๛ ดอกไม้ในโลกมืด ๛

ช่ออักษราลี

๏ ร้อยพันหมื่นดื่นบุปผาระดาโลก
เพียงสักแผ่วลมโศกมาโยกไหว
ก็ปลิดปลิวลิ่วออกทั้งดอกใบ
และคว้างขวัญเพียงใดใครจะรู้

๏ จึงต้องปลูกเลี้ยงไว้ให้ถนอม
ดอกจักหอมแย้มบานสราญอยู่
รดน้ำใจพรวนเมตตาพาเอ็นดู
เติมปุ๋ยรักให้กลีบชูสู่แสงดาว

๏ มวลดอกไม้ผลิใหม่ในวันนี้
บริสุทธิ์ทุกที่ด้วยสีขาว
หยาดน้ำค้างทิพย์หยดรดใจพราว
หยาดความรักทุกคราวไม่เว้นวัน

๏ แต่...ดอกไม้ในโลกมืดชืดและหนาว
หลุบกลีบกับฝันร้าวทุกคราวฝัน
ยามตื่นคอยหาดาวสักเงาจันทร์
มีแต่เพียง ปืน ควัน ระเบิด ไฟ

๏ รอสักหนึ่งผีเสื้อมาเพื่อปลด
ออกจากฝันรันทดอาจสดใส
นำตะวันแย้มดอกออกไฉไล
ปวงบุปผาชายแดนใต้ได้เบ่งบาน

๏ โน่น! ผีเสื้อกำจรว่อนลงแล้ว
ยินเสียงแว่วเพลงปรารถนามาขับขาน
ว่ามวลปีกแห่งเมตตาจะเบิกกาล
ก่อนลมปราณดอกไม้ดับกับไฟปืน

๏ ณ ทิวทุ่งตะวันอันแสนไกล
มีดอกไม้ดอกใหม่ในดินผืน
ยืนหยัดกลางบุปผางามท่ามวันคืน
ด้วยน้ำใจดาษดื่นทั่วพื้นดิน๚ะ๛