13 กันยายน 2549 18:23 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
๑เลือดข้างในกาย..................เดือดดายอึดอัด
อารมณ์เริ่มจัด.......................อยากกัดกับคน
ออกไปไล่ล่า..........................ตามหาอริตน
ตีมากี่หน..............................ไม่พ้นตีนมือ
ปืนผาหน้าไม้.......................มีใช้เลืองลือ
อีกทั้งสลับมือ........................โก้ถืออวดไป
แต่ว่าวันนี้...........................หายหัวไปไหน
เห็นแต่ชายไป.....................ห่วงใยซึ่งกัน
หน้าดูไม่คุ้น.........................แต่อุ่นที่มัน
เลือดสีเดียวกัน....................ใช่นั้นพวกเรา
-----------------------
๒แต่ครั้งก่อนมา..................ขออาสาเล่า
มีคนรุ่นเก่า.........................ถูกเอาเปรียบมา
จำลุกขึ้นสู้............................ชาติกูมึงอย่า
จะเอากายา..........................ฟันฝ่าไม่คลาย
ขอแค่ไทยอยู่.......................ให้คู่จุดหมาย
หากแม้จะตาย......................ไม่เสียดายเลย
---------------------
๓บรรพบุรุษ.........................ท่านรุดเข้าสู้
ใช้กายกอบกู้........................ไทยสู่เสรี
หากคนรุ่นเรา.......................หยุดเผากันซะที
ทำเพียงแค่นั้น.....................ก็ดีถมไป
ถึงเป็นช่างกล.......................ก็ช่างกลไทย
จับมือกันไว้..........................ไม่ตายหรอกโว้ย
25 สิงหาคม 2549 20:56 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
ร้อยพันล้านหยด.........................หมดจดสุกใส
ทอแสงภายใน............................อุ่นใจจริงเอย
แสงแดดสาดส่อง.........................ลอยล่องตามเคย
หยาดหยดระเหย...........................ปล่อยเลยตามกัน
หายแล้วน้ำค้าง.............................เคียงข้างหญ้านั้น
หมดความสำคัญ...........................เปลี่ยนผันง่ายดาย
แสงที่พร่างพราย..........................มัวกลายดับหาย
หยดลงละลาย...............................กระจายจืดจาง
11 สิงหาคม 2549 18:42 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
จะมีไหมหนอคนรักเรายิ่ง
ให้ทุกสิ่งค้นหามาจัดสรร
คอยเป็นห่วงดูแลประคองกัน
เคียงข้างฉันทุกวันไม่ลืมเลือน
ยามพลัดหลงหมุนผิดออกนอกกรอบ
เป็นคนปลอบเรียกขวัญยามขาดเพื่อน
ไม่หนีหายจากตาไปคลาดเคลื่อน
คอยย้ำเตือนตัวเราตลอดมา
อยากขอบคุณทุกสิ่งที่มอบมา
จะถือว่ามันคือของที่ล้ำค่า
ยังคิดว่าชาตินี้คงจะหา
จะได้มาจากไหนไม่ได้แล้ว
1 สิงหาคม 2549 23:29 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
ยิ้มมันไม่ออก
ต้องบอกลาเธอ
ยังอยากจะเจอ
หน้าเธอเหมือนเคย
ดูเธออึดอัด
ไม่ยักเห็นเลย
ว่าฉันจะเผย
จะเอ่ยจรลา
ยังอยู่ตรงนี้
ตรงที่ของฉัน
อยากให้เธอหัน
มองกันห่างห่าง
หากแต่มันคง
น่าสงสารบ้าง
เพราะเราจะล้าง
จะจางจากกัน
คงถึงเวลา
จะมารักมัน
หัวใจของฉัน
รอวันหายดี
23 กรกฎาคม 2549 18:51 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
เพราะไม่เคยมอง
จับจ้องดูเธอ
คนที่คอยเพ้อ
อยากเจอหน้ากัน
เหมือนเป็นสายลม
พัดวนตัวฉัน
จนไม่สำคัญ
ลืมรั้งเธอไว้
แต่เมื่อเธอจาก
ออกห่างกันไป
ใจนั้นถึงได้
เอ่ยไห้รำพึง
หากแต่ลับแล้ว
โธ่แก้วคำนึง
ทำอย่างไรถึง
มาซึ่งใจกัน
กลับมาเถอะนะ
ฉันจะคอยรัก
สัญญาแน่นนัก
ไม่หักหาญใจ
ได้โปรดคนดี
มามีกันใหม่
ฉันจะใส่ใจ
ห่วงใยมั่นคง
Lovers
0 คน เลิฟตะวันจะลับขอบฟ้า
หน้าส่วนตัว
1903
