18 สิงหาคม 2545 11:01 น.
ชาวหาดวาดกวี
ละอองจันทร์
ที่เคยฝันเมื่อวันวัยอ่อน
นวลและอบอุ่นข้างหมอน
แสงหรือสัมผัสนะที่จับใจ
ละอองจันทร์
ที่ได้ยลในผลึกแก้วใส
กระจิดริดเพ่งพิศผิดวิสัย
ดวงจันทร์ไม่งามตามตำนาน
ละอองจันทร์
ที่จากลาดวงฟ้าแววหวาน
เทาหม่นแซมประกายแก้วกาฬ
ไร้รูปที่ลวงดวงตา.
5 สิงหาคม 2545 12:59 น.
ชาวหาดวาดกวี
พรานคือ...
ผู้พรากและพรากจาก
เพื่อนผู้ยากบากบั่นวันคืนคอย
มองดินถวิลหล้าลอยเรือคลื่นคล้อย
โคลงเคลงค่อยลอยเลเร่ร่อนไป
พรานคือ...
เพื่อนเตือนใจให้หวนกลับ
ไม่อาจลับพับใจทนไม่ไหว
ต้องทนต่อรอคลื่นเคลงบรรเลงให้
ส่งเรือไปให้ถึงฝั่งยังที่มา
พรานทะเลเร่ไกลไฉนเล่า
ยามเปลี่ยวเปล่าเขาขื่นกลืนน้ำตา
ทะเลเงียบเปรียบรักร้างห่างกานดา
วาดบนฟ้านึกหน้าแก้วตาพี่
พรานทะเลเร่ร่อนนอนหนาว
ชินกลื่นคาวคบคลื่นชื่นชีวี
ระลอกริ้วพลิ้วกระหวัดมัจฉามี
ฝากชีพพลีเพื่อค่าคนผจญทะเล.
3 สิงหาคม 2545 09:39 น.
ชาวหาดวาดกวี
เมื่อนางไม่อยู่เหย้าเฝ้าเรือนน้อย
จึงลานสนพลอยหงอยเหงาอุรา
กวาดเก็บใบสนร่วงหล่นไร้ค่า
กอบคำกำมาประสานสนใบ
นั่งคิดประดิษฐ์จิตใจจดจ่อ
ขึ้นลายรูปก่อเกิดริ้วว่องไว
สานสนทนขัดมัดก้านขดไว้
คลี่ปลายลายใหม่คลี่ใจจากลาย
ขัดสนทนคิดประดิษฐ์ใจให้
ดั้นด้นค้นไปให้ใจคลี่คลาย
ขัดสนจนใจอย่างไรจะสบาย
วางใจในปลายห่วงหายคลายเลือน
หน้าส่วนตัว
992
