17 มีนาคม 2547 02:34 น.
ซินดี้
ไม่โทษอะไรเธอหรอกนะที่ทำไปทั้งหมด
ฉันเข้าใจและไม่โกรธอะไรเธอนะรู้ไหม
รู้ดีอ่ะว่าใจเธอมีเค้ามาตั้งแต่ไหนแต่ไร
ที่เธอยังทนอยู่กับฉันได้นี่มันก็มากเกินพอ
เธอสงสารที่ฉันไม่มีใครเท่านั้น
และเธอก็ยังคงเกรงใจกันที่ฉันเคยอ้อนวอนร้องขอ
เธอรู้ว่าฉันรักเธอมากด้วยสิ่งต่างๆที่ฉันเฝ้าพะเน้าพะนอ
เธอเลยได้แต่รอให้ถึงเวลาที่เธอจะไป
วันนี้เธอคงทนไม่ได้อีกแล้วล่ะสิ
เธอถึงมาที่นี่เพื่อบอกลากับฉันและจะไปเริ่มใหม่
ฉันรู้คำตอบมานานแล้วล่ะเพียงแต่ฉันไม่อยากให้เธอไป
แต่วันนี้ฉันคงห้ามเธอไม่ได้อีกต่อไปแล้วล่ะเธอ
ขอโทษเธอด้วยนะที่ทำให้เสียเวลา
ฉันนั้นไม่มีคุณค่าแม้ว่าจะรักเธอมากเสมอ
ขอให้เธอโชคดีนะ กับคนรัก คนที่เธออยากจะเจอ
ฉันก็จะยังรักเธอเสมอและจะยังเก็บเธอไว้ในใจ
ขอขอบคุณที่อดทนทำดีมาตลอด
เพื่อให้ฉันได้มีชีวิตรอดจากความปวดร้าวหมองไหม้
ขอบคุณที่ช่วยต่อชีวิตให้ฉันมีแรงเดินต่อไป
แต่ัวันนี้กำลังและแรงใจก็ถอยกลับไปอยู่ที่เดิม
17 มีนาคม 2547 02:10 น.
ซินดี้
การกระทำของเธอมันบอกให้ฉันรู้
ว่าความรักที่เราเคยมีกันอยู่นั้นมันหดหาย
มีคนที่สามเข้ามา และทุกอย่างก็เริ่มจะบานปลาย
เมื่อเธอคือคนที่เอาเค้าเข้ามาในใจของเธอแทนที่กัน
เหมือนมันเป็นสัญญาณบอกให้ฉันรู้ว่า
สิ่งที่เราเคยร่วมสร้างกันมามันจืดจางแล้วนั่น
คงถึงเวลาแล้วสินะที่ทุกอย่างคงจบสิ้นแล้วต่อกัน
เพราะใจสองใจที่เคยคงมั่นนั้นมันหมดลดไป
แต่ยังมีบางสิ่งที่คั่งค้างใจมาตลอด
ว่าทำไมรักของเราไปไม่รอด ไปไม่ทันเท่าไหร่
ฉันทำผิดอะไรหรือเปล่า เธอถึงได้เบื่อหน่ายฉัน ปล่อยให้เดียวดาย
แล้วเธอจำได้ไหมว่าเคยพูดอะไรที่เรียกว่า คำสัญญา
ช่วยให้คำตอบก่อนที่จะจบกันได้หรือเปล่า
ว่าอะไรที่ทำให้เราต้องเลิกร้าง เดินคนละทางนั่นหนา
เ็ป็นเพราะฉันทำผิด หรือว่าเพียงเพราะเธอลืมคำสัญญา
หรือว่าอาจจะเป็นเพราะว่า วันและเวลา มันทำเธอให้นั้นเปลี่ยนใจ
17 มีนาคม 2547 02:08 น.
ซินดี้
การกระทำของเธอมันบอกให้ฉันรู้
ว่าความรักที่เราเคยมีกันอยู่นั้นมันหดหาย
มีคนที่สามเข้ามา และทุกอย่างก็เริ่มจะบานปลาย
เมื่อเธอคือคนที่เอาเค้าเข้ามาในใจของเธอแทนที่กัน
เหมือนมันเป็นสัญญาณบอกให้ฉันรู้ว่า
สิ่งที่เราเคยร่วมสร้างกันมามันจืดจางแล้วนั่น
คงถึงเวลาแล้วสินะที่ทุกอย่างคงจบสิ้นแล้วต่อกัน
เพราะใจสองใจที่เคยคงมั่นนั้นมันหมดลดไป
แต่ยังมีบางสิ่งที่คั่งค้างใจมาตลอด
ว่าทำไมรักของเราไปไม่รอด ไปไม่ทันเท่าไหร่
ฉันทำผิดอะไรหรือเปล่า เธอถึงได้เบื่อหน่ายฉัน ปล่อยให้เดียวดาย
แล้วเธอจำได้ไหมว่าเคยพูดอะไรที่เรียกว่า คำสัญญา
ช่วยให้คำตอบก่อนที่จะจบกันได้หรือเปล่า
ว่าอะไรที่ทำให้เราต้องเลิกร้าง เดินคนละทางนั่นหนา
เ็ป็นเพราะฉันทำผิด หรือว่าเพียงเพราะเธอลืมคำสัญญา
หรือว่าอาจจะเป็นเพราะว่า วันและเวลา มันทำเธอให้นั้นเปลี่ยนใจ
14 มีนาคม 2547 11:50 น.
ซินดี้
เก็บน้ำตาเอาไว้ใจอย่าอ่อน
เมื่อเธอมาพูดว่าอ้อนวอน ขอโทษนะ
อย่าหันไปมองเค้าอย่าแม้แต่จะคิดเลยล่ะ
เค้าเคยทิ้งใจไปนะ ลืมไปแล้วหรือไร
เค้ามาตามง้องอน ก็อย่าไปสน
คำที่เค้าพูดออกไปเป็นแค่คำของคนที่ไม่เอาไหน
เค้าเคยทิ้งเราไปครั้งนึง เค้าก็ทำได้ใหม่
อย่าเลยนะใจอย่าไปเชื่อเค้าอีกเลย
14 มีนาคม 2547 11:39 น.
ซินดี้
ถามฉันว่ามาวันนี้ฉันเจ็บไหม
แล้วเธอจะถามฉันไปทำมัยล่ะเธอจ๋า
คนที่โดนทอดทิ้ง ไม่เหลือเยื่อใย เธอว่ามันเป็นอย่างไรล่ะ
จะให้ยิ้มแย้มเริงร่า หรือทำหน้าเ็ป็นหรืองัย
เจ็บน่ะเจ็บหรอกนะ ที่โดนทำร้าย
แต่ก็ยังไม่เป็นรัย คงพอทำใจไหว
ก็อาจจะมีซึมๆบ้าง แต่ก็คงยังจะยิ้มได้ให้กับใครๆ
ถึงฉันจะเสียใจแต่ก็คงจะไม่นาน..
ไปเสียทีสิ มาพูดพร่ำอะไรอยู่เล่า
รู้หรอกน่าว่าระหว่างเราไม่มีอีกแล้ว วันหวานๆ
ฉันไม่ยื้อฉุดอะไรนี่นา และก็ไม่ได้ห้ามปราม
เพียงแต่ขอว่าอย่าพูดพร่ำให้ฉันรู้สึกรำคาญใจ
รักที่เคยมีให้มันก็ไม่ลดหายไปไหนหรอก
เพียงแต่วันและเวลามันมาบอกว่าเราไปกันไม่ได้
จบเท่านี้ เพียงแค่นี้ ปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไป
เจ็บเท่าไรฉันทนไหว แต่จะไม่ให้เวลาที่เสียไป
.........มันเสียไป...อีกเท่านั้นเอง.....
หน้าส่วนตัว
1203
