ใครหนอ มารำพึง รำลึกถึง แม่รำเพย บานดอก ออกเปิดเผย มาชื่นเชย แล้วชิงชัง ชอกช้ำ ไปทั้งดอก เปิ้นมาหลอก ให้ความหวัง รำเพย เลยลำพัง ไร้เคียงข้าง อยู่ลำพูนฯ
นิราศร้าง โดยดาย ดังน้ำไหล กระโดดลง เรือเหาะ เลาะอ่าวไทย บัดเดี๋ยวใจ มาถึงเมือง เฟื่องบุรี อึกทึก ตึกราม ในคามเขต ยังประเทศ สิงหะ ปุระศรี ลงเรือเหาะ เลาะพลัน ในทันที รถรามี รับจ้าง อยู่เรียงราย เป็นระเบียบ มีระบบ ไร้ระเบิด แสนประเสริฐ เป็นว่าเลิศ กว่าทั้งหลาย น่าเอาเยี่ยง เอาอย่าง บ้างจะตาย แสนเสียดาย มาดูงาน แล้วมิทำ เมื่อมาถึง โรงแรม ตะวันตก ชื่นหัวอก น้ำใส ไหลเย็นฉ่ำ รีบลงชื่อ ขึ้นห้อง ของเก็บงำ แล้วถลำ สะพายกล้อง ขึ้นรถตรง พลขับ จับทาง เร่งระริก โบตาหนิก ที่หมายใจ มิไหลหลง มาถึงที่ เพียงอึดใจ ได้รีบลง ให้งวยงง แสนสำรวย สวนสวยงาม ช่างจัดสรร จัดแจง แบ่งระเบียบ ปราณีตเนี้ยบ บรรจงแบ่ง แต่งสนาม เป็นหมวดหมู่ ดูหมดจด หมดทุกคาม พี่ติดตาม เก็บภาพไป ในทางเดิน จวบถึงสวน กล้วยไม้ ที่หมายมั่น สองเหรียญพลัน จ่ายไป ไม่ขัดเขิน ล้วนสวยงาม ตามดู ชูจิตเพลิน งามเหลือเกิน พฤกษา นานาพันธุ์ นี่ถ้าน้อง มาด้วย คงช่วยพี่ ชักชวนชี้ ชื่นฤทัย ไพรสวรรค์ ปิยะจิต สนิทใจ ในไพรวัลย์ จวบตะวัน จากฟ้า จำอาลัย ล้วนกล้วยไม้ นานา สารพัน แต่ชื่อนั้น จำไม่หมด จดไม่ไหว เพียงได้ชม เก็บภาพ ระเรื่อยไป กล้องแทบใหม้ กดจนเมื่อย เหนื่อยจริงจริง มานั่งนับ ได้ร้อย กับเก้ารูป จนผอมซูบ เพราะตั้งใจ มาให้หญิง สารภี นันทิยา ฟ้าเวียงพิงค์ ทั้งมิตรมิ่ง ทั่วไทย ให้เทียมทัน บิวตี้ สีชา หลิน แอ๋ม แอน ถ้ามาดแม้น ไม่รังเกียจ มิเดียดฉันท์ ในคราวหน้า ขอเชิญช่วย ไปด้วยกัน จะสุขสันต์ ชื่นใจ ได้ชื่นชม จบสิบสอง บทกลอน นิราศเล่า ให้รักเรา หวานชื่น อย่าขื่นขม แม้นพลั้งพลาด โปรดอภัย อย่าได้ตรม ถ้อยคารม หัดกวี ณธีร์เอย ฯ
ขอม... เคยแกร่งกล้า เกรียงไกร ในกาลก่อน มิอาจย้อน ความยิ่งใหญ่ ในหนหลัง วันนี้เหลือ เพียงซาก ปรักพัง เห็นพระปรางค์ หวนคำนึง ถึงชาติตน หากสิ้นชาติ ขาดผู้นำ จำให้มั่น แดนสวรรค์ พลันสลาย ไปทุกหน สู่เสื่อมโทรม ร้างเรื้อ, เหลือให้คน - อนุชน มาดูซาก ปรักพัง.
แมงเอ๋ย แมงกะพรุน ตัวเป็นวุ้น หุ่นทรงกลม ผมทรงเก๋ วนเวียนว่าย รายร่าง กลางทะเล โอละเห่ กล่อมลูกน้อย เจ้ากลอยใจ เจ้าตัวเล็ก ออกมากัน เป็นพันร้อย ตัวน้อยน้อย ละลานตา ดูหน้าใส อีกไม่นาน เจ้าพรุนน้อย เจริญวัย แล้วคงได้ เจอกัน ที่MK *^_^*
บานไม่รู้โรย ... ล้อลมโบกโบย ... ทุกถิ่นสถาณ บานวันบานคืน ... แฉล้มแช่มชื่น ... ระรื่นดวงมาลย์ รักน้องมานาน ... ดอกดีสีหวาน ... ชอบอกชอบใจ บานไม่รู้โรย ... ราแล้งแห้งโหย ... บ่โปรยปลิวไป ชื่นใจชื่นจิต ... ยอดหญิงมิ่งมิตร ... แม้ยามยากไร้ ฤดูกาลใด ... แม่ยังยั้งได้ ... บานไม่รู้โรย.
หน้าส่วนตัว
2554
