26 พฤษภาคม 2545 16:13 น.
ตฤณ
ใจฉันก็นักเลงเป็น
cool-hearted
---------------------
สิ่งที่เธอทำทั้งหมดคืออะไร
ใช่ !! ห่วงใยเอาใจใส่กันก็เปล่า
ยิ่งใกล้เธอยิ่งเจ็บยิ่งปวดร้าว
และฉันก็ได้แต่ปั้นแต่งเรื่องราวให้กำลังใจตัวเอง
เธอหยอกล้อเล่นพอหรือยัง
ถ้าฉันไม่มีหวังบอกมาเลยไม่ต้องกลัวเกรง
ฉันเงียบๆ อย่างนี้แต่ส่วนหนึ่งก็ใจนักเลง
ฉันต้องปวดร้าวก็ช่างมันก็ใจมันงี่เง่าเอง ที่หลงรักเธอ
รักหลอกจึงหยอกเล่น
ตฤณ
---------------
ใจเย็น เย็น ได้ไหมที่รัก
อย่าทึกทักเอาความห่างเหินมาหวั่นไหว
บางครั้งความห่วงใยใส่ใจ
อาจจะไม่จำเป็นถ้าเธอมองเห็นแววตา
ไม่ใช่อย่างนั้นนะคนดี
รับฟังความรู้สึกกันบ้างซิว่าฉันก็ปวดปร่า
ปั้นแต่งเรื่องราวอะไรกัน แสนงอนจิงนะ แก้วตา
ที่ผ่านมา รักหลอกนาจึงหยอกเล่น ให้เห็นใจ
24 พฤษภาคม 2545 19:00 น.
ตฤณ
บอกจากหัวใจ...
ถ้าไม่ได้รัก ถ้าไม่ได้ใคร่
คงไม่ใส่ใจเธออย่างนี้
เพราะรู้ว่าเธอเป็นคนสำคัญแสนดี
ถึงให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างนี้..ละมุนใจ
เพราะตอนนี้ยังรักเธอ
เพราะฉะนั้นสิ่งฉันอาจจะเพ้อเจอก็ได้
ที่สำคัญเอาหัวใจมาวัดซิว่าเป็นไง
ฉันพูดมันเท็จจริงแค่ไหน จะได้รู้กัน
คิดถึงเวลาไม่เห็นหน้า
ใจเกิดประหม่า เนื้อตัวเริ่มสั่น
รักเธอแน่นอน ฉันรับประกัน
ให้ทดลองใช้งาน ได้นาน เป็น ปี ปี
24 พฤษภาคม 2545 18:11 น.
ตฤณ
เพราะเหตุผลที่เธอจากไป...
ทำความเข้าใจไม่ได้..จากวันนั้น
คำลาคำหนึ่งพี่เพิ่งจะบอกกัน
ทำเอาหัวใจเงียบงัน แค่คำเดียว
..ไม่ได้เรื่อง..
ยิ้มเยาะมุมปากดูปราดเปรื่องไม่เฉลียว
นึกว่าแค่แหย่เล่น แต่หัวใจเริ่มซีดเซียว
กลัวจะไม่ใช่แค่คำเกี้ยว ให้เดี๋ยวลืม
ตอกย้ำกันทำไม
แค่ไม่รักก็เจ็บแค่ไหนใจขมขื่น
ขอเถอะนะตอนนี้ข้างในทนกล้ำกลืน
จะไม่ลืมสิ่งที่เธอหยิบยื่นให้สาใจ
24 พฤษภาคม 2545 17:48 น.
ตฤณ
สว่างวับระยับระยิบกะพริบแสง
เป็นดวงแดงดั่งดาวเดือนที่เกลื่อนฟ้า
สีใสสดงดงามยามต้องตา
ตามราวป่าเรืองไปในค่ำคืน
ม่านราตรีคลี่คลายขยายเขต
มืดบอกเหตุทั่วแดนเป็นแผ่นผืน
ป่าทั้งป่ามืดมาบังดังถูกกลืน
แต่ดาษดื่นด้วยแสงแดงหิ่งห้อยน้อย
เพลิดเพลินตาคราดูอยู่เงียบ เงียบ
ละล่องลอยแล้วเลาเลียบหนอหิ่งห้อย
ช้า ช้า เคลื่อนเลื่อนเล่นสายลมลอย
ดูแพรวพราวพร่างพร้อยเพียงไพลิน
อยากจะเป็นเช่นเจ้าหิ่งห้อยบ้าง
ได้เป็นแล้วก็ลอยร่างผกโผผิน
ตกค่ำคืนราตรีกาลทะยานบิน
ออกเที่ยวชมเถื่อนถิ่นให้ทั่วไป
ยามดึกดื่นคืนค่ำเวลานี้
คนดีเขาคงนอนตอนหลับไหล
เมื่อหลับแล้วเขานั้นฝันถึงใคร
เขาจะฝันถึงฉันไหม ในแผ่นดิน
สว่างวับระยับระยิบกระพริบแสง
ทั่วราวป่ามาแดงไปเสียสิ้น
ล้วนเหล่าฝูงหิ่งห้อยน้อยมาโบยบิน
ประดับถื่นพงพนา...ให้น่าชม
แล้วจะบินไปเยี่ยมเยียนหา
ตอนขวัญตาหลับอยู่มิรู้สม
ซุกตัวไว้ในกระเป๋าน่าชื่นชม
พร้อมกับจมรอยรักเพียงข้ามคืน
23 พฤษภาคม 2545 20:27 น.
ตฤณ
ให้โอกาสฉันอีกครั้งเถอะ...ที่รัก
burst
--------------
เธอสวยและรวยเสน่ห์
ใจที่เคยโลเลกลับมุ่งมั่น
ตั้งหน้าตั้งตาจีบทุกวัน
จนกว่าตัวเธอนั้นมาเห็นใจ
ฉันดีใจที่ได้มาพบเธอ
และเป็นคนที่เจอแล้วสดใส
เธอคือคำถามในหัวใจ
และเป็นคำตอบที่ใจหามานาน
เธอมองฉันอย่างทุกวันแต่ไม่เหมือน
ใจเธอกลับแชเชือนมาสงสาร
จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ไม่นาน
ฉันบากบั่นทนทานจนได้ดี
เธอรับรักฉันไว้ในใจแล้ว
และสัญญาจะแน่แน่วอยู่เช่นนี้
ฉันสัญญาว่าฉันจะทำดี
และทำเพื่อเธอคนนี้ตลอดไป
แต่........
ฉันลืมไปว่าฉันมีแฟนแล้ว
และเธอยังแน่แน่วไม่เหลวไหล
เราแต่งงานจนลูกโต...โอ้...ลืมไป
กลับไปรับรักเธอไว้....ซวยเลยตู
ให้โอกาสฉันอีกครั้งเถอะ...ที่รัก
ตฤณ
-------------
ใช่...ฉันสวยและรวยเสน่ห์
อีกทั้งใจไม่โลเลคิดแปรผัน
เห็นลูกตื๊อไม่ซ้ำแต่ละวัน
แล้วใครกันจะทนได้.ใจเริ่มรวน.
ดีใจเหมือนกันนะที่ได้พบ
เธอเป็นคนที่น่าคบ ใจเริ่มป่วน
เป็นคำตอบของหัวใจแล้วแต่ล้วน
ให้คำถามไม่เรรวน-หรือรักเธอ?-
ตอนแรก แรก ก็กลัวนึกหวั่น หวั่น
เธอจะมาหลอกกันให้พร่ำเพ้อ
จากวันนั้นจวบจนวันนี้ที่พบเธอ
ตกลงรับรักไม่ให้เก้อก็แล้วกัน
ฉันรับรักเธอไว้ในใจแล้ว
สัญญาจะเป็นเหมือนแมวไม่ดื้อรั้น
ซื่อสัตย์ จริงใจ ไม่ทิ้งกัน
และฉันก็จะทำเพื่อเธอไม่หวาดหวั่น ต่อสิ่งใด
แต่......
ฉันลืมไปว่าฉันมีแฟนแล้ว
และเธอยังแน่แน่วไม่เหลวไหล
เราแต่งงานจนลูกโต...โอ้...ลืมไป
กลับไปรับรักเธอไว้...ซวยเหมือนกัน
หน้าส่วนตัว
742
