27 พฤศจิกายน 2549 14:47 น.

รอดอกรักบาน

ณพ วิฤทธิ์ชัย

รอดอกรักบาน

		      ดอกคูณบานดอกจานหอมพยอมหวน
		กลิ่นลำดวนชวนใจให้ใหลหลง
		กลิ่นดอกรักดอกหญ้ากลางป่าดง
		ยังมั่นคงบ่งย้ำในคำนึง

		      กุหลาบป่าเฟื่องฟ้าชบาสวย
		พิกุลด้วยชั่งงามยามนึกถึง
		มะลิซ้อนซ่อนรักปักใจตรึง
		หอมกว่าหนึ่งไม้ใดในโลกา

		      มวลบุพผามาร้อยเป็นสร้อยสวย
		สุคนธ์ช่วยหอมหวนชวนพร่ำหา
		ความงามซึ้งตรึงใจในอุรา
		ประหนึ่งว่าเย้ายวนมวลภมร

		      หมู่ไม้ใดในหล้านำมาเปรียบ
		มิอาจเทียบความงามทรามสมร
		ความงามซึ้งตรึงใจในบังอร
		มอบบทกลอนแทนวาจา...มาฝากใจ  ฯ
 				
27 พฤศจิกายน 2549 14:46 น.

หวั่น

ณพ วิฤทธิ์ชัย

	หวั่น

		      หยาดน้ำค้างพรางชื่นคืนนี้เศร้า
		เพลงรักเก่าแว่วมาน่าใจหาย
		วอนเพ้อพร่ำลำนำคำบรรยาย
		บทสุดท้ายจากกันเริ่มหวั่นทรวง

		      เพลงบอกว่าลาไกลใจคนเปลี่ยน
		คือบทเรียนจากหญิงยิ่งเป็นห่วง
		มองนภาฟ้าเหงาดาวล้านดวง
		ที่หล่นร่วงเหมือนใจไม่แน่นอน

		      บนความห่างบางครั้งยังสับสน
		ใจของคนผันผ่านโบราณสอน
		เหมือนไม้หลักปักเลนเอนสั่นคลอน
		ลางสังหรณ์มากล้นปนคำนึง

		      กลัววาจาว่าหวานนานเป็นขม
		คำเชยชมจากใจไปไม่ถึง
		ฝากดวงดาวพราวแสงแรงรำพึง
		แทนหยดหนึ่งน้ำตาความอาวรณ์ ฯ
 				
24 พฤศจิกายน 2549 20:26 น.

หลบ

ณพ วิฤทธิ์ชัย

หลบ

		      ห้วงคำนึงตรึงจิตคิดเรื่องเก่า
		วันที่เจ้าเอ่ยลาน้ำตาร่วง
		ความรู้สึกหนาวเหน็บเจ็บในทรวง
		ไม่อาจหน่วงเหนี่ยวรั้งนางคืนมา

		      คนรักเก่าหลบหน้าคนมาใหม่
		เหลือเพียงใจบอบช้ำเพ้อพร่ำหา
		วันเจ้าห่างร้างไปไกลลับตา
		รู้เถิดว่าคนเหงาเขาตรอมตรม

		      พึงรู้ว่าทรมานถึงปานนี้
		เมื่อไม่มีเจ้าอยู่เคียงคู่สม
		ฝากคิดถึงห่วงใยตามสายลม
		หากขื่นขมจากเขาให้เจ้าคืน

		      ยังรอรับกลับนาค่าต้อยต่ำ
		เจ็บไม่จำปวดร้าวยังเฝ้าฝืน
		ด้วยหัวใจหมายปองน้องขวัญยืน
		ไม่เป็นอื่นแม้ใจนางเปลี่ยนทางเดิน ฯ
 				
24 พฤศจิกายน 2549 20:25 น.

ปริญญาน้ำตาเรา

ณพ วิฤทธิ์ชัย

 	ปริญญาน้ำตาเรา

		      ถือกุหลาบหนึ่งช่อมารอรับ
		เตรียมมอบกับบัณฑิตใหม่ด้วยใจหวัง
		ยืนระทดหดหู่อยู่ลำพัง
		รักจีรังต่อเจ้าเร้าให้มา

		      น้องจากถิ่นดอกจานเพื่อสานฝัน
		แล้วถึงวันได้พบจบศึกษา
		ข่าวโฉมตรูรู้ก้องท้องทุ่งนา
		ประหนึ่งฟ้าคำรามยามฝนพรำ

		      สี่ปีกว่าเหินห่างรู้บ้างไหม
		ว่ามีใครเฝ้าถามถึงงามขำ
		เจ้าไม่ส่งวาจามาสักคำ
		ทนเจ็บช้ำนอนหนาวร้าวทรวงใน
		
		      รอจากเช้าจนเย็นไม่เห็นหน้า
		เที่ยวเดินหาโฉมตรูเจ้าอยู่ไหน
		แล้วต้องพบภาพนั้นหั่นหัวใจ
		หนุ่มร่างใหญ่โอบกอดเจ้าเราอาดูร

		      ช่อกุหลาบมากล้นเขาคนนั้น
		คงสำคัญกว่าหนุ่มนาค่าเพียงศูนย์
		เจ้าลืมแล้วเสียงพิณกลิ่นดอกคูณ
		หลงเทิดทูนหนุ่มงามเหมือนหยามใจ

		      ถือกุหลาบหนึ่งช่อที่รอรับ
		หลบมุมอับผู้คนทนไม่ไหว
		ลาก่อนสาวบ้านนาจากฟ้าไกล
		คืนสู่ไพรยอมรับกับความจริง ฯ
				
23 พฤศจิกายน 2549 14:05 น.

เพื่อฝัน

ณพ วิฤทธิ์ชัย

เพื่อฝัน

		      ใจรัญจวนครวญแผ่วแว่วคืนนี้
		เย็นราตรีจันทร์จางส่องกลางหาว
		ร้อยห่วงใยไว้หนุนอุ่นแสงดาว
		ฝากลมหนาวกล่าวย่ำความคำนึง

		      เหม่อมองฟ้าอาวรณ์นอนไม่หลับ
		หลบนั่งนับดาวสวยด้วยคิดถึง
		แม้ห่างไกลใบหน้ายังตราตรึง
		ดาวดวงหนึ่งสว่างอยู่กลางใจ

		      มิเคยเลือนเคลื่อนคล้อยลดน้อยค่า
		กาลเวลาผันผ่านนานแค่ไหน
		ส่องสกาวพราวแสงแรงอุ่นไอ
		ฝากห่วงใยส่งข่าวสาวภูธร ฯ

		      พี่เหนื่อยท้อต่อสู้อยู่เพื่อฝัน
		เพ้อรำพันหนาวกายมิถ่ายถอน
		รอกลับไปไล้ลูบจูบดินดอน
		แล้วหลับนอนพิงพักซบตักนาง ฯ
 				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟณพ วิฤทธิ์ชัย
Lovings  ณพ วิฤทธิ์ชัย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟณพ วิฤทธิ์ชัย
Lovings  ณพ วิฤทธิ์ชัย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟณพ วิฤทธิ์ชัย
Lovings  ณพ วิฤทธิ์ชัย เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงณพ วิฤทธิ์ชัย