3 ตุลาคม 2547 06:44 น.
ชมอักษร
ไม่เคยคิดเลยว่า .. เราจะร้างลากันง่ายง่าย
ทั้งที่ความรู้สึกยังมากมาย .. แต่กลับกลายต้องหายห่าง
เมื่อเราสองยังคงมั่น .. แล้วเหตุใดกันต้องแยกทาง
หาเหตุผลร้อยพันมากล่าวอ้าง .. แก้ต่างไม่เห็นมี
เข้าใจเสมอ .. ว่าเธอต้องการจะเลิกรา
แต่ไม่เข้าใจเลยว่า .. เหตุใดท้องฟ้าที่เคยแต้มสี
กลับจะเหลือเพียงสีขาว .. ฉันปวดร้าวเต็มที
การที่เราจากกันด้วยดี .. กลับเจ็บทบทวีที่คิดถึง
ยอมรับความเป็นไป .. เธอและฉันไม่มีใครผิด
เคารพในสิทธิ์ .. แม้เธอจะเลือกให้ชีวิต .. ชีวิตหนึ่ง
ต้องล้มลงกลางทาง .. และเคว้งคว้างในความคำนึง
เกินจะเอื้อมมือคว้าดึง .. ไม่อาจรั้งตรึงเธอต่อไป
หากจะจบคิดจะจาก .. อยากฝากเรื่องที่ค้างคา
ก่อนจะเอ่ยคำร่ำลา .. เธอโหยหารักของเราบ้างไหม
เธออยู่ได้ .. ฉันอยู่ได้ .. แต่จะมีความสุขได้อย่างไร
เมื่อต่างฝ่ายต่างทิ้งหัวใจ .. และปล่อยฝันให้ปลิวไปกับสายลม
.......................................................
ปล. แต่งจากเพลง .. ไม่ผิดสักคน .. ( ฟังเป็นสิบ ๆ รอบเลยกว่าจะแต่งได้ .. เหะ ๆ )
http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=3491
1 ตุลาคม 2547 06:15 น.
ชมอักษร
เสียงขลุ่ยเศร้า .. เคล้าฝน .. ระคนเหงา
เพลงบทเก่า .. เร้าใจ .. ให้ครวญหา
แสนห่วงหวง .. ดวงใจ .. คนไกลตา
ทุกเวลา .. คิดถึง .. พึงได้เจอ
เสียงขลุ่ยผิว .. พลิ้วไหว .. พาใจช้ำ
คล้ายคนพร่ำ .. รำพัน .. ดั่งฝันเพ้อ
มองสายฝน .. หล่นมา .. น้ำตาเอ่อ
เฝ้ารอเก้อ .. เหม่อหม่น .. ถึงคนไกล
เสียงขลุ่ยครวญ .. ชวนให้ .. ใครเศร้าสร้อย
คนใจน้อย .. คอยอยู่ .. รู้บ้างไหม
ไม่คำนึง .. ถึงกัน .. หรืออย่างไร
จึงหายไป .. ไม่เห็น .. เช่นเคยมอง
เสียงขลุ่ยดัง .. ฟังคล้าย .. ใครสะอื้น
น้ำตารื้น .. โหยไห้ .. ใจกลัดหนอง
ด้วยคิดถึง .. เช้าค่ำ .. น้ำตานอง
กอดตระกอง .. ความเหงา .. เศร้าลำพัง
..............................................
29 กันยายน 2547 06:26 น.
ชมอักษร
สวัสดีครับ .. เจ้านายของหูตูบ
ไม่ต้องถึงกับจูบ .. แค่เอามือลูบหัวผมหน่อย
จั๊กจี๋พุงให้ด้วย .. ช่วยสร้างความเพลินใจ
ก็เจ้านายเล่นหายไป .. อยู่ไหนหลายวันวาร
ก็ผมเหงา .. ไม่มีใครแวะมาเล่น
ยัยเหมียวหน้าทะเล้น .. เห็นไปอ้อนหนุ่มข้างบ้าน
หลังอานเพื่อนรัก .. อกหัก .. ไม่มาเสียนาน
แม่นกแก้วปากหวาน .. ไม่ขับขานมาหลายวัน
เนื้อตัวเริ่มคล้ำ .. จับผมอาบน้ำหน่อย
เจ้านายหายไปบ่อยบ่อย .. ไม่เป็นอันหลับฝัน
ครอบครัวหมัดมาอาศัย .. ผมจำใจให้อยู่ด้วยกัน
แต่มันชักจะเริ่มคัน .. ช่วยเชิญพวกมันออกไปที
เจ้านายรู้ไหม .. ไม่กินอะไรมาหลายมื้อ
หิวจนหูมันอื้อ .. ไม่มีแรงจะดื้อเลยคราวนี้
ข่มตานอนก็ไม่หลับ .. กระส่ายกระสับมากมี
ห่วงเจ้านายคนดี .. กลัวจะหนีไปเที่ยวไกล
เจ้านายกลับมา .. ผมเริงร่ากระดิกหาง
คอยเดินตามตลอดทาง .. พาออกวิ่งบ้างนะได้ไหม
เจ้านายไม่อยู่บ้าน .. ผมน่าสงสารกว่าใคร
เหงาจนจับใจ .. มองหาไปทางไหนก็ไม่มี
อย่าไปไหนนาน .. สงสารผมสักหน่อย
ไม่อยากหมอบตาละห้อย .. เป็นหมาขี้ใจน้อยรู้ไหมนี่
ขออ้อนอีกสักข้อ .. นอนเหงารอหลายคืนเต็มที
อย่าห้ามเลยนะคืนนี้ .. อยากหลับฝันดีข้างเจ้านาย ..
....................................................
25 กันยายน 2547 15:41 น.
ชมอักษร
หากว่าการคิดเรื่องของฉัน ..
คุณเห็นว่ามันเป็นเรื่อง .. รกสมอง
ธุระของคุณ .. มากมายก่ายกอง
ใช้เวลาไตร่ตรอง .. ก็หมดวัน
หากการมานั่งคอยเอาใจ ..
คุณคิดว่ามันมากไป .. สำหรับฉัน
การตามใจเป็นเรื่องที่ .. ไม่สำคัญ
ไม่จำเป็นต่อการผูกพัน .. ของเรา
หากการพูดพร่ำคำหวาน ..
คุณเห็นว่าเป็นการทำเรื่อง .. โง่เขลา
อยากได้ฟัง .. ต้องนั่งคิดฝันเอา
ฉันจึงต้องมาคาดเดา .. ไม่เข้าใจ
หากคุณไม่ยอมแสดงความรู้สึก ..
แล้วจะซ่อนไว้ให้ลึก .. สักแค่ไหน
วันนี้ฉันอ่อนล้า .. น้ำตาตกใน
เพราะสิ่งที่วาดหวังไว้ .. มันโรยรา
หากสำหรับคุณ .. ฉันหมดความหมาย
โปรดจงคิดว่าฉันตายไปแล้ว .. ดีกว่า
เมื่อการมีฉัน .. เป็นเรื่องน่าระอา
ฉันก็เหมือนถูกคุณฆ่า .. ให้ตายทั้งเป็น
..........................................
23 กันยายน 2547 00:10 น.
ชมอักษร
เหลียวมองหา .. น่าฉงน .. วุ่นวนคิด
ใครสะกิด .. จิตใจ .. ให้เคืองขุ่น
เสียงนินทา .. จากพ่อ .. เจ้าประคุณ
เหมือนเคยคุ้น .. ลุ้นหา .. ว่าเป็นใคร
ใยบังอาจ .. มาดมั่น .. ฟันธงกล่าว
ให้ร้อนหนาว .. ผ่าวอก .. อยากชกใส่
ริอาจรู้ .. ดูเห็น .. เป็นเช่นไร
เอาสิ่งใด .. วัดได้ .. ดั่งกล่าวมา
หาว่าฉัน .. นั้นเกลียด .. บุรุษเพศ
ปฏิเสธ .. เสียงแข็ง .. ฟังไว้หนา
มิได้เป็น .. เช่นไซร้ .. ไม้แปลกป่า
มาพูดจา .. หาเหา .. เข้าหัวกัน
ทอดสะพาน .. ผ่านมา .. หวังให้ข้าม
ฉันมองหยาม .. เมินใส่ .. ไม่ไหวหวั่น
จึงกล่าวหา .. ว่าชอบ .. เพศเดียวกัน
อนาคต .. หมดสิทธิ์ฝัน .. ชายนั้นแล
ด้วยคำหวาน .. หว่านใส่ .. ให้ผ่านหู
ไม่ชื่นชู .. ตรงไหน .. ไม่แยแส
จึงงุ่นง่าน .. พาลใส่ .. ไม่ยอมแพ้
เจอดีแน่ .. แค่ร่ำ .. พร่ำเป็นกลอน
เคยมีสาว .. เข้ากลุ่ม .. มารุมล้อม
ดั่งโดนตอม .. หอมเนื้อ .. เมื่อวันก่อน
มาวันนี้ .. ทีท่า .. ว่าสั่นคลอน
เที่ยวเว้าวอน .. อ้อนสาว .. ให้เข้าทาง
แต่สุดท้าย .. ชายกะล่อน .. ร้อนตัวแล้ว
มองเห็นแวว .. ถูกสลัด .. โดนตัดหาง
ไปทางไหน .. ไม่เหลือ .. เนื้อในลาง
จึงอ้างว้าง .. ร้างคู่ .. อดสูใจ
...........................................
ปล. ขออภัย .. หากถ้อยคำที่ใช้ค่อนข้างรุนแรง ..
แต่เพื่อความสมจริงในแสดง .. อย่าถือโทษโกรธเคืองกันเลย ..
หากวจีใดไปกระทบจิตใจของท่าน .. ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ..
คำเตือน : โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านตีความ .. พี่น้องเค้าหยอกกัน ..
หน้าส่วนตัว
1049
