18 กรกฎาคม 2545 23:11 น.
ชาวหาดวาดกวี
ขอความรักสักนิดให้ผืนทราย
ยามทอดกายบนหาดสะอาดขาว
ดวงตาอาจเอื้อมถึงดวงดาว
หนุ่มสาวไร้คู่ได้ดูต่างใจ
ขอความอบอุ่นละมุนจากลม
ให้ได้ชมไอดินสูดกลิ่นละไม
ลอยมาและอ้อยอิ่งทิ้งกลิ่นไว้
ให้หัวใจคนหอมไม่ตรอมเพราะรักลา...
15 กรกฎาคม 2545 00:11 น.
ชาวหาดวาดกวี
อีตู่ต้นเตี้ยต่ำใบสิดกปกบ่มิด
แฮงจริตชิดเชื้อชายกายสิฮ่อน
ธรรมดาดอกบอกบ่าวเป็นคำกลอน
ผู้สาวอ่อนบ่ฮู้ทันสิหวั่นบ่ฝืน
เห็นอ้ายซายอายเอียงบ่กล้าเว่า
เป็นแต่เฝ้าไผนั่นคึดฮอดหวามยามกลางคืน
นอนคึดฮอดตอดแต่เงาเฉาใบอีตู่ตื่น
สิขมขื่นเป็นอีตู่บ่ฮู้จักฮักบ่เป็น
ผักอีหยังล่ะบ่าวบ่คาวขม
ผักชะอมยังอมแจ่วไม่แคล้วเหม็น
อีตู่ต้อยติดกลิ่นถูกหมิ่นแสนลำเค็ญ
บ่าวบ่เห็นบ่ฮักแล่วเลยเมินใบ
...........................................
อธิบายศัพท์:
อีตู่........ใบแมงลัก
สิ.......นั้น อย่างนั้น
บ่.......ไม่
แฮง.....แรง
ฮ่อน.....ร้อน
บ่าว....ชาย ชายหนุ่ม
อ้ายซาย....พี่ชาย
เว่า.....พูด บอก (บางคนเขียน เว้า แต่สำเนียงจริงๆออกเสียงว่า เว่า)
คิดฮอด หรือ คึดฮอด.......คิดถึง
เป็นแต่.....ได้แต่
ไผ....ใคร
อีหยัง.....อะไร
แจ่ว......น้ำพริก
แล่ว....แล้ว
ฮัก.....รัก
13 กรกฎาคม 2545 13:16 น.
ชาวหาดวาดกวี
สิ้นลมแล้วหรือท้องฟ้ายามเช้า
รอให้เจ้าหายใจให้เช้าใหม่สักริน
รวยรดจรดฝั่งรอบขอบแผ่นดิน
ให้ร้อนสิ้นพ้นโศกโลกสบาย
ต่อลมหายใจให้แผ่นฟ้าและผืนดิน
อย่าเพิ่งสิ้นสุดรักผลักไสหาย
อย่าเพิ่งสิ้นน้ำใจสละกาย
ให้ลมหายห่างเหไม่เทไหล
รอลมหายใจจากฟ้ายามเช้า
กระต่ายเก่าเฝ้าบ้านนานไป
ไม่ทักทายสบายดีมีกินหรือไม่
ฉันถามไถ่ตามประสาชนคนเรือนเคียง
ฉันรอลมจากฟ้าพัดยอดต้น
เมเปิลสนบ่นตอบไม่มีเสียง
แต่ยอดอ่อนต้นเล็กระทวยเอียง
น้ำไม่เลี้ยงลมไม่ไล้อ่อนใจชม
สิ้นลมแล้วหรือฤดูร้อนอันอ่อนหวาน
สนสะท้านยังสู้ใบไม่ระทม
แดดส่องมองบ่ายคลายอารมณ์
จึงต่อลมไม่ให้หยุดฉุดกวี.
12 กรกฎาคม 2545 00:14 น.
ชาวหาดวาดกวี
คืนวันอาทิตย์ที่ผ่านมา
ผองเพื่อนพากันไปหลายคู่
ชมละครเช็คสเปียร์ต้นฤดู
โรงละครหรูอยู่ซันเซ็ทโร้ด
ก่อนเวลาละครออกโรง
เกือบชั่วโมงเราได้ชมสวนโปรด
รอบๆลานบ้านอีววิงสถานที่เราทำโน้ต
เพื่อประโยชน์ในการทำรายงาน
ก่อนสองทุ่มสักสิบนาที
จรลีไปรอเช่นคนอื่นเต็มลาน
ทุกคนมีสีหน้าแสนเบิกบาน
ความสนานสนุกปลุกใจให้ยินดี
เจ้าหน้าที่แจกเบาะรองนั่ง
ได้ที่ฝั่งขวาแถวอักษรดี
หมายเลขสี่และสองเรียงที่
จากเวทีสิบเมตรสายตา
ฝันกลางฤดูร้อนเริ่มบรรเลง
ด้วยเพลงคึกคักทักทายมา
คนรุ่นใหม่ชอบใจได้เห็นท่า
ยึกยักพาโยกเยกตามตัวแสดง
โรงละครใต้ดวงดาวพราวฟ้า
ไร้หลังคามาปิดติดไฟเทียมแสง
ย้อนอดีตโรงละครเมื่อเล่นกลางแปลง
นักแสดงเสียงดังคือพลังลีลา
ฟ้าโปร่งเปิดโล่งให้ลมไหล
สบายใจได้นั่งชมสมอุรา
ละครเลิกเบิกบานในแววตา
ก่อนจากลากลับเวทีที่ตนแสดง.
11 กรกฎาคม 2545 13:24 น.
ชาวหาดวาดกวี
Once upon a great time,
she danced many songs
with him,
keeping him
safe
from those watching eyes.
And one
invisible line
finally separated them.
He let go
her hand
and cried, cried, cried...
Only when
she looked
into his eyes,
she found
in him
one great time.
หน้าส่วนตัว
875
