15 เมษายน 2547 00:09 น.
ช็อกโกแล็ต
สุขสันต์วันเกิดนะจ้ะแตงโม..
วันนี้แวบมาอวยพรคลายร้อนผูกโบให้
รับไปสิกำลังใจกองโตส่งทางไทโพเอ็ม..รู้มั๊ยจากใจ
ขอให้พบแต่สิ่งดีๆเรื่อยไป...เพื่อนคนนี้แสนห่วงใยรู้ไว้ละกัน
เมื่อเช้ากะจะฝากของขวัญไปกะบุรุษไปรษณีย์
โอโหพอเห็นหน้าช็อกซิ่งหนีเป็นอะไร..ทำแบบนั้น
งงไปเลยสงสัยหน้าเราเหมือนผี..ใกล้เคียงเข้าทุกวัน
ก้อเลยส่งมาทางนี้ละกันของขวัญจากคนไกล..
เพี้ยง!!โอมความเศร้าจงหาย
จะแปลงกายเป็นโดเรมอนเอาของวิเศษไปให้
สิ่งที่ทำให้คนเรามีพลัง..ของที่เรียกว่ากำลังใจ
ไม่ได้วิเศษเลิศเลอ..แต่เต็มไปด้วยรักและห่วงใย..มอบให้แตงโมfont>
มานเน่าไปนิสสนะแตงโมแด๊งแดง แบบว่ารีบอ่ะค่ะ ก้อขอให้แตงมีความสุขตลอดไปนะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่มอบให้....^o^
14 เมษายน 2547 23:45 น.
ช็อกโกแล็ต
ไม่ได้มาเพื่อเพียงพูดคำซึ้งๆไร้ความหมาย
ไม่มีคำพูดหวานๆมากมายเหมือนใครคนไหน
มีเพียงหนึ่งคำที่กลั่นกรองมาจากก้นบึ้งของหัวใจ
แค่มาบอกเธอแล้วจะไป..ไม่ได้ต้องการให้เธอตอบรับรักกัน
มีแค่รักกองโตๆมาฝาก
แค่จะมายิ้ม..ไม่พูดมากให้เธอรำคาญไม่ทำแบบนั้น
ที่เธอต้องทำคือแค่รับฟังและทำความเข้าใจมัน..
ว่าที่ตัวฉันกำลังทำหมายความว่าไง..
ไม่ได้ตั้งใจจะมาดึงเธอไปจากเขา
ไม่ได้จะมาคอยเฝ้าขัดขวางรักของเธอทั้งสอง..เข้าใจไหม
แค่เอาสิ่งดีๆจากใจมามอบให้..เขาคงไม่ว่าอะไร
ไม่ได้คิดร้ายกับรักของใครๆแค่อยากให้เธอรับรู้มันไว้ก้อเพียงพอ
กลอนบทนี้แต่งไม่ดีเลย..แค่ลองคิดในแง่มุมของคนกะลังมีความรัก(แต่ไม่ใช่ช็อกแล็ต)..ToT
14 เมษายน 2547 00:39 น.
ช็อกโกแล็ต
เห็นมันไหม..น้ำตาแห่งความเกลียดชัง
ทุกอย่างที่เธอทำ..จดจำฝังลึกลงในใจคนๆนี้
ใจที่ถูกกรีดจนช้ำแต่เธอไม่เคยรับรู้ความรู้สึกเจ็บ..ที่มี
เกลียดทุกช่วงเวลาดีๆจอมปลอม..ทุกนาทีที่เธอให้มา
ไม่ต้องมาทำเป็นพูดขอโทษ..เสแสร้ง
ว่าที่เธอแกล้งทำเป็นรัก...คิดว่าฉันคงไม่เจ็บอะไรนักหนา
คงคิดว่าฉันบ่อน้ำตาตื้น..ร้องไห้..ทำเป็นมารยา
เพื่อเรียกร้องให้เธอกลับมา..คิดอย่างนั้นยังงั้นใช่ไหมเธอ
เอามันกองไว้ตรงนั้นแหละคำว่าเสียใจ
พูดมันออกมาทำไม...ฉันไม่ได้ตั้งใจมีเขา..อย่างนั้นเหรอ
ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น..รู้ไว้ละกันฉันเกลียดคนอย่างเธอ
มาพูดว่ารักเขาเพราะความพลั้งเผลอ...แล้วมาบอกเลิกกับฉันน่ะเหรอเธอเรียกว่าไม่ตั้งใจ
อย่ามาอยู่ใกล้ฉัน..
ฉันเกลียดทุกอย่างที่เป็นเธอรู้ไว้แล้วกัน...ไม่ต้องขอโทษเข้าใจไหม
เกลียดคำพูดพล่อยๆของเธอที่ว่าทำไปโดยไม่ตั้งใจ
เกลียดที่กี่ครั้งเธอมีใคร..ก็ให้อภัย..ไว้ใจตลอดมา
เกลียดใจที่ไม่เคยจำ กี่ครั้งๆก้อเชื่อมั่น..เชื่อใจ
13 เมษายน 2547 14:03 น.
ช็อกโกแล็ต
จมอยู่กับน้ำตาของคนงี่เง่า..
ที่คอยจินตนาการว่ายังมีเรา..ที่เดิมตรงนี้
แต่ก็เป็นแค่ความคิด..ในโลกแห่งความจริงมันแค่อดีตใช่ไหมคนดี
ฉันยังอยู่ที่นี่..ในฐานะของคนที่เธอเคยพอใจ..
ตั้งแต่วันที่เธอพบใครคนนั้น
เธอคงลืมว่ายังมีฉันคนที่เคยคุ้นกันอยู่ตรงนี้ใช่ไหม
ทำอะไรไม่ถูกเลยได้แต่ร้องไห้....โทษตัวเองทุกอย่างเพราะความไว้ใจ
รักเขา..เชื่อเขามากเกินไป..เห็นไหมที่ได้กลับมาคือน้ำตา
สาสมแล้วกับความซื่อเกินไป
คิดว่าตัวเองเก่งเหนือใครไม่ได้วัดค่าคนเพียงแค่หน้า..
คิดว่าต้องใช่..แล้วไง..อะไรที่เราได้กลับมา
สุดท้ายต้องยืนอยู่ตรงที่เธอจัดว่าเป็นคนไร้ค่า..เจ็บพอไหมหัวใจ..
ฐานะที่ใครๆไม่อยากเป็น
13 เมษายน 2547 00:24 น.
ช็อกโกแล็ต
เหนื่อยกับทุกอย่างบนโลกกลมๆใบนี้
ไม่ว่าร้องไห้นานซักกี่ปีก็ไม่สามารถลืมเธอได้
นั่งอยู่กับเงาของตัวเอง...ซ้ำเติมความเหงาเรื่อยไป
ถ้าเป็นไปได้ขอได้ไหม..อยากขึ้นไปนั่งเล่นกับดาวเพื่อลืมเธอ
ขอยืมไม้กวาดกายสิทธิ์เหอะทะยานไปถึงดวงจันทร์
ไปนอนหลับฝันนั่งคุยกับตะวัน..จะได้เลิกเพ้อ
เดินเก็บหินหลากสีบนดาวพฤหัส..ยิ้มเริงร่าแล้วทำใจให้ลืมเธอ
แต่ที่ฉันพบเจอ..ทุกอย่างป็นแค่ฝันละเมอ..ช้ำใจเพราะเธอคือเรื่องจริง
งั้นขอหลับตา..ตลอดไปอยู่ตรงนี้
ไม่อยากตื่นขึ้นมาพบความจริงที่มี..ก็เท่านั้น
ลืมตาขึ้นมาก็มีแต่น้ำใสๆที่ไม่สามารถบังคับใจให้หยุดมัน
ขอหลับฝันตลอดไปแล้วกัน..อย่างน้อยฉันก้อมีความสุขกับมันไม่เหมือนเธอที่ไม่เคยจริงใจ
เน่าจังเลยบทนี้ขอแก้ตัวใหม่บทหน้านะคะ
หน้าส่วนตัว
705
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟช็อกโกแล็ต
