14 พฤษภาคม 2545 17:57 น.
ตฤณ
คืนฝนโปรย...
หัวใจโรยรากับความเหงา
ฟังเสียงฝน เหมือนความมืดมนในใจเรา
เศร้า เศร้า แสนเหงา เดียวดาย
ฟ้ากระหน่ำ...
หัวใจเกือบพังเมื่อนึกถึงคนของความหมาย
เขาจะทำอะไรอยู่นะ..ทั้งที่ตอนนี้ฉันเจ็บเจียนตาย
อาจจะร่าเริง..หรืออาจจะร้องไห้..แต่คงไม่ใช่คิดถึงกัน
เมื่อไหร่นะใจ...
จะเปลี่ยนค่ำคืนที่โหดร้ายให้กลายเป็นแค่ฝัน
- เพราะไม่รัก - เพราะไม่ห่วงใย - เป็นเหตุให้ต้องเลิกลากัน
คงไม่มีอะไรมากกว่านั้น หรือเพราะว่าตัวฉันไม่ดีพอ
ฝนเริ่มซา...
หัวใจต้องการอะไรมากไปกว่าการร้องขอ
ไม่ต้องการคำตอบใด ใด เพียงอยากถามหัวใจทำไมต้องรอ
ทั้ง ทั้ง ที่ เขาไม่ดีพอที่จะสานต่อ..รักเรา..
14 พฤษภาคม 2545 17:48 น.
ตฤณ
สื่อความรักของเรา
มีเจ้าบทกลอน เก่า เก่า เป็นเพื่อน
เขียนถ้อยคำว่ารัก ห่วงหา ไม่ลบเลือน
และไม่เคยบิดเบือนจากหัวใจ
เธอชอบและเปิดอ่าน
บทกลอนที่กล่าวขาน..รอยรัก..ให้หวั่นไหว
..รอยยิ้ม..เปรียบเสมือนความในใจ
เธอยินดีรับ - ฉันยินดีให้ - เช่นกัน
แล้วเจ้าบทกลอน บทเดิม
ก็ทำร้ายหัวใจที่คอยเพิ่มแต่รักในวันนั้น
เธอส่งคืน เมินหน้า ไม่พูดจากัน
แล้วจะให้ฉันครวญคร่ำ..หรือจะให้ฉันทำยังไง..
ไม่อยากให้เธอเห็นน้ำตา
รับคืนกลับมาทั้งที่หัวใจร้าวไหว
เธอใช้หางตาฟาดเข้ากลางหน้าตรงหัวใจ
เจ็บจนรับไม่ไหว ..กับบทกลอนที่เป็นสื่อรักระหว่างใจ 2 เรา..
13 พฤษภาคม 2545 16:12 น.
ตฤณ
ไดอารี่เล่มเก่า...
คนดีซื้อให้เราเป็นของขวัญ
1 ปีที่ครบรอบความผูกพัน
ให้ฉันบันทึกจดจำ สิ่งต่าง ต่าง เหล่านั้น ลงไป
หน้าแรกที่เปิดอ่าน
มันไม่พอกับความต้องการที่ปกปิดเอาไว้
คืนวันดี ดี กับ 1 นาที ที่ปวดใจ
จะห้ามได้อย่างไร ในเมื่อหัวใจไม่เคยลืม
บรรจุทุกเรื่องราวตัวอักษร
บทรักที่ขาดตอน .. รอวันคืนฟื้น
เธอไม่เดินเข้ามาหา .. แต่สามารถลบ เวลา .. วันคืน
ใจเธอที่เป็นอื่น ฉันหาจุดยืนหัวใจไม่ได้เลย
8 พฤษภาคม 2545 15:55 น.
ตฤณ
น้ำ ค้ า ง เ ริ่ ม ต ก แ ล้ ว
น้ำ ต า ก็ ริ น ไ ห ล
ถ า ม ฟ้ า ว่ า ทำ ไ ม
อ ย า ก ใ ห้ ช่ ว ย ต อ บ ที
ถ า ม ถึ ง เ ค ย รั ก
รั ก แ ล้ ว ใ ย จั ก ห นี
ถ า ม หั ว ใ จ ค น ดี
ใ จ ด ว ง นี้ อ ย า ก ถ า ม
เ ธ อ น ะ เ ธ อ ทำ ไ ม
ทำ ร้ า ย กั น เ ห ลื อ เ กิ น
ใ ย ต้ อ ง ม า ห ม า ง เ มิ น
อ ย่ า ง ไ ม่ รู้ จั ก กั น
ลื ม รั ก แ ล้ ว ห รื อ ไ ร
ลื ม ส า ย ใ ย สั ม พั น ธ์
ลื ม ฝั น เ ค ย ร่ ว ม ส ร้ า ง
ลื ม ห ม ด แ ล้ ว ห รื อ ไ ร
- - ทำ ไ ม - -
8 พฤษภาคม 2545 15:29 น.
ตฤณ
เพราะรักเขามากใช่ไหม
จึงทิ้งฉันไว้ให้อยู่อย่างนี้
อยากจะร้ายก็ร้าย อยากจะดีก็ดี
ทำเหมือนฉันไม่มีชีวิต - จิตใจ
เพราะไม่รักกันตลอดมา
เธอถึงเอาวาจามาทำร้าย
คำบางคำฟังแล้วแทบกรีดใจ
เธอจะพอได้ไหม พอเสียที
เพราะเธอต้องการบีบฉัน
ให้เดินจากกันไปในตอนนี้
เพราะไม่อยากบอกเลิกบอกร้างในตอนนี้
ถึงทำเป็นไม่สนใจใยดีต่อกัน
อย่าทำอย่างนั้นเลย
การที่เธอทำเฉย ชา อย่างนั้น
พอจะรู้ เดาได้ ว่าไม่รักกัน
ฉันเจ็บมานานกับความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง
หน้าส่วนตัว
601
