นกน้อยในเมฆหม่น

ช่ออักษราลี

 ๏  ทอดปรายสายตาสุดฟ้ากว้าง
เวิ้งว้างเวหานภาหม่น
สัมผัสเทาเงาเมฆเฉกเวทย์มนต์
เสกรวงฝนหล่นฟ้ามากล่อมดิน

๏  เงาจันทร์ทาบขอบรอบภูผา
นภาขลิบทองหมองไม่สิ้น
ตราบฝนหลั่งโรยโหยระริน
ดวงชีวินแทบดิ้นดับลับไป

๏  ดั่งปักษาร่าเริงบนจนหลงถิ่น
โบกโบยบินเดียวดายภายฟ้าใส
ตามสายลมโชคชะตานำพาไป
พยุงใจในฟ้าหม่นปนเมฆเทา

๏  ตรึงสัมผัสอันละมุ่นอุ่นลมสาย
ฟ้าประกายตะวันแดดจักแผดเผา
ผ่านดาวเดือนเคลื่อนคล้อยคอยบรรเทา
ความเจ็บร้าวคราวหมองประคองใจ

๏  เสียงซิบแผ่วแว่วหวานจากม่านคลื่น
รินระรื่นชื่นรักมิผลักไส
ใจเหว่ว้าอาดูรสูญสิ้นไป
รอยแผลใจคลื่นซัดหายกับรอยทราย

๏  แลทอดปรายสายตาขอบฟ้ากว้าง
มิอ้างว้างดั่งจิตผิดสลาย
ยามม่านฟ้าทาทาบฉาบทองปลาย
หมู่นกสยายปีกเหลิงเริงกมล

๏  ขับเพลงขานกล่อมกาลม่านเวหา
ล้อธาราเกลียวคลื่นรื่นขยล
ยามวาโยยุร้ายกลายประจญ
สถิตสถลบนรังนอนจนอ่อนไป ๚ะ๛ 

        
                 
mms://streaming.gmember.com/wma/01688001.WMA
IMG DYNSRC=http://mywebpage.netscape.com/gotta1dj/mam+-+Yattika.wma WIDTH=0 HEIGHT=0 LOOP=infinite