2 กุมภาพันธ์ 2550 13:55 น.
ชมพูภูคา J.
พร่ำเพ้อเพรียกหา
เหว่ว้าฤทัยทอดถอน
ค่ำคืนนอนหนาวร้าวรอน
เปียกปอนน้ำตาร่วงริน
ส่งความคิดถึงข้ามฟ้า
ฝากปักษาราตรีผกผิน
แนบหทัยชิดใกล้ได้ยลยิน
โบยบินกระซิบสู่ทรวงใน
ณ ตรงนี้ยังมีฉันอยู่
เปิดประตูหัวใจเว้นไว้
หากรับรู้ถึงความห่วงใย
ดวงใจดวงนี้ยังรอ
แอบเพ้อถึงเธอเสมอ
ละเมอเป็นกลอักษร
รำพันซ่อนนัยคำกลอน
ออดอ้อนวอนเธอเมตตา
2 กุมภาพันธ์ 2550 09:32 น.
ชมพูภูคา J.
สะพานข้ามดวงดาว
วับวาวพราวพร่างท้องฟ้า
แสงสีเงินทอทาบระยับตา
ดวงดาราเริงร่าท้าทาย
ตะเกียกตะกายปลายทางความฝัน
ฝ่าฟันเพื่อถึงเป้าหมาย
คร่ำครวญหวนหามากมาย
ทุรนทุรายปลายทางหมายปอง
ยอมแลกวิญญาณหาญกล้า
ศรัทธาครอบงำหม่นหมอง
วิปริตคิดร้ายเข้าครอบครอง
แสงทองส่องทางมืดมน
เพียงฝันหยัดยืนให้สูง
ชักจูงหัวใจจนสับสน
ป่ายปีนคว้าไขว่ดิ้นรน
ว่ายวนหนทางแรมรอน
ยิ่งสูงยิ่งหนาวรู้ไหม
เปลวไฟลามลุกเร่าร้อน
บางครั้งเหน็บหนาวอาวรณ์
ทอดถอนฤทัยเดียวดาย
1 กุมภาพันธ์ 2550 08:37 น.
ชมพูภูคา J.
...ดอกไม้เอยชูช่อรอลมรัก
.....มาทายทักยามหัวใจเปลี่ยวเหงา
.......ชมพูสดพลิ้วไหวแผ่วเบา
.........หยอกเย้าผีเสื้อน้อยคอยเคลียคลอ
...ดอกไม้เอยรอวันโรยรา
.....แปลบปร่าในหัวใจทดท้อ
.......เหมือนสิ้นหวังหากยังรั้งรอ
.........มิตัดพ้อวอนขอโชคชะตา
...อยากเป็นเช่นบานไม่รู้โรย
.....ยามสายลมโบยโบกเหว่ว้า
.......หากแข็งขืนรอวันเวลา
.........เฝ้ารักษาหัวใจให้ดี
...ดอกไม้เอยบอบบางช้ำชอก
.....เมฆหมอกหม่นคลุมทุกที่
.......ค่อยริดร่วงหล่นคว้างกลางวารี
.........ดวงฤดีถึงคราโรยรา
31 มกราคม 2550 08:28 น.
ชมพูภูคา J.
...เคยไหม ใครหนอ ไม่เจ็บ
.....หนาวเหน็บ โหยหา หวนไห้
.......เคยไหม ใครหนอ รวดร้าวเช่นไร
.........เคยไหม ห่างไกล ตรอมตรม
...กี่ครั้ง พายุ โหมกระหน่ำ
.....กี่ครั้ง ถ้อยคำ ขื่นขม
.......กี่ครั้ง น้ำตา พร่างพรม
.........สาสม เพียง น้ำมือใคร
...อยากร้อง ร้องเถิด อย่าฝืน
.....กล้ำกลืน ขืนข่ม เอาไว้
.......เจ็บจำ เขาทำ อย่างไร
.........อย่าหมาย คิดทำ ตอบแทน
...กรวดน้ำ คว่ำขวัญ ชาตินี้
.....ไม่มี ใจห่วง หวงแหน
.......ขาดสิ้น ดินฟ้า ทุกแดน
.........เจ็บแสน เหลือทน พ้นกัน
30 มกราคม 2550 12:36 น.
ชมพูภูคา J.
...ครานั้น...
ใต้เบื้องฟ้าครานั้น
ผูกสัมพันธ์ดั่งมั่นหมาย
ในอ้อมกอดอบอุ่นคุ้นกาย
พร่างพรายเงาแสงดารา
...ค่ำนี้...
เจ็บช้ำกลืนกล้ำค่ำนี้
ราตรีไร้รอยห่วงหา
ไหนเล่าคำเคยสัญญา
แม้ร่ำคำลาไม่มี
...หัวใจ...
ฤาเป็นพันธะหัวใจ
ในความหวั่นไหวล้นปรี่
หากยังมอบใจรักภักดี
ตราบราตรีคืนนี้กลับมา
...ว่างเปล่า...
ชะรอย คำสัญญาว่างเปล่า
เงียบเหงาแสนเศร้าหนักหนา
ฤาของสูงเกินโน้มต่ำมา
ฟากฟ้าและคำสัญญาจึงห่างไกล
...คำสัญญา ของสูง
.....ฤาอาจ เอื้อมยื้อ
.......คำเล่า ใครลือ
.........ยึดถือ ทำไม
หน้าส่วนตัว
1102
