6 มีนาคม 2546 19:21 น.
ตู่นุดี
ลัล.. ลัล.. ลา ตู่นุดี สวยงามสุขศรี
งดงามแม่หญิงร่มเมือง
ผิวพรรณผุดผ่องรองเรือง ปัญญาปราดเปรื่อง
วาจาไพเราะเบิกบาน
วันวันมีสุขสำราญ ไม่คิดรำคาญ
ต่อสิ่งใดใด
สวยพริ้งทั้งกายและใจ เอ๊ะ... เป็นไฉน
มาแต่งกาพย์ยอตัวเอง
6 มีนาคม 2546 14:04 น.
ตู่นุดี
คณิตเอ๋ยคณิตศาสตร์ น่าประหลาดเรียนไปไม่เข้าหัว
ทั้งเวกเตอร์ ตรีโกณฯ และเดอร์มัวร์ ทำมั่วซั่วสอบตกแน่แย่จริงเรา
แล้วยังมี เมตริกซ์ เรียงสับเปลี่ยนฯ เอกซ์โพเนนเชียล ยิ่งโง่เขลา
อินทิเกรต ก็ยากมิใช่เบา อนาถเศร้าเราโง่จริงจริงเอย
5 มีนาคม 2546 20:15 น.
ตู่นุดี
ถึงน้องที่พี่รัก
เป็นห่วงนักเจ้าจากไป
อยู่สวรรค์สบายไหม
พี่ห่วงใยแม่กานดา
ไม่นานพี่จะตาย
อยู่ภพไหนจะไปหา
รักเจ้าแม้นานช้า
จนตราบฟ้าดินมลาย
ถึงพี่ที่แสนดี
ตัวน้องนี้อยู่สบาย
ทุกข์พี่จงคืนหาย
น้องจะได้ไม่ทุกข์ตาม
ตัวน้องอยู่สวรรค์
แสนสุขสันต์และสวยงาม
ไร้ซึ่งสิ่งเสื่อมทราม
...เทพก็หล่อน้องพอใจ...!!
3 มีนาคม 2546 20:18 น.
ตู่นุดี
ศกุนตลานั้นงามขำ
ดูสวยล้ำกว่าหญิงใด
เธอสวยและสดใส
มองคราใดก็เพลินตา
หญิงใดอย่ามาเทียบ
เกินจะเปรียบใครในหล้า
เพราะเธอนั้นเลอค่า
สวยเกินกว่าจะชื่นชม
26 กุมภาพันธ์ 2546 22:09 น.
ตู่นุดี
กลแบบสารถีชักรถ
นั่งครวญหาน้อง ราแรมร้างรัก
มาหนีห่างพี่ น้ำตาไหลผร้างพรู
ถอดได้ว่า...
นั่งครวญหาน้องนั่ง ครวญหา
ราแรมร้างรักรา แรมร้าง
มาหนีห่างพี่มา หนีห่าง
น้ำตาไหลผร้างผร้าง พรูน้ำตาไหล
หมายเหตุ : ผร้าง (โทโทษ) = พร่าง
หน้าส่วนตัว
831
