12 เมษายน 2547 00:34 น.
ช็อกโกแล็ต
หมดใจก็แล้วก็ไป
แต่ขอได้ไหมอย่าผลักไสฉันให้ใครทั้งนั้น
ไม่มีใครแทนที่เธอได้..ให้รู้ไว้แล้วกัน
อยากลาก็ไปจากฉัน..แต่อย่ายัดเยียดใครให้กันฉันไม่ต้องการ
เธอคงคิดว่าฉันจะลืมเธอได้ง่ายๆ..ใช่ไหม
ถึงพยายามสรรหาใครๆให้กันเพราะความสงสาร
บอกเธอทั้งน้ำตา..จะจากลาได้โปรดอย่าทรมาน
หัวใจคนหนึ่งคนต้องร้าวรานเพราะความหวังดี..ที่เธอให้มา
ขอโพสต์กลอนสันๆเพราะไม่มีเวลาค่า^o^พี่เร่งจาใช่คอมพ์
11 เมษายน 2547 15:12 น.
ช็อกโกแล็ต
นั่งฮัมเพลงเบาๆอยู่กับโลกสีหม่นๆ
ฉันก็แค่คนเหงาๆหนึ่งคนที่ถูกทิ้งให้อ้างว้างอยู่ตรงนี้
อยู่กับหัวใจหม่นไหม้แหลกสลายไม่มีชิ้นดี
ตั้งแต่วันนั้น..วินาทีที่เธอจากไป
น้ำหยดลงมาย้ำเตือนว่าไม่มีเราจากฟากฟ้า
นึกถึงความสุขของการมีเธอช่วงเวลาที่ผ่านมา..แล้วนั่งร้องไห้
ไม่เหลือใครสักคนมีเพียงดาวเหงาๆเป็นเพื่อนคอยปลอบใจ
ปลอบตัวเองว่าไม่เป็นไร..ช้ำใจใช่ไหมที่เขาไม่สนใจกัน
เจ็บใจนักก็ร้องไห้ออกมาเสียให้พอ
แล้วเลิกรัก..เลิกรอคนใจร้ายคนนั้น
มีดาว..สีหม่นเป็นเพื่อนกับโลกเหงาๆที่เข้าใจกัน
เหมาะสมแล้วสำหรับคนอย่างฉัน...คนที่งี่เง่าเจ้าน้ำตาที่ทำได้แต่รอเธอ
บทเรียนล้ำค่าจากหัวใจ
10 เมษายน 2547 14:58 น.
ช็อกโกแล็ต
ที่ผ่านมาฉันไม่รู้สึกตัว
ว่าเธอไม่ต้องการให้ติดต่อไปเพราะกลัวจะเข้าใจผิดกับเขา
ฉันคงนึกเข้าข้างตัวเองมากไป..ที่อยากคงไว้ซึ่งความเป็นเพื่อนระหว่างเรา
ก็ขอโทษแล้วกัน...ความคิดของคนงี่เง่า..มันคงทำให้เธอลำบากใจ
...เวลาพบเจอ..เธอคงไม่อยากทัก
ไม่อยากเป็นแม้กระทั่งคนเคยรู้จักอย่างนั้นใช่ไหม
ก็ได้แต่ส่งความหวังดี..รอยยิ้มที่มี..ทำทุกอย่างข้างในใจ
ไม่มีสิทธิ์เข้าไปใกล้..คุยทักทายเหมือนคนเคยคุ้นกัน
เพราะมีเส้นบางๆกั้นระหว่างเรา..
เป็นความโง่เขลาของคนหนึ่งที่อยากฝ่า..ฟันเส้นใยเส้นนั้น
ดูสามารถเข้าไปได้อย่างง่ายได้....แท้จริง..แสนยากที่จะพังมัน
สุดท้ายก็ทำได้แค่นั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น..ไม่สามารถเข้าใกล้ใจเธอ
ฉันรู้..ว่าเป็นแค่..ความทรงจำเลวร้ายที่เธอไม่อยากนึกถึง
ที่ผ่านมาจึงพยายามรักษาระยะห่างอยู่เสมอ
แต่แค่พูดคุยบ้างบางเวลา...คงขอมากไปใช่ไหมเธอ
น้ำตาล้นเอ่อ..เพราะเป็นหนึ่งคนที่ถูกทิ้งให้พบเจอ..กับความเลวร้ายที่เธอมอบให้มา
^o^ อ่าค่ะ ช็อกเป้นอะไรไม่รู้แต่งแต่เศร้าๆ เฮ้อ!!
8 เมษายน 2547 23:31 น.
ช็อกโกแล็ต
เธอต้องการให้ฉันกลับไปยืนตรงที่เดิมใช่ไหม
ที่เก่าๆ..ที่เธอไม่เคยใส่ใจคนๆนี้
มาเพื่อขอร้องให้ฉันเริ่มใหม่ใช่ไหมคนดี
..ทั้งๆที่เธอก็มีใครอยู่แล้วข้างๆกาย
ขอโทษนะ..คงสายไปแล้วที่จะมานั่งรื้อฝืน
ถอยกลับไปคืนดี..มันคงไม่มีความหมาย
รักของเราสิ้นสุดลง...เดินทางมาจรดปลาย
เพราะเธอคิดอะไรง่าย..คบหลายคนหลายใจ
เธอก็ยังยืนยันดื้อดึง
ว่าให้ฉันเริ่มนับหนึ่งให้อภัยเธอได้ไหม
ฉันก็หัวเราะทั้งน้ำตา..ตอบคำสั้นๆกลับไป
เข้าใจไหมว่า..ไม่...เจ็บเท่านี้ก็เกินพอ
ฉันรู้เธอคงเจ็บใจ..
ที่โดนผลักไส..ทั้งๆที่ยอมลงทุนร้องขอ
จึงตอกหน้าฉันกลับมาว่า..ฉันมาง่ายไปง่าย..ไม่เคยพอ
แล้วที่เธอทำมันคืออะไร..ขอได้ไหม..อย่าทำให้ฉันเจ็บใจอีกเลย
โดนมาเต็มๆเลยค่ะ ...แต่ก็พอแล้วล่ะ..เหนื่อยใจ
7 เมษายน 2547 23:59 น.
ช็อกโกแล็ต
ในเวลาที่นั่งเหงาๆ
ก็นึกถึงวันเก่าๆที่เคยมีเราอยู่ตรงนี้
ทุกอณูของหัวใจเต็มไปด้วยความรู้สึกดีๆ
แม้ว่าวันเวลา..ที่เคยมีไม่สามารถย้อนคืนมา..
ในห้วงความทรงจำมีแต่รอยยิ้มหวานๆของเธอ
ยังรักและห่วงใยเสมอ..แม่ว่าเธอไม่อยากเห็นหน้า
อบอุ่นทุกครั้งเมื่อคิดถึงวันเก่าๆที่ผ่านมา
แม่วันนี้เธอเฉยชา..ไม่มีคำหวานๆให้ฉันเหมือนที่เคยเป็น
รู้ไหม..ไม่ได้คิดอยากให้เธอกลับมา
แต่ก็ไม่อยากให้เธอเย็นชา..อย่างที่เห็น
ขอได้ไหมยิ้มทักบ้างเมื่อพบเจอ...มันคงไม่ยากเย็น
ไม่ต้องกลับมาที่เดิมเหมือนที่เราเคยเป็น..แค่นึกถึงกันบ้างเวลาท้อใจ
นึกๆไปก็อยากแต่งน่ะค่ะ ไม่มีไรหรอก ^o^
หน้าส่วนตัว
606
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟช็อกโกแล็ต
