7 มกราคม 2546 13:07 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
เคยเหงากันบ้างไหม
ในวันที่โลกไร้สรรพเสียง
เรียบเรียงขับขาน....สำเนียง
เห็นเพียงละอองน้ำ...ยามฝนซา
จะผ่านวันจะผ่านคืนกี่หมื่นหนาว
ทะเลดาวยังสดใสในใจคน
ยังชื่นฉ่ำดื่มด่ำกับละอองฝน
ยังเฝ้าทนคิดถึงถึงน้อง...ไม่ซ่างซา
เหงาคนเดียวเดี่ยวๆเปลี่ยวอย่างนี้
เหงาเป็นปีจะกี่ทีก็ไม่หาย
เหงาอย่างนี้เหงาเรื่อยไปอยู่ไม่คลาย
คงเหงาตายหายจากโลกโศกจริงๆ
7 มกราคม 2546 00:58 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
คิดถึง แค่คงไปไม่ถึง
.........อยากไปให้ถึง ถึงใจของเธอ...
.........หวังว่าเวลาคงพาให้เรามาพบเจอ...
.........หวังว่าเธอคนดีคงไม่หนีไปไกล...
.........ไม่อย่างนั้น คงเป็นฉันที่เสียใจ...
.........ร้องไห้ขี้มูกไหล เป็นทาง...ดังสายชล
หากเล่นกลได้ ตอนนี้ฉันคงอยู่ข้างๆเธอ
หากมีเวทย์มนต์ ฉันคงไม่ทนอยู่อย่างนี้
จะขี่ม้าก้านกล้วย ไปช่วยให้เธอหายเศร้า
จะเล่านิทานหลอกเด็ก กล่อมให้เธอหายเหงา
จะเป็นกระสอบทราย ให้เธอฟันศอกแทงเข่า
เธอเศร้า เราเศร้าตาม
เธอเหงา เราเหงาด้วย
เธอป่วย เราช่วย...ไม่ได้(ไม่ใช่หมอหนิ)
หน้าส่วนตัว
776
