพื่อว่าฉันจะได้ลืมเธอได้เสียทีนึง วันนี้ฉันนั่งอยู่ท่ามกลางกลิ่นไฟที่อบอวลอยู่ในบ้าน
ถ้าเป็นไปได้ฉันก็อยากจะตายไปท่ามกลางไฟที่ลุกโชน เพื่อที่จะได้ไม่ต้องรับรู้สิ่งต่างๆ
หรืออาจจะเพราะขาดอากาศหายใจคนอื่นจะได้ไม่ลำบากเพราะฉัน ครั้งนี้เป็์นครั้งที่ 3 แล้ว
ที่เกิดเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นมากับฉัน ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่ ฉันไม่ต้องการให้ใครมาลำบาก
เพื่อฉันคนนี้ เมื่อถึงเวลาฉันก็คงจะได้ไปอยู่ตามกฎของธรรมชาติ แต่ทว่าในตอนนี้
ฉันขอเวลาเพื่อที่จะได้นึกถึงคนที่ก้าวเข้ามาในชีวิตของฉัน มันมีทั้งดีและไม่ปะปนกัน
แต่ฉันอยากจะบอกเธอว่าแม้ชีวิตของฉันจะสิ้นไป ฉันก็ไม่เคยหยุดรักเธอเลย
19 กรกฎาคม 2547 06:06 น.
ฉันเอง
ความชอบของแต่ละบุคคลนั้นแตกต่างกันไป แล้วแต่ว่าจะอยู่ในสังคมไหน
ถ้าพวกที่เป็นไฮโซนั่น ฉันไม่อาจจะเฉียดไปใกล้ได้หรอกนะเพราะว่าอะไรหรือ
ฉันไม่ได้อิจฉาเขาเลยนะแต่ความรู้สึกของฉัน บางครั้งก็ดูมันเว่อร์ไปมากๆ
ต้องใส่เสื้อผ้าแบรน์เนม แข่งกันแต่งตัว โปะประดับเครื่องสำอางลงไป
บางคนก็กลัวแก่ไปดึงหน้าตา ไปฉีดตรงโน้นตรงนี้ เพื่อที่จะได้เป็นสาวสองพันปี
เวลาออกงานทีนึงไม่ต้องพูดถึง โปะเครื่องเพชรกันเข้าไปจนแทบจะไม่เห็นคอ
กระเป๋าใบนึงตั้งแต่เรื่อนหมื่นไปถึงเรือนแสน แม้กระทั่งรองเท้าก็ตามทีเถอะ
ทรงผมนะหรือต้องตีโป่งเอาไว้ก่อนเหมือนประกวดนางงาม แข่งกันแต่งตัว
ต่อหน้าก็พูดจากันดี๊ดี แต่พอหันหลังสิ หน้ามือเป็นหลังมือเลยหละ ฉันคงทำอย่างนี้ไม่ได้
ก็ฉันมันคนติดดินนี่นา ไม่มีเพชรนินจินดา มีเงินมากมายจนใช้กันไม่หมด
ชอบปิ้งทีนึงก็ต้องไปเมืองนอกไปซื้อของกลับมาฝาก แล้วผลลัพธ์ของมันเป็นอย่างไร
สินค้าชิ้นนั้นตรีตาว่ามาจาก MADE IN THAILAND น่าสมเพชไหมละอย่างนี้
เขาเรียกว่าค่านิยม เมื่อไรเจ้าความคิดเหล่านี้มันจะลดลงมาบ้าง ถ้าจะให้หมดเป็นไปไม่ได้
เพราะเขามั่นใจในสินค้าเหล่านั้นมากว่ามันต้องสมบูรณ์แบบ หรู เลิศ อลังการ
ตัวฉันเองคงทำอะไรไม่ได้หรอกนะ เพียงแต่อยากให้ทุกคนคิดได้สักนิดนึง หันมา
ซื้อสินค้าที่ทำในเมืองไทย เงินทองจะได้ไม่รั่วไหลและเป็นประโยชน์ต่อชาวบ้านด้วย
ฉันเป็นคนขวางโลกหรือเปล่านี่เงินทองก็ไม่ใช่ของฉันสักหน่อยเขาอยากจะใช้อย่างไร
มันก็เป็นเรื่องของเขา คนมีเงินทำอะไรก็ดีเสมอ ถูกเสมอ แต่อยากให้ทุกคนหยุดคิดสักนิดนึง
ลองหันไปมองกันบ้างยังมีคนจำนวนมากต้องการความช่วยเหลือ เด็ก คนแก่ คนพิการ
ถ้าจะเจียดเงินสักเล็กน้อย เพื่อช่วยให้คนเหล่านี้สามารถอยู่รอดได้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น
ฉันไม่รู้เหมือนกันนะว่าพวกนี้เขามีความคิดอย่างนี้ในสมองกันบ้างหรือเปล่า
19 กรกฎาคม 2547 05:52 น.
ฉันเอง
เมื่อเช้ามืดฝนตกลงมาฉันรู้สึกว่าหนาวจึงดึงผ้ามาห่มตัว ฉันพยายามที่จะนอนต่อแต่ไม่หลับ
ฉันเปิดคอมขึ้นมามันจวนได้เวลาที่ฉันต้องไปออกกำลังแล้ว แต่ฝนก็ยังตกพรำๆอยู่
บรรยากาศมันน่านอน ฉันมองดูสายฝนที่โปรยปรายลงมา พร้อมกับบอกตัวเองว่าไปเถอะ
เพราะถ้าหยุดไปฉันก็จะขี้เกียจอีก ถ้าให้นั่งอยู่หน้าคอมฉันก็คงไม่ได้ไปออกกำลังกายหรอก
เพราะฉันจะต้องลงโปรแกรมอะไรอีกเยอะ ฉันตัดสินใจอาบน้ำแล้วไปเดินออกกำลัง
ขนาดฝนตกอย่างนี้ฉันก็ยังเหงื่อเต็มตัว ไม่มีใครที่ไหนเขาอยากตื่นกัน อากาศอย่างนี้ใครๆ
ก็อยากนอนกันทั้งนั้นนะ แต่ฉันมันตัวคนเดียวนี่ เวลาที่นอนฉันก็ต้องนอนกอดหมอนข้าง
ไม่มีอ้อมแขนที่อบอุ่นของเธอที่เคยโอบกอดฉันไว้ ไม่มีใครมากระซิบข้างหูว่ารักฉัน
มันเหมือนกับเว่อร์แต่มันเป็นความจริง ฉันไม่เคยได้รับความอบอุ่นอย่างนี้มาก่อนเลยนะ
เธอเดินจับมือฉันไม่เคยปล่อย เธอโอบกอดฉันโดยไม่แคร์สายตาใคร ๆ เพราะว่าเราไม่รู้ว่า
พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับเรา สอง คน ฉันไม่เคยทำอย่างนี้มาก่อนเลยนะ แล้วในตอนนี้
เธอปล่อยมือของฉัน ทิ้งให้ฉันเดียวดาย ให้ฉันต้องเดินคนเดียวอย่างเหงา ๆและหว้าเหว่
และอ่อนไหว หลายครั้งที่ฉันคนอื่นเขาเดินจับมือกัน ฉันต้องเมินหน้าหนีมันเจ็บอยู่ในใจลึกๆ
เมื่อวันก่อนฉันเห็นรถรุ่นเดียวกับที่เธอใช้ ฉันอดมองเข้าไปในรถไม่ได้รู้หรอกว่าไม่ใช่เธอ
แต่.......ถ้าเป็นเธอจริงๆ และคนที่นั่งกับเธอเป็นคนของเธอ และเธอก็ไม่สามารถแสดงออกมาได้
มันจะยิ่งเจ็บมากกว่านี้ทำเป็นไม่เห็น ไม่รับรู้เสียจะดีกว่า เพราะเขาเป็นคนของเธอและฉันก็เป็น
ได้แค่ตัวสำรองตัวนึงเท่านั้นเอง เมื่อตัวจริงเขากลับเข้ามา มันก็คงจะหมดเวลาของฉันแล้ว
ยอมรับความจริงเสียทีสิ ยอมรับกับตัวเองให้ได้เรายังมีความรู้สึกดีๆ ให้กัน แต่เราไม่ได้
เป็นของกันและกัน บางครั้งคนที่เรารักมาก แต่ก็ไม่สามารถใช้ชีวิตร่วมกันได้ แต่.......
คนที่เราจะต้องใช้ชีวิตร่วมกัน ฉันยังไม่สามารถที่จะรักเขาได้อย่างหมดใจเหมือนเธอ
ฉันเป็นคนอ่อนไหวฉันชอบ เพลงที่ซึ้งๆ กินใจ ชอบอ่านกลอนหรือข้อความต่างๆ
เพราะอย่างนี้เองหละมั้งฉันถึงได้รักเธอ ได้อย่างเต็มหัวใจ กับผู้ชายเถื่อน ๆ อย่างเธอ
19 กรกฎาคม 2547 05:47 น.
ฉันเอง
เมื่อวานนี้เราโทรติดต่อกันหลายหน ฉันโทรไปหาเขา เขาโทรมาหาฉันบ้าง
เขาอยากมาหาฉันแต่เขามาไม่ได้เพราะว่าแผลที่เขาผ่าตัดยังอักเสบอยู่
อีกอย่างช่วงนี้เขามีปัญหาเรื่องการเงิน จึงทำให้ไม่สามารถไปไหนได้
ตอนนี้เรายังมีปัญหาด้านนี้กันอยู่ ต้องรอเดือน ต.ค. ไปแล้วนั่นนะแหละ
เขาจึงจะเป็นไทแก่ตัวเอง เพราะความใจดีของเขาเป็นคนค้ำประกันการยืมเงิน
คนยืมหนี้หายไปเขาต้องรับผิดชอบ จ่ายเงินให้เองเงินเป็นแสน ถ้าเป็นคนมีเงิน
เขาก็คงไม่เดือดร้อน แต่เขาเป็นที่มีความรับผิดชอบ ก็ต้องใช้หนี้แทน
เนื้อก็ไม่ได้กิน แต่ต้องเอากระดูกมาแขวนคอ ฉันก็เจอเหมือนกันนะ เพราะว่า
เป็นคนสงสารคน เห็นใจคนเอาใจเขามาใส่ใจเรา แต่พอเขาได้เงินไปแล้ว
เขาไม่ได้เห็นใจเราเลย เวลามีก็ไม่ยอมคืน ทวงก็ไม่ได้ แม้แต่ในตอนนี้ก็ยังมี
เขาเอาเงินฉันไปซื้อทองใส่ ในเวลาเดียวกันฉันแทบจะไม่มีเงินติดตัวเลย
เขายังมาโกหกหน้าด้าน เอาชื่อคนอื่นมายืมซึ่งฉันก็รู้จัก และเขาก็ใช้คืนมานาน
แต่เล่นลครเก่งแต่งเรื่องเป็นฉาก ๆ เลย เวลาจะยืมเงินนะหรือไปนั่งอยู่นั่นแหละ
เอาชื่อสามีขอยืม ตอนนี้ฉันยังไม่ได้พูด เพราะว่าบางครั้งเราก็ต้องแกล้งทำเป็นโง่
เพราะถ้าพูดออกไปแล้ว เขาก็จะถือโอกาสไม่ใช้ฉันเลย ฉันคงจะต้องใช้วิธีของฉันเอง
คนเราพอสนิทกันก็เป็นอย่างนี้ คนเราผิดใจกันก็เพราะเรื่องเงินนี่นะเยอะมากเลยนะ
ตอนนี้จะทำอย่างไรได้ ฉันกำลังหาทางที่จะกดดันเขาอยู่ ฉันต้องใช้จิตวิทยา
เมื่อเขาทำกับฉันมาก่อน ฉันก็ต้องตามเล่นงานบ้าง วันนี้จะได้รู้กันหละว่าจะเป็นอย่างไร
แกล้งโง่มานานแล้วนะ วันนี้จะลองหยั่งเชิงดูบ้างว่าจะเป็นอย่างไร ถึงไหนถึงกัน ลุย
19 กรกฎาคม 2547 05:42 น.
ฉันเอง
ฉันรักการอ่านหนังสือเป็นชีวิตจิตใจเพราะว่ามันคืออาหารสมองของฉัน
มันทำให้รู้เรื่องอีกมากมายที่เกิดขึ้นในชีวิตจริงแต่ฉันไม่เคยรู้เลยว่ามันมีอย่างนี้ด้วยหรือ
หนังสือที่ฉันอ่านนั้นไม่ใช่นิยาย ไม่ใช่ว่ารังเกียจหรือดัดจริต ก็ความชอบของคนเรามันไม่เหมือนกัน
ฉันชอบอ่านสารคดี หนังสือประวัติของคนที่เขาประสพความสำเร็จในชีวิต แต่ฉันได้อ่านมันไม่มาก
เพราะว่าหนังสือแต่ละเล่มค่อนข้างแพงสำหรับคนระดับฉัน ซึ่งไม่มีรายได้มากมายอะไร
ฉันไปบ้านเพื่อนและฉันก็เก็บหนังสือที่เขาทิ้งไว้ขึ้นมาอ่าน มันคือหนังสือสรรสาระ
ยิ่งอ่านไปฉันวางหนังสือไม่ลงเลยเพราะว่ามันดีมากเลยนะ เสียดายที่เจ้าของเขาไม่รู้คุณค่าของมัน
ฉันเก็บมาได้หลายเล่มและฉันก็เก็บมาไว้จนถึงวันนี้ เวลาที่เดินไปเจอที่ร้านหนังสือมือสอง
ถ้ามันไม่แพงนักฉันพอจะซื้อได้ ฉันก็ซื้อเอามันมา แม้แต่หนังสือขายหัวเราะฉันยังเก็บเอาไว้เลย
มันทำให้ฉันยิ้มหรือหัวเราะได้ มันทำให้จิตใจเราเบิกบานมากขึ้น ฉันเก็บอะไรหลายอย่าง
หนังสือการตกแต่งบ้านที่แสนแพง ฉันก็ไม่ได้ซื้อ แต่ถ้าฉันเจอแบบบ้านที่ไหนสวยๆ
ฉันก็จะเอามาเก็บไว้ฉันมีความสุขที่ได้มองมัน มองดูแปลนบ้าน เนื้อที่ในการใช้สอยและแม้กระทั่ง
การโฆษณาพวกวัสดุก่อสร้างฉันก็ยังเก็บเอาไว้ เพื่อที่จะได้ดูว่ามันแตกต่างกันมากน้อยแค่ไหน
คุณสมบัติอย่างไหนที่ดีกว่าและทนทานกว่า แบบบ้านที่ฉันชอบอาจจะไม่ตรงกับคนอื่น
ฉันชอบบ้านที่เรียบๆ เน้นเนื้อที่การใช้สอย บางหลังแลดูสวยงามแต่ทว่าการใช้สอยมีน้อย
มันก็แล้วแต่ฐานะทางการเงินที่แต่ละคนจะเอื้อมอำนวย ว่าจะสร้างได้อย่างไร
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือความรักความอบอุ่น ถึงคุณจะมีบ้านใหญ่โตสักแค่ไหน แต่วันนึง ๆ
คุณไม่มีเวลาให้ครอบครัว ทำแต่งาน งานและงาน จนลืมที่จะคิดถึงคนที่อยู่บ้าน
คุณใช้เงินเลี้ยงลูกต้องการอะไรเอาเงินไปซื้อ คุณจะรับรู้บ้างไหมว่าเด็กเขาไม่ต้องการเงิน
แต่เขาต้องการความรักจากพ่อแม่ มีเวลาให้กับลูก จะได้ไม่เกิดช่องว่างระหว่างวัย
ถ้าคุณไม่หันมาสนใจลูกคุณในตอนนี้ คุณอาจจะเห็นลูกคุณอีกครั้งในข่าว ทีวี
หรือไม่ก็หนังสือพิมพ์ที่พาด ข่าวฮือฮา มันสมกันไหมกับสิ่งที่คุณทำมาตลอด
อย่างเลี้ยงลูกด้วยเงิน ใช้ความรักของคุณที่ไม่ต้องซื้อหาด้วยเงินตรา
ถึงแม้ว่างานชิ้นนั้นมันจะยิ่งใหญ่สำหรับคุณ แต่คุณต้องเวลาให้ลูกบ้าง
ถ้าคุณได้รับความสำเร็จในชีวิต แล้วลูกคุณต้องตกเป็นทาสยาเสพติด
คุณจะทำอย่างไร แบ่งเวลาให้ลูก มั่นโทรหากัน มีเวลาเมื่อไรทานข้าวร่วมกัน
เขามีปัญหาอะไรถามเขา ให้คำแนะนำเขา เขาจะได้รู้สึกว่าพ่อแม่ไม่ทอดทิ้งเขา
หน้าส่วนตัว
870
