19 มีนาคม 2547 00:27 น.
ซินดี้
เธอเดินมากับใครนะวันนี้
ดูเธอเข้าใจกันดีแล้ว คนนี้แฟนเธอใช่ไหม
ฉันคงหมดหน้าที่แล้วสินะ กับการที่ต้องมานั่งคอยปลอบใจ
รู้ว่าทั้งหมดที่ทำให้เธอไปเธอไม่เคยจะรักกัน
ยินดีด้วยนะกับการที่เธอมีความสุข
และอีกในที่สุดเธอก็คงจะืลืมฉัน
ไม่เป็นไรหรอก....ฉันเข้าใจดีว่าเธอไม่เคยจะยอมรับมัน
กับความรู้สึกทั้งหมดของฉัน..ไม่มีค่าเพียงพอ
19 มีนาคม 2547 00:25 น.
ซินดี้
วันฟ้าหม่นหมองมัวของวันนั้น
วันที่เธอบอกลากัน....ยังคงอยู่
ผ่านมานานแสนนานเท่าไรก็ไม่รู้
แต่ยังรู้สึก..น้ำตายังพรั่งพรูอยู่ในใจ
จำวันเก่าๆวันวานของเราได้
เคยมีเธอกอดแนบกาย..ไม่ว่าคืนไหนๆ
เสียงกระซิบบอกรักจากปากเธอยังก้องอยู่ข้างใน
ตื่นขึ้นมาครั้งใดๆก็ยังได้เจอเธอ
วันนี้ผ่านมาแล้ว..นานมาก
นับจากวันที่เธอจาก ใจก้ยังพร่ำเพ้อ
คิดถึงเธอหมดใจ แทบขาดใจเลยนะเธอ
ทุกวันนี้อยากให้เธอรู้เสมอว่าฉันยังไม่มีใคร...
18 มีนาคม 2547 11:53 น.
ซินดี้
วันนี้หยุดอยู่ตรงนี้ กับแรงที่มีและเงาน้ำตา
มองออกไปเริ่มอ่อนล้าอยากถามว่าเธอหายไปไหน
อยู่คนเดียว กับน้ำตา กับเสียงเต้นของหัวใจ
ที่มันแสนริบหรี่และก็ใกล้จะหมดลม...
นั่งอยู่ตรงนี้ ตรงที่เคยมีเธอและฉัน
จำได้ดีว่าวันนั้น..วันที่เราต่างสุขสันต์ สุขสม
แต่เมื่อคนของเธอเค้ากลับมา...
.......ทุกอย่างมันก็จบลง..........
และความฝันของฉันมันก็ยังคงเป็นแค่ความฝันต่อไป
เจ็บไหมที่วันนี้ไร้เธอเคียงข้าง
มันก็รู้สึกอ้างว้างและไม่ต่างกับขาดสิ้นลมหายใจตรงไหน
ไม่มีแรง ไม่มีความอบอุ่น ไม่มีเสียงกระซิบของใครๆ
นับจากนี้ต่อไปชีวิตฉันคงจะไม่มีแม้แต่เงา......
เมื่อเค้าเดินจากไปจากชีวิต ทุกอย่างมันคงจบไม่มีเสียงหัวเราะ ไม่มีเสียงหยอกล้อ
ไม่มีแม้แต่เสียงเต้นของหัวใจ..................รักเธอนะเอ รักเธอมากมาย รักเธอมานานแสนนาน ..........แต่เธอไม่เคยรู้เลยว่า ฉันรักเธอ ทุกวันนี้ต้องทำ ต้องทำต้องเป็นในสิ่งที่ตรงกันข้ามความรู้สึกเสมอ....รักเธอแต่ต้องเก็บไว้ในใจ..คนเดียว
05/27/2003
18 มีนาคม 2547 09:28 น.
ซินดี้
การจากลา...
มันเป็นเรื่องที่ใครๆก็คิดว่าจะปวดร้าว
แต่เชื่อมั้ยว่าก้าวที่ฉันเดินไปจากเธอในทุกๆก้าว
ไม่เคยรู้สึกว่าจะปวดร้า้วอะไรเลยนะเธอ
การถูกละทิ้ง...
ความหมายในความเป็นจริงคือเธอละทิ้งฉันเสมอ
ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะหันมาเอาใจใส่หรือมาพบเจอ
คำอ้างที่เธอมักพูดเสมอนั่นคือ เธอไม่มีเวลา
การเคยชิน...
กับรสและกลิ่นของรักที่ดูเหมือนจะไร้ค่า
สิ่งเดียวที่ทำได้ในเวลานั้นคือการต้องเสียน้ำตา
จนวันนี้เป็นความเคยชินแล้วนะที่ไม่มีเธอตรงนี้อีกต่อไป
การตัดใจ...
แม้ว่ามันเจ็บปวด ทรมาน กว่าครั้งไหนๆ
แต่การเดินหนีจากเธอไปให้ไกลแสนไกล
ฉันก็จะได้ อิสระภาพใจ ของฉันคืนมาเช่นกัน
17 มีนาคม 2547 11:48 น.
ซินดี้
เราจะมีแต่เรากันตลอดไปนะ
ฉันไม่รู้ว่าเธอยังจำคำๆนี้ได้ไหม
ก็เธอเป็นคนพูดเองนะว่าเธอรักฉันดั่งดวงใจ
แต่วันนี้กลับไม่เหลืออะไร แม้แต่ใจก็ไม่มี
เธอลืมไปแล้วเหรอว่าฉันคือคนที่เธอเคยรัก
ลืมแล้วหรือที่เคยยืนยันอย่างแน่นหนักว่าจะรักแต่ฉันนี้
คงลืมแล้วสิว่าฉันเคยพูดกับเธอว่ารักเท่าชีวี
เธอจึงได้มาหน่ายหนี ลืมทุกๆนาทีที่เราเคยมีต่อกัน
หน้าส่วนตัว
1700
